วันจันทร์ที่20 ผมออกไปทำธุระข้างนอกเช้าถึงเที่ยง พอถึงตอนเที่ยงผมก็ขึ้นรถเมล์ไปลงที่BTSหมอชิต ผมคุยกับตัวเองว่าจะหาอะไรกินที่นี้หรือว่าขึ้นรถไฟฟ้ากลับไปที่พักแล้วค่อยไปหาไรกินที่นั้น แต่ในใจผมกับอยากให้ไปที่ใต้ดินจตุจักร ผมก็เลยตามใจตัวเองแล้วลงไป ผมได้หาร้านอาหารต่างๆ แต่กับไม่ถูกใจ ผมก็เลยตัดสินใจไปที่เซเว่น ผมไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งตัวเล็กๆหน้าตาน่ารักมาก เธอมาคนเดียว หน้าของเธอนั้นเหมือนคนญี่ปุ่น เธอตัดม้าตรง เธอมีแววตาที่สดใสมาก เธอใส่เสื้อสีฟ้าอ่อนกางเกงขายาว ในใจตอนนั้นผมอยากเข้าไปทักแต่ผมก็ห้ามใจตัวเอง เพราะรู้ดีว่าตัวเองทักทายหรือพูดคุยไม่ค่อยเป็นถ้าหากไม่รู้จักมาก่อน พอกลับมาถึงห้อง ผมได้มานอนคิดว่าสเปคที่เราชอบเป็นแบบนี้เองเหรอ ทั้งๆที่เราไม่รู้จักกันมาก่อน ทำไมเวลามองเข้าไปที่ดวงตาถึงได้รู้สึกว่า เธอคนนั้นสดใส และร่าเริงได้ขนาดนั้น ผมอยากเจอเธออีกนะ ไว้ผมจะกลับไปที่เดิม เพราะเธอไม่เหมือนใครผมรู้สึกอย่างงั้น.