เดือนนี้ว่างงานไป 1 เดือน เเต่เเม่ขอยืมเงิน ไม่โอเคกับเเม่ในเรื่องเงินเเล้ว

ผมทำงานได้ 2 ปีเเล้วเคยได้เงินเดือนที่ 50000 บาท เเต่ย้ายบริษัทมา เหลือ 45000 เเละย้ายอีกเหลือ 35000 เเละกำลังจะกลับไปที่เก่า ได้ 48000 เเต่จะมีช่วงที่จะไม่มีงานไป  1 เดือน ตามที่เคยบอกว่า บ ไม่มีค่าชดเชยให้ ผมให้เเม่เดือนละ 4000 บาทเเละลดเหลือ 3000 บาท เมื่อย้ายมาที่ทำงาน35000 ช่วงที่ลดเขาเคยไม่พอใจ เเต่ก็รับได้ ช่วงที่ตกงานผมก็ให้เขา เงินเดือนสุดท้าย3000 เเละพาไปเลี้ยงชาบู ซื้อเครื่องดื่ม ( มีเงินเก็บ5  หมื่นเเละเงินเดือนใช้ 3 หมื่น)

เเต่เมื่อวันก่อนเขาขอยืมเงิน 3000 บาท และจะคืนสิ้นเดือน ผมถามเหตุผลเขาก็บอก ไม่ต้องถามว่าเพราะอะไร ผมจึงนำเรื่องนี้ไปปรึกษาพ่อ พ่อบอกว่าเข้าใจว่าไม่พร้อม ให้คิดเอาเองว่า จะทำไง ผมจึงได้ข้อสรุปว่า ผมต้องไปหาหมอ เเละให้ยืม 1000 เขาก็มีตะบั้นตะบึ่งนิด เเต่ถ้าเป็นในสถานการณ์ ถ้าเขาจะมาตัดไฟ ผมให้เเน่นอน เเต่เขาไม่คิดเลยเหรอว่าผมตกงานอยู่ เเละไม่มีเงินใช้เพียงพอ ผมก็เขียมอยู่ ไม่สั่งซื้อของ ไม่สั่งหนังสือ เพื่อมีเงินใช้ 

ผมรู้สึกว่าผมเป็นตู้ATMในสายตาเขา ตั้งเเต่ทำงาน เขาขออะไรผมก็ช่วย จนเขาเคยตัว จนผมใจอ่อน มีหลายกรณีไม่พร้อมเเต่ก็ต้องยอม เเต่เขาไม่เคยเห็นใจผมสักครั้ง ว่าตอนนี้ไม่มีเงินเดือนที่จะใช้ อยากให้เข้าใจกันบ้างว่าไม่ได้ให้ตรงใจทุกครั้ง เพราะตอนโควิด เงินช็อต ผมเป็นคนเเรกที่ถูกตัดค่าใช้จ่าย จนต้องขอทุน เเต่ตอนนี้ น้องได้ยืนพื้น 2000 บาท จากเงินเดือนพ่อ มันคืออะไรครับ ผมไม่โอเคอย่างมากที่ต้องให้ทุกครั้งที่ขอ จริงๆ เเบบผมจะยอมเป็นคนใจร้ายใจดำ 

ปล เเม่ไม่ทำงานครับ เพราะตกงานเมื่อ 5 ปีก่อน