เราขอคำแนะนำจากทุกคนที่ค่ะ เราหมดหนทางมืดแปดด้านจริงๆค่ะ
เราเริ่มมาคิดได้ตอนที่เราต้องกินกับข้าวบูด เราควรอยู่อย่างงี้หรอ? เราเคยบล็อกเขาสองรอบแล้วเราไม่มีเงินกินข้าวยืมคนรอบข้างพวกพี่เขาให้ืมน่ะ พวกพี่เขาใจดีให้เรายืมได้ แต่เขาให้เราไม่ได้เลย ยืมเราไปเก้าร้อยเราไม่ทวงเงินเขาทั้งหมดน่ะ ราของเขาแค่ร้อยสองร้อยเราเงินกมดจริงๆเราถึงของเขาน่ะคำตอบที่ได้คือ(เดี๋ยวพ่อหาก่อนน่ะ)? คือไงหนึ่งวันสองวันมาวันที่สามเราว่าไม่ไหวว่ะจนเราไปขอข้าวเพื่อนที่พักอยู่หอเดียวกันกินเพื่อนให้เราน่ะ บอกกับเราว่าหุงข้าวได้มีปัญหาเรื่องเงินให้ยืมได้ ตัวเราเป็นคนที่ไม่ขอคนอื่นกินยายเราสอนว่าอย่าขอคนอื่นกินอย่ายืมคนอื่นเขาถ้ามันไม่จวนตัวจริงๆ ตัวเราหยิ่งในศักดิ์ศรีหรือเปล่า?
ครั้งล่าสุดเขายืมเราพันห้าเราให้เขา เขาบอกว่าจะคือในวันที่ยี่สิบสองพันหนึ่งร้อยที่ได้คือเจ็ดร้อยแล้วรู้อะไรไม่เขาบอกให้เราโอนคือ เราคิดว่าทำเพื่ออะไร แบบนี้ไม่ต้องคือก็ได้ไหม! เขาโทรคุยกับเรามายืมเงินพันห้าแล้วพิมพ์มาในไลน์ว่า(พ่อรักเราน่ะมากกว่าใคร)? เรากลับร้องไห้ล่ะตอนนั้นเราคิดว่าเขาบอกคำว่ารักเพราะเรามีประโยชน์หรือเปล่าเพราะเราให้เขาได้หรือเปล่าน่ะ จริงๆแล้วเราเกิดมาด้วยความผิดพลาดล่ะ ถ้าเราไม่เกิดมาเขาก็จะได้เรียนมหาวิทยาลัยจบ เราเป็นโรคซึมเศร้าไหมเราไม่รู้เราเครียดร้องไห้ไม่มีที่ลงเรามาลงกับตัวเราเองกรีดตันแขนตัวเองเอามือบีบคอตัวเองเอามือทุบกำแพง คิดในหัวตัวเองว่าถ้าเราไม่ทำงานเราก็คงไม่มีประโยชน์กับเขาใช่ไหมแล้วก็คงไม่มีเงินเขาก็คงไม่สนใจเราเขาคงไม่บอกเขาว่ารักเรา ตัวเขามีแฟนใหม่ลูกติดสามคนรู้ไหมเขาบอกยายเราว่าไหวล่ะเรื่องมีปัญญาเลี้ยงทางฝั่งนั้นแล้วเขามาืมเงินเราเพื่ออะไรเราสิบเก้ามีปัญหาเงินใช้เงินแบบไม่คิดเงินเดือนออกวันที่สิบของทกเดือน(ของเขาออกวันที่ยี่สิบ) แบบเดือนชนเดือนสองถึงสามเดือนเราเก็บได้สองพันน่ะเราใช้เงินผ่านโทรศัพท์จนชินมือเงินที่เก็บไว้เราลืมการมีอยู่ของมันไปเลยแต่มันก็ไม่มีแล้วเพราะเอาไปใช้เราไม่มีเงินกินข้าวเพราะเราให้เขาไปจนต้องเอาเงินส่วนนั้นออกมาใช้จนได้ เราพยายามที่จะใช้ชีวิตอยู่น่ะมันเหนื่อยมากในหลายๆไปความหมายสำหรับเราเลยล่ะ ต้องขอข้าวคนอื่นกินยืมเงินคนรอบข้างกินของบูดเพื่อมีแรงทำงานเราไม่ไหว ขอคำแนะนำจากทุกๆคนด้วยค่ะแก้ไงสักเล็กน้อยได้ก็ยังดีกว่าต้องอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ รบกวนทุกๆคนที่คะ
พ่อมีปัญหาเรื่องเงินเราให้ได้ เรามีปัญหาเขาให้เราไม่ได้
เราเริ่มมาคิดได้ตอนที่เราต้องกินกับข้าวบูด เราควรอยู่อย่างงี้หรอ? เราเคยบล็อกเขาสองรอบแล้วเราไม่มีเงินกินข้าวยืมคนรอบข้างพวกพี่เขาให้ืมน่ะ พวกพี่เขาใจดีให้เรายืมได้ แต่เขาให้เราไม่ได้เลย ยืมเราไปเก้าร้อยเราไม่ทวงเงินเขาทั้งหมดน่ะ ราของเขาแค่ร้อยสองร้อยเราเงินกมดจริงๆเราถึงของเขาน่ะคำตอบที่ได้คือ(เดี๋ยวพ่อหาก่อนน่ะ)? คือไงหนึ่งวันสองวันมาวันที่สามเราว่าไม่ไหวว่ะจนเราไปขอข้าวเพื่อนที่พักอยู่หอเดียวกันกินเพื่อนให้เราน่ะ บอกกับเราว่าหุงข้าวได้มีปัญหาเรื่องเงินให้ยืมได้ ตัวเราเป็นคนที่ไม่ขอคนอื่นกินยายเราสอนว่าอย่าขอคนอื่นกินอย่ายืมคนอื่นเขาถ้ามันไม่จวนตัวจริงๆ ตัวเราหยิ่งในศักดิ์ศรีหรือเปล่า?
ครั้งล่าสุดเขายืมเราพันห้าเราให้เขา เขาบอกว่าจะคือในวันที่ยี่สิบสองพันหนึ่งร้อยที่ได้คือเจ็ดร้อยแล้วรู้อะไรไม่เขาบอกให้เราโอนคือ เราคิดว่าทำเพื่ออะไร แบบนี้ไม่ต้องคือก็ได้ไหม! เขาโทรคุยกับเรามายืมเงินพันห้าแล้วพิมพ์มาในไลน์ว่า(พ่อรักเราน่ะมากกว่าใคร)? เรากลับร้องไห้ล่ะตอนนั้นเราคิดว่าเขาบอกคำว่ารักเพราะเรามีประโยชน์หรือเปล่าเพราะเราให้เขาได้หรือเปล่าน่ะ จริงๆแล้วเราเกิดมาด้วยความผิดพลาดล่ะ ถ้าเราไม่เกิดมาเขาก็จะได้เรียนมหาวิทยาลัยจบ เราเป็นโรคซึมเศร้าไหมเราไม่รู้เราเครียดร้องไห้ไม่มีที่ลงเรามาลงกับตัวเราเองกรีดตันแขนตัวเองเอามือบีบคอตัวเองเอามือทุบกำแพง คิดในหัวตัวเองว่าถ้าเราไม่ทำงานเราก็คงไม่มีประโยชน์กับเขาใช่ไหมแล้วก็คงไม่มีเงินเขาก็คงไม่สนใจเราเขาคงไม่บอกเขาว่ารักเรา ตัวเขามีแฟนใหม่ลูกติดสามคนรู้ไหมเขาบอกยายเราว่าไหวล่ะเรื่องมีปัญญาเลี้ยงทางฝั่งนั้นแล้วเขามาืมเงินเราเพื่ออะไรเราสิบเก้ามีปัญหาเงินใช้เงินแบบไม่คิดเงินเดือนออกวันที่สิบของทกเดือน(ของเขาออกวันที่ยี่สิบ) แบบเดือนชนเดือนสองถึงสามเดือนเราเก็บได้สองพันน่ะเราใช้เงินผ่านโทรศัพท์จนชินมือเงินที่เก็บไว้เราลืมการมีอยู่ของมันไปเลยแต่มันก็ไม่มีแล้วเพราะเอาไปใช้เราไม่มีเงินกินข้าวเพราะเราให้เขาไปจนต้องเอาเงินส่วนนั้นออกมาใช้จนได้ เราพยายามที่จะใช้ชีวิตอยู่น่ะมันเหนื่อยมากในหลายๆไปความหมายสำหรับเราเลยล่ะ ต้องขอข้าวคนอื่นกินยืมเงินคนรอบข้างกินของบูดเพื่อมีแรงทำงานเราไม่ไหว ขอคำแนะนำจากทุกๆคนด้วยค่ะแก้ไงสักเล็กน้อยได้ก็ยังดีกว่าต้องอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ รบกวนทุกๆคนที่คะ