หลังจากกระทู้ไปสองกระทู้ เราเริ่มหากิจกรรมผ่อนคลาย ซึ่ง มันใช้ได้ดีจนเปิดเทอมครั้งนี้ ที่ทำให้เรารู้สึกว่า ไอ้กิจกรรมที่ทำอยู่ มันไม่ช่วยอะไรอีกแล้ว มันรู้สึกเหนื่อยกว่าเดิม
วันเปิดเทอม ในวันแรก ไม่มีอะไรมาก ทุกอย่างเหมือนเดิม โรงเรียนก็ยังเหมือนเดิม ห้องเรียนของอะไรที่พังก็พังเหมือนเดิม อะไรที่สะอาดก็สะอาดแบบเดิม ช่วงเวลาเข้าแถว เราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะผอ.พูดนานมาก จนรู้สึกคิดถึงผอ.คนเก่าที่พูดแปปๆก็ไป ยิ่งช่วงนี้อากาศร้อน หลังทุกคนแฉะกันหมด คาบแรกคือภาษาอังกฤษ เขาปล่อยเพราะด้วยหนังสือยังไม่มา คาบแรกเลยไม่มีอะไร คาบสองก็เป็นอังกฤษแต่คนละหลักสูตร ครูคนละคน แค่เช็คชื่อและให้นั่งในห้องจนหมดเวลาแล้วปล่อย ช่วงบ่ายเรียนวิชาเดียว เป็นวิชาของสายที่เราเรียน ก็ไม่ได้เรียนเพราะไม่มีหนังสือเขาก็ปล่อยกลับบ้าน วันแรกไม่มีอะไร มันดูชิลใช่ไหมคะ แต่เรารู้สึกเหนื่อยแปลกๆ
วันที่สอง ครูแต่ละคนก็แจ้งว่าจะเก็บคะแนนยังไง ทำอะไรบ้างในวิชาของเขา ก็ปกติ จนช่วงเที่ยง เรากับเพื่อนนั่งคุยกัน ว่าอยากจะต่อที่นี่ หรือไปสอบเข้ามหาลัยดี เรากับเพื่อนอีกหลายคนเริ่มจริงจังกัน แต่ละคนมีเหตุผลที่ตรงกันข้อเดียว "ถ้ามีเงินทุกอย่างก็จบ" แต่ละคนเหนื่อยมากๆ อาทิตย์ที่เปิดเรียนมา เราและเพื่อนอีกหลายคน ไม่กินข้าวเลยมานอนสลบกันที่ห้องเรียน ร้อนมากมีพัดลมตัวเดียวก็ยังนอนกันได้ บ่นกันทุกวันว่าเหนื่อย จนวันสุดท้ายของการเรียนคือวันศุกร์ คาบของครูคนหนึ่งเขาปริ้นเอกสารมาสอน เรียน4ชม. นั่งยาวจนเมื่อยก้น ช่วงชม.สองชม.เเรกเขาให้พรีเซนเกี่ยวกับสิ่งที่เรียน สองชม.หลังให้นั่งทำงานหาข้อมูลแล้วเอาไปส่ง พอเรียนเสร็จเราก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยเหมือนใช้แรงในการหาข้อมูลเยอะ แต่ก็ต้องเรียนอีกชม.โชคดีทีาวิชานี่ครูไม่มา ทุกคนก็พากันไปนอนกองๆในห้องเหมือนเดิม ใครไม่นอนก็คุยเรื่องอนาคต มหาลัย การทำงาน จนช่วงบ่ายเป็นชมรมไม่มีคาบเรียน อาจารย์ประจำสายที่เราเรียนประชุมเกี่ยวกับชมรมว่ามีอะไรบ้าง จะต้องอะไรบ้าง ซึ่งกิจกรรมที่อาจารย์พูดก็เล่นเอาเรารู้สึกเหนื่อยไปเลย มันเยอะมากๆพอๆกับที่เรียน แม้นจะไม่ได้เรียนเพราะยังไม่ได้หนังสือแต่วิชาที่เจอมันหนักมากๆ
จนเรากลับมาถึงบ้าน เรารู้ว่าตัวเองเหนื่อยเลยรีบอาบน้ำเปิดคอมเล่นเกม แต่เล่นๆอยู่ก็รู้สึกง่วง ง่วงจนเราเผลอคอพับ จนเราต้องปิดคอมไปนอนที่โซฟา นอนได้พักหนึ่งเราก็ลุกขึ้นไปนอนบนห้องกะจะรอกินข้าวเย็น พอถึงเวลากินข้าวแม่ก็มาตามว่าจะกินข้าวไหม เราเหนื่อย จนไม่รู้สึกหิวทั้งๆที่ได้กลิ่นอาหารเมนูโปรดลอยอยู่ ไม่มีแรงจะตอบ ไม่มีแรงจะพูดได้แต่นอนไปอย่างนั่น
มีใครเคยเป็นแบบนี้ไหมคะ คืออาจจะไม่เกี่ยวกับการเรียนแต่เคยรู้สึกแบบนี้ มีวิธีแก้ไหมคะเพราะตอนนี้ไม่ว่าจะทำอะไร วาดรูปฟังเพลงก็ไม่ช่วยเลย สติหลุดตลอด มันรู้สึกเหนื่อยและจุกๆในใจเปรียบเหมือนโดนสปอยหนังแล้วสปอยไม่จบ รู้สึกคากับอะไรสักอย่าง มีวิธีแก้ยังไงบ้างคะ
เคยเหนื่อยกับอะไรสักอย่างหรือเหนื่อยจนอิ่มไหมคะ
วันเปิดเทอม ในวันแรก ไม่มีอะไรมาก ทุกอย่างเหมือนเดิม โรงเรียนก็ยังเหมือนเดิม ห้องเรียนของอะไรที่พังก็พังเหมือนเดิม อะไรที่สะอาดก็สะอาดแบบเดิม ช่วงเวลาเข้าแถว เราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะผอ.พูดนานมาก จนรู้สึกคิดถึงผอ.คนเก่าที่พูดแปปๆก็ไป ยิ่งช่วงนี้อากาศร้อน หลังทุกคนแฉะกันหมด คาบแรกคือภาษาอังกฤษ เขาปล่อยเพราะด้วยหนังสือยังไม่มา คาบแรกเลยไม่มีอะไร คาบสองก็เป็นอังกฤษแต่คนละหลักสูตร ครูคนละคน แค่เช็คชื่อและให้นั่งในห้องจนหมดเวลาแล้วปล่อย ช่วงบ่ายเรียนวิชาเดียว เป็นวิชาของสายที่เราเรียน ก็ไม่ได้เรียนเพราะไม่มีหนังสือเขาก็ปล่อยกลับบ้าน วันแรกไม่มีอะไร มันดูชิลใช่ไหมคะ แต่เรารู้สึกเหนื่อยแปลกๆ
วันที่สอง ครูแต่ละคนก็แจ้งว่าจะเก็บคะแนนยังไง ทำอะไรบ้างในวิชาของเขา ก็ปกติ จนช่วงเที่ยง เรากับเพื่อนนั่งคุยกัน ว่าอยากจะต่อที่นี่ หรือไปสอบเข้ามหาลัยดี เรากับเพื่อนอีกหลายคนเริ่มจริงจังกัน แต่ละคนมีเหตุผลที่ตรงกันข้อเดียว "ถ้ามีเงินทุกอย่างก็จบ" แต่ละคนเหนื่อยมากๆ อาทิตย์ที่เปิดเรียนมา เราและเพื่อนอีกหลายคน ไม่กินข้าวเลยมานอนสลบกันที่ห้องเรียน ร้อนมากมีพัดลมตัวเดียวก็ยังนอนกันได้ บ่นกันทุกวันว่าเหนื่อย จนวันสุดท้ายของการเรียนคือวันศุกร์ คาบของครูคนหนึ่งเขาปริ้นเอกสารมาสอน เรียน4ชม. นั่งยาวจนเมื่อยก้น ช่วงชม.สองชม.เเรกเขาให้พรีเซนเกี่ยวกับสิ่งที่เรียน สองชม.หลังให้นั่งทำงานหาข้อมูลแล้วเอาไปส่ง พอเรียนเสร็จเราก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยเหมือนใช้แรงในการหาข้อมูลเยอะ แต่ก็ต้องเรียนอีกชม.โชคดีทีาวิชานี่ครูไม่มา ทุกคนก็พากันไปนอนกองๆในห้องเหมือนเดิม ใครไม่นอนก็คุยเรื่องอนาคต มหาลัย การทำงาน จนช่วงบ่ายเป็นชมรมไม่มีคาบเรียน อาจารย์ประจำสายที่เราเรียนประชุมเกี่ยวกับชมรมว่ามีอะไรบ้าง จะต้องอะไรบ้าง ซึ่งกิจกรรมที่อาจารย์พูดก็เล่นเอาเรารู้สึกเหนื่อยไปเลย มันเยอะมากๆพอๆกับที่เรียน แม้นจะไม่ได้เรียนเพราะยังไม่ได้หนังสือแต่วิชาที่เจอมันหนักมากๆ
จนเรากลับมาถึงบ้าน เรารู้ว่าตัวเองเหนื่อยเลยรีบอาบน้ำเปิดคอมเล่นเกม แต่เล่นๆอยู่ก็รู้สึกง่วง ง่วงจนเราเผลอคอพับ จนเราต้องปิดคอมไปนอนที่โซฟา นอนได้พักหนึ่งเราก็ลุกขึ้นไปนอนบนห้องกะจะรอกินข้าวเย็น พอถึงเวลากินข้าวแม่ก็มาตามว่าจะกินข้าวไหม เราเหนื่อย จนไม่รู้สึกหิวทั้งๆที่ได้กลิ่นอาหารเมนูโปรดลอยอยู่ ไม่มีแรงจะตอบ ไม่มีแรงจะพูดได้แต่นอนไปอย่างนั่น
มีใครเคยเป็นแบบนี้ไหมคะ คืออาจจะไม่เกี่ยวกับการเรียนแต่เคยรู้สึกแบบนี้ มีวิธีแก้ไหมคะเพราะตอนนี้ไม่ว่าจะทำอะไร วาดรูปฟังเพลงก็ไม่ช่วยเลย สติหลุดตลอด มันรู้สึกเหนื่อยและจุกๆในใจเปรียบเหมือนโดนสปอยหนังแล้วสปอยไม่จบ รู้สึกคากับอะไรสักอย่าง มีวิธีแก้ยังไงบ้างคะ