[CR] ความรู้สึกหลังดู "คนกราบหมา" ฉบับคนที่เคยอยู่ในลัทธิ [มีสปอยนิดนึง]

สวัสดีครับชาวพันทิพทุกคนเมื่อวันที่ 16/5/2567 เป็นวันแรกที่ "คนกราบหมา" หนังที่โดนแบนมามากกว่า 25 ปีและหนังเรื่องแรกที่ควรจะแจ้งเกิดให้กับน้อยวงพรูได้เข้าฉายในโรง ผมที่เป็นคนชอบดูหนังที่สัญลักษณ์เยอะๆ เลยไม่ลังเลที่จะซื้อตั๋วดูและเป็นกำลังใจที่อุส่าต่อสู้คดีมานาน25ปี
.
เรื่องย่อแบบโคตรสั้น
ภรรยาของพระเอกถูกชักชวนให้เข้าลัทธิบูชาหมา พระเอกและเพื่อนพระเอกที่ทำงานเป็นนักสืบลัทธิเลยต้องเข้าไปในลัทธิและเปิดเผยความลับของที่นี่ให้ได้ 
.
การจองตั๋ว
ผมจองไปดูรอบ4โมง ตอนแรกคิดว่าคนน่าจะดูไม่เยอะ แต่พอเห็นจำนวนคนแล้ว โอ้ว ไม่เบาเลยเกือบเต็มโรง ซึ่งจุดน่าสังเกตุของคือเราตั๋วต่อคนประมาณ 60-80 บาท ได้ฟีลหนังยุคเก่ามากๆ แต่ก็นะผมใช้ M-Pass ยังไงก็ค่าเท่ากัน
.
สภาพโดยรวมของหนัง
คือผมไม่ใช่คนทำหนังและส่วนตัวไม่ค่อยมีเส้นเรื่องศิลปะขนาดนั้น แต่ถ้าจากมุมมองบ้านๆของผม ผมว่าแสงสีอะไรในหนังค่อนข้างงดงามเลย

หนังใช้จอ 4 : 3 แบบยุคก่อน

เออ แล้วถึงมันจะเป็นหนังไทย แต่เรื่องนี้ใช้ภาษาอังกฤษพูดเป็นหลักประมาณ 80 เปอร์เซ็นต์นะเนื่องจากตัวเอกและเพื่อนเป็นฝรั่ง แต่ไม่เป็นไรเขามีซับไทยให้

แล้วหนังเรื่องมีอย่างนึงที่ผมไม่เคยและไม่ค่อยเห็นหนังไทยเรื่องไหนทำแบบนี้ก่อน ใส่ฉากเชิงสัญลักษณ์เยอะมากๆ เช่น ถ้าดูจากตัวอย่าง ฉากนางเอกถือเชอรี่ พายแล้วขำ ฉากพระเอกเอาเทียนจิ้มตาเค้กแล้วน้ำหวาน

สำหรับใครที่เคร่งศาสนาพุทธ ระวังด้วยเพราะในเรื่องมีฉากพระทำเสียหายๆ ทำให้ผมรู้เลยว่าทำไมโดนแบน
.
เนื้อเรื่อง
ผมรู้สึกสนุกมากๆครับ สำหรับเนื้อเรื่อง เนื่องจากผมไปติดกับลัทธิอะไรคล้ายๆกับเรื่องนี้มาก่อน หนังมันทำให้ผมรู้สึกลุ้นและตื่นเต้นไปกับมันตลอดเวลาครับ ผมสนใจว่านางเอกจะหลุดจากการล้างสมองยังไง และพวกพระเอกจะเปิดโปงคนในลัทธิยังไง หรือจะโดนคนในลัทธิจับได้ก่อน 
.
ข้อเปรียบเทียบกับลัทธิที่เคยไป
ระหว่างที่ผมดูเรื่อง ผมรู้สึกเหมือนได้กลับไปที่ลัทธิที่ผมเคยหลงเข้าไปเลยครับ ซึ่งผมบอกก่อนนะครับว่าลัทธิที่ผมไปไม่ได้กราบหมาหรืออะไรนะครับ แต่องค์ประกอบส่วนอื่นจะคล้ายกันมาก เช่น
ลัทธิทั้งของผมและในหนังเรื่องสามารถทำให้คนทำอะไรที่แปลกๆโดยเป็นเรื่องธรรมดาได้ ตัวอย่างเช่น ลัทธิหมาในหนังสามารถทำให้คนทำท่าแบบหมา กราบหมาและกินแบบหมาได้โดยเป็นเรื่องปกติ ซึ่งลัทธิที่ผมเคยเข้านั้น เขาทำให้คนกล้าจะออกมาประจานบาปตัวเองทั้งๆที่ควรจะเป็นเรื่องส่วนตัวต่อหน้าสาธารณะชนทั้งๆที่ พอผมกลับมาคิด(ปล. ผมก็เผลอทำไปด้วย) ผมทำไปทำไมหว่าตอนนั้น ทำไมเราไม่แค่เดินออกมาเลย

ที่เหมือนกันแบบเป๊ะๆ จนทำให้ผมกลับมาคิดว่าไอ้พวกลัทธินี่มันดีจริงไหมนะ คือลัทธิทั้งในหนังและที่ผมเคยไป ทำให้คนที่คิดจะฆ่าตัวตายมีความสุขและเลิกล้มความคิดที่จะฆ่าตัวตายได้(ก็ฟังดูไม่เลวนิ) แต่ก็ทำให้คนหลายๆคนรู้สึกไม่อยากออกจากลัทธิทั้งคู่ บางคนก็บอกว่าก็เรื่องของเขานิ เขาชอบอะไรก็ปล่อยเขาไป แต่...อย่าลืมนะครับว่าคน1คน มีภาระและความคาดหวังขนาดจากคนรอบข้างขนาดไหน บางคนมีคนข้างนอกที่ต้องออกมาเจอมาดูแลต่างๆนา 
ถ้าเกิดถามผมเพิ่มเติมว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ได้ ผมคิดว่าสาเหตุหลักๆคือตอนอยู่ในลัทธิมันมีเพื่อนให้คุย ให้ปรับทุกกันตลอดครับ มันเลยทำให้รักษาจิตใจกันได้
.
ข้อปรับปรุง
จริงๆ อยากให้เล่าปมในเรื่องเพิ่มเติมว่า ทำไมนางเอกถึงมาเข้าลัทธินี้ มีเหตุจูงใจอะไรรึเปล่า และผมอยากรู้ว่าลัทธินี้มีการหลอกล่อและล้างสมองคนยังไงด้วยครับ
.
คะแนน
สำหรับคนที่เคยได้เขาลัทธิแบบผม พอได้ดูเรื่องนี้แล้ว ผมให้ 9.5/10 ครับ สำหรับเรื่องนี้ หลักๆคือมันสามารถทำให้ผมกลับไปรู้สึกอึดอัดแบบตอนเข้าลัทธิได้ และการที่หนังมันมีฉากแปลกๆแบบที่ต้องตีความมันทำให้หนังรู้สึกน่าสนใจมากสำหรับผม แต่ผมต้องบอกนะว่าหนังเรื่องนี้อาจไม่ใช่สำหรับทึกคน