อุเบกขา...ต้องมีปัญญา"

"คนที่จะวางเฉยได้
ต้องมีปัญญาประกอบด้วยปัญญาพิจารณา
ถึงบุญกรรมบาปเวรบุญวาสนาบารมีของมนุษย์สัตว์
ทั่วไปว่า...มนุษย์สัตว์ทั้งหลาย
เกิดมามีกรรมเป็นของของตนตนนั่นแหละ
เป็นผู้ได้รับผลของกรรมคนอื่น...จะรับแทนไม่ได้
คนอื่น...
เป็นแต่ผู้ช่วยเมตตาแนะนำ
และตักเตือนให้เขาเว้นจากความชั่ว

เมื่อเขาไม่ได้ทำกรรมชั่วเขาก็ไม่เดือดร้อน
เมื่อเขาไม่ทำกรรมชั่วและไม่เดือดร้อนแล้ว
ใจของเขา...ก็สบายเป็นอุเบกขา
เป็นความดีของเขาที่ทำตามคำสอนของเรา
คราวนี้...เมื่อเราสอนเขาแล้ว
เขาไม่ทำตามคำสอนของเราจนกระทั่งเขาทำความผิด
ได้รับโทษนานาประการ

เราก็พิจารณาเช่นนั้นเหมือนกันว่า...
น้ำขี้โคลนมองไม่เห็นตัวปลาฉันใด
คนที่ทำกรรมกิเลสมากไม่มี...ปัญญา
ใครจะตักเตือนชี้เหตุผลให้ฟังสักเท่าใดๆ
ก็ย่อมรู้ตามไม่ได้

เอาแต่ใจของตัวถ่ายเดียว
เมื่อพิจารณาอย่างนี้แล้ว...ใจ.ก็วางเฉยได้."

"อัปปมัญญา๔"
หลวงปู่เทสก์เทสรังสี