เมื่อเราใจเย็นขึ้น (แล้วมั้ง)

การพ่ายแพ้เวียดนามในครั้งนี้ ทุกภาคส่วนจะร่วมกันหาข้อบกพร่องและพัฒนาให้ดีขึ้นไปพร้อมๆกัน ทั้ง สมาคม. ทีมโค้ช. นักกีฬาและกองเชียร์ กีฬามีแพ้มีชนะ แพ้วันนี้. ไม่ใช่ว่าจะแพ้ตลอดไป

มีเวลาพัก เป็นเกือบ 10 วัน ใครไม่หวังชนะ แต่กองเชียร์ อย่างเรา "หวัง" เก็บได้กี่เซตก็ช่าง ขอให้ ทีมโค้ช และนักกีฬา ดึงศักยภาพตัวเองออกมาให้มากที่สุด จำแทบไม่ได้แล้วว่า ชนะญี่ปุ่นชุดใหญ

หลังอ่านความคิดและคำแนะแนว​จากหลายคน​ คล้ายๆกับการระดมสมอง​ในที่นี้​ ทำให้เก็บไปฝัน.. ถึงแนวทางสร้างวอลเลย์บอล​อีกทาง​ คือ​ สมาคม​จัดโครงการคัดเลือก​เยาวชนที่มีแวว​ ระดับประถม-ม.ต้น​ จำนวน 6​ คน​ พร้อ

ขอให้ก้าวข้ามทุกดราม่า โฟกัสกับเกม มีสติในทุกแต้ม ในสนามไม่ได้มีแค่ 6 คน แล้วกองเชียร์คือคนที่ 7 แต่มีครบทั้ง 14 คน กองเชียร์คือคนที่ 15 ขอให้ทุกคนทดแทนกันได้ พกความมั่นใจลงสนามแบบหมดหน้าตัก ให้เสีย

U19 เข้ารอบเฉย เด็กๆ สู้เอา 2 เซต มาได้คือปัจจัยหลัก หวังว่าทีมโค้ช จัดไลน์อัพดีๆในรอบสอง ขอเสนอว่า ซันวา อย่าให้ยืนยาว ...... ตามนั้น

เป็นไปได้ไหมว่าส่วนหนึ่ง นักกีฬาเองก็ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง และรู้สึกว่าชินแล้วกับระบบครอบครัววอลเลย์บอล ตัวหลักผลงานดีหรือแย่ก็มีรายชื่อติดตลอดทุกรายการแข่งขัน มันไม่ได้มีแรงจูงใจอะไรอยากกระตุ้นตัวเอง