เริ่มเลยละกันนะคะ ความสัมพันธ์เริ่มต้นจากการเป็นเพื่อน ระหว่างเรากับแฟน ส่วนแฟนเราทราบอยู่แล้วว่าเขามีลูกติดที่เป็นผู้หญิง 1คน เราคิดแล้วคิดอีกนะคะว่าควรไปต่อหรือพอแค่นี้ เพราะชีวิตเวลานั้นกำลังสนุกเลย มีงาน มีเงิน สุนทรีย์ อิสระสุดๆ แต่แล้วมันก็ต้องสะดุด เพราะเราดันท้อง แล้วก็ต้องแต่งงาน แต่พอแต่งแล้ว(ผิดตรงนี้แหละ ที่ไม่มีการคุยเรื่องค่าใช้จ่ายกันตั้งแต่แรก ไม่เคยต้องออกค่าอะไรเลยที่เกี่ยวกับเรา แต่สำหรับแฟนเรา ค่าใช้จ่ายแน่นพอตัวเลย เพราะเขาต้องให้แม่ แถมมีค่าใช้จ่ายอย่างไปทำงาน ค่าใช้จ่ายลูกของเขา หรือ อื่นๆสำหรับตัวเขาค่ะ ส่วนเรามีค่าใช้จ่ายแค่ค่าหอพัก น้ำไฟ แค่นั้นค่ะ ตั้งแต่ตอนคบเราคิดเสมอ เราจ่ายได้ เรารักเค้า แต่พอมีลูกมาเพิ่ม 1 คน คือลูกของเรา เราก็ฝากท้องพิเศษกับคุณหมอ ซื้อรถยนต์ 1 คัน สะดวกเวลามาหาหมอ แต่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดคือเราออกเองหมด้ลนะคะ เพราะเขาบอกเราว่า 90%ของรายได้เขา หมดไปกับตัวเขาแล้วก็ครอบครัวเขาแล้ว (แอบมีน้อยใจ และเสียมากนะคะ เพราะคิดว่าชีวิต น่าจะเลือกคนผิด อารมน้อยใจมามากค่ะเพราะท้องด้วย) แต่พยายามคิดนะคะว่าไม่อยากเครียดเดี่ยวลงลูก เรายิ่งไม่พูด มันก็ยิ่งเลยเถิด จนเราจะคลอด แบกค่าใช้จ่ายไว้หมด ตัดสินใจก่อนคลอดต้องเช่าบ้านเป็นหลัง ทำอะไรจะได้สะดวก พอคลอดลูกเรื่องมันอยู่ที่ตรงนี้ ลูกติดแฟนเริ่มน้อยใจว่าน้องได้อยู่กับทั้งพ่อและแม่ (ก่อนหน้านี้ตัวเขาอยู่กับพี่สาวของแฟนที่ ตจว.) แต่เราแฟนลูก อยู่ที่กรุงเทพ เราก็กลัวเด็กจะน้อยใจนะคะ เลยบอกแฟนไปว่าโทรหาเขาบ่อยๆนะ ลงรูปลูก(เขา)ในเฟสเยอะๆ หรือถ้าลงน้องก็ลงเขาไปด้วย ส่วนของรูปเราในเฟสไม่ต้องลงเหมือนเดิมก็ได้ (ตอนเป็นแฟน พี่สาวแฟนไม่ค่อยอยากให้ลงรูปคู่กับเรา กลัวเด็กคิดมาก น้อยใจ ซึมเศร้า) เราก็เลยแล้วแต่เลย แต่แล้วลูกที่เกิดจากเราได้ประมาณ4เดือน แฟนบอกว่า ลูกสาวจะมาวันนี้นะ เราแบบ ห๊ะ !!! แล้วไม่คิดจะถามหน่อยหรอ เราเองก็ต้องการความพร้อม เขาบอกว่า เดี่ยวค่อยมาจูนกัน พอมา เป็นอย่างที่คิด คือเราก็คิดกับเขาเหมือนลูกหลานนะคะ ไม่ได้ไปพูดจาไม่ดีหรืออะไรทั้งนั้นค่ะ แค่ถามสารทุก สุขดิบ กินข้าวหรือยัง หิวมั้ย ประมาณนี้ เพราะเราก็ทำงาน ส่วนแม่เขาก็ติดต่อมานะคะ เราก็ไม่ได้ว่าค่ะ อยากทำไรไปไหนได้หมดเลย เวลาผ่านไป 1-2ปี เราทนไม่ไหวค่ะ เด็กไม่ชอบเราเลยเราดูออก เราตัดสินใจเลิกค่ะ เพราะค่าใช้จ่ายทุกอย่างมาตกที่เรา ไปไหนมาไหน เราจ่ายคนเดียว ผ่านมา 1ปี ตอนนี้เราสบายใจมากค่ะ (มารู้ทีหลังเด็กเอาเราไปพูดกับคนอื่นด้วยว่าเราไม่เห็นใจพ่อเขา พ่อเขาเหนื่อยมากแต่ละวัน ย้ำ ค่าใช้จ่ายทุกอย่างตกที่เรา เราคิดถูกเลยค่ะ ) เพื่อนๆคิดว่าเราเห็นแก่ตัวไหมคะที่ตัดสินใจเลิกกับพ่อของลูก