สวดมนต์แต่จิตคิดฟุ้งซ่าน ได้บุญมั้ย

ไม่รู้จะสร้างบุญที่ได้อานิสงส์มากยังไง 
ในบรรดา บุญกิริยาวัตถุ 10 
ที่ได้อานิสงส์มากสุด คือ ทาน ศีล ปัญญา 
ตอนนี้ให้ทานแล้ว รักษาศีลแล้ว เหลือแต่ภาวนา 
เลยเลือกการสวดมนต์ 
เพราะนั่งสมาธิไม่ได้ ฟุ้งซ่าน ไม่สงบ นั่งได้ไม่กี่นาทีก็เลิก 
สมถภาวนาก็ดูลมหายใจเข้าออกได้แป๊บเดียว 
วิปัสสนากรรมฐานก็ไม่ถนัด ไม่มีสติ ไม่มีปัญญา 

คิดว่าสวดมนต์ใกล้เคียงกับภาวนาที่สุดแล้ว 
ถึงสวดมนต์ก็ฟุ้งซ่าน ไม่สงบ เหมือนกัน 
แต่ยังดีตรงที่สวดได้หลายชั่วโมง 
ไม่เลิกถ้าสวดไม่ครบทุกบท 

บทที่สวดคือ 
อิติปิ โส สวากขาโต สุปฏิปันโน 
ไตรสรณคมน์ 
รัตนสูตร 
อาการวัตตาสูตร 
ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร 
มัควิภังคสูตร 
อนัตตลักขณสูตร 
อาทิตตปริยายสูตร 
ธัมมนิยามสูตร 
มงคลสูตร 
ปราภวสูตร 
มหาสมัยสูตร 
โพชฌังคปริตร 
ปฏิจจสมุปบาท 
อภิธรรม 7 คัมภีร์ 
พาหุง มหากา ชะยันโต 
ชินบัญชร 
ยันทุน 
บท อุทิศบุญ แผ่เมตตา 
กรณียเมตตสูตร 
เมตตาพรหมวิหารภาวนา 

สวดบาลี ไม่แปลไทย แต่พอรู้ความหมายของแต่ละบท 
บทส่วนมากอยู่ในหนังสือมนต์พิธี แต่บางบทก็ไม่มีในหนังสือ 
สวดแบบออกเสียง 

แต่ขอบอกตรง ๆ ว่าต้องมีการบังคับตัวเอง คือฝืนใจสวด ปกติไม่ได้อยากสวดเลย 
สวดเพราะอยากได้บุญ 
แต่เมื่อทำสุดความสามารถแล้ว บังคับให้จิตจดจ่อไม่ได้ ปากสวดไปแต่ใจฟุ้ง 

เลยอยากรู้ว่า 
1. สวดแบบฟุ้งซ่าน ได้บุญมากน้อยแค่ไหน 
2. การตั้งใจว่าจะสวดเพื่อเอาบุญ เป็นความตั้งใจที่เป็นความโลภหรือไม่ ถ้าเป็น ควรวางกำลังใจยังไง เช่น สวดเพื่อถวายพระ สวดให้เทวดาฟัง สวดเพื่อละความขี้เกียจ ฯลฯ