คือเมื่อปีที่แล้วค่ะ เราชอบคนๆหนึ่ง คือเราก็ชอบเขา เราก็เลยทักไปจีบเราอายุห่างกับ5ปี ที่แรกทีกไปคุย ไม่คิดว่าเขาจะรู้ว่าเราชอบ พอเขารู้เราก็จีบต่อไม่ได้มีอะไร แรกๆเขาก็เล่นกับเรานั่นแหละ หลังไปก็มีปัญหากันว่าเขาจะจบแล้ว เราไม่สามารถเป็นแฟนกันได้เขาให้เราเลือว่าตะพแแค่นี้หรือจะคุยต่อ ตอนนั้นเราดิ่งมากค่ะแต่ใจมันสู้ ก็เลยยอมคุยต่อ พอคุยต่อเราก็เริ่มน้อยใจเขาเรื่องเล็กๆน้อยๆ จนสุดท้ายเราเป็นฝ่ายขอเขาเลิกคุย ตอนนั้นเหมือนใจเรามันไม่รักเขาเหมือนเดิมแล้วค่ะ ก็เลยเลิกคุยกันไป พอมาตอนเดือนเมษาเราอัพสตอรี่ไปเขาก็มากดใจ เหมือนว่าเขาอยากจะรีกับเราแต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ เราก็คิดว่าเป็นมารยาทเฉยๆ พอเปิดเทอมมาวันที่สอง เขาอัพสตอรี่แบบว่า เมื่อรุ่นน้องที่เราเคยเทดันน่ารักขึ้นมา คือตอนปิดเทอมเราตั้งใจเปลี่ยนแปลงตัวเองค่ะ ทั้งนิสัยและอีกหลายไปอย่าง เพื่อนก็แซวว่าจะกลับมาคุยกับไหม แต่เราก็ไม่ไดสนใจอะไรค่ะ พอเปิดเทอมมาหนึ่งอาทิตย์เขาก็เริ่มลงโน๊ตเหมือนคิดถึงเราค่ะ เราก็ยังไม่หลงตัวเองเพราะส่วนตัวไม่สนใจแล้ว แต่ก็มีแอบคิดในใจเล็กๆว่าเขาชอบเราไหม วันนั้นเรากลับบ้านกำลังลงตึกก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม พอเข้าโค้งเราก็หันไปดู สรุปเป็นพี่เขากับรุ่นน้องผช.เดินมาด้วยกัน ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจอะไร ก็เดินแบบปกติ แต่พอกลับมาถึงบ้านพี่เขาก็อัพสตอรี่ร้องเพลง พี่ชอบหนูที่สุดเลย พร้อมกับแคปชั่น เหตุการณ์เมื่อตอนกำลังเดนออกจากโรงเรียน ตอนนั้นเราอยากรู้มากเลยรีพายไปแบบขำๆว่า เราป่ะพี่ พี่เขาก็ตอบมาว่า ครับ55 ตอนนั้นเราโครตตกใจเพราะว่าคนอีโก้สูงมากๆ แต่กับตอบแบบนี้ เขาผีเข้ารึอะไร55 แต่พอลองคุยไป เขาก็บอกว่าเขาชอบเรา เมื่อเดือนเมษายนเขาไปคบกับคนๆหนึ่ง เขาเล่าว่างี่เง่ามาก แล้วตอนเขาคบกัน พี่เขาก็นึกถึงเราว่าเราดีกว่าตั้งเยอะ พอเขาเลิกกันพี่เขาก็หาสาวคุยในดิสไปเรื่อยจนเขาไมาอยากจะทำแล้ว เขาบอกว่าเขาไม่สามารถหยุดนึกถึงเราได้ เขาชอบเรา พอเราอ่านก็ดีใจนิดๆ แล้วก็แปลกในมันเขินจนเก็บอาการไม่อยู่ เราเป็นคนที่มูฟง่าย แต่ก็กลับมาชอบง่ายเหมือนกัน พี่เขาบอกว่าเราไม่เหมือนเดิมพอเห็นก็รู้เลยว่าเราไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เราแบบเดิมจะเป็นคนที่น่าเบื่อ เอาแต่ใจ งี่เง่า พูดจาหมามาก ส่วนตอนนี้เราเริ่มปรับ เป็นเอาแต่ใจให้น้อยลง แล้วก็เข้าใจอีกฝ่ายมากๆ สุภาพกว่สเดิมเวลาคุยกับคนที่โตกว่า เราก็เริ่มไม่แน่ใจว่าอารมณ์ชั่ววูบของเขารึป่าว ที่มาชอบ แต่เขาก็บอกว่าไม่แน่นอน พี่เขาไม่เหมือนเดิมแล้วตอนปีที่แล้วเขาเครียดเรื่องเรียนมากๆ  จนไม่มีเวลาคุยกับเรา เอาตรงๆก็รำคาญนั้นแหละเหมือนเด็กที่ไหนชอบมากวนใจ แต่ตอนนี้เขาอ่อนโยนมากๆ อีโก้หายไปหมดเลย ไม่ขี้เก๊กแล้ว แล้วเขินจนยิ้มแก้มปริ แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาเป็นเหมือนไหม เขาเพิ่งบอกว่าชอบเราตอนวันพฤหัสบดีค่ะ เลยไม่ได้คุยกันเยอะ ยังไม่รู้ว่าจะเป็นเหมือนเดิมไหม เอาตรงๆเขาเหมือนหมาเลยค่ะ ยิ้มอ่อนโยน ไม่เก็บทรงเลย เหมือนวานเราไปหาเขาแต่ไม่ได้คุยกับเยอะค่ะ แทบจะไม่ได้คุยเลย หนีกับไปกันมา เราเขินเพื่อนเขา เขาก็เขินเพื่อเรา ตอนเย็นวันนั้นเขาบอกว่าจะเอายังไง แต่เราก็เลี่ยงที่จะตอบเพราะว่าเราอยากเป็นแฟนกับเขานะคะ แต่เรายังไม่แน่ใจเลย จะคุยไปก่อน  เขาบอกว่าเขาอยากจะมีคนมาเติมเต็ม ชีวิตในรั้วมัธยม เขาคิดว่ายังไม่สายเพราะถึงเขาจบไป เขาก็ไม่ใช่คนที่นอกใจอะไรแบบนั้นด้วย เขาเลยอยากที่จะคุยกับเราแต่ไม่รู้นะคะว่าเขาอยากเป็นแฟนกับเราไหม เราไม่กล้าที่จะบอกว่าเป็นแฟนกันไหม จะคุยกันไปก่อนหรือจะขอเป็นแฟนเลยดีคะ