เราเลือกถูกหรือผิด

เราขึ้นปวช.3 เทอมแรกเราต้องฝึกงาน เทอม2เรียน ตอนแรกเราจะฝึกใกล้เพื่อนในตัวเมือง แต่แม่ให้ไปฝึกแถวบ้านที่ที่มีคนรู้จักแม่ เราก็ยอม เราไม่เคยคิดไม่อยากฝึกเลย จนมาถึงวันต้องไปฝึกงานจริงๆ ไปครั้งแรกเราก็คิดว่าโอเคแน่ๆเลย สบายแน่ๆ จนป้าที่ทำงานที่นั่นทักเราว่ายิ้มเป็นมั้ย เราก็ไม่รู้จะตอบยังไง เราเลยยิ้มตอบ ตั้งแต่นั้นมาทำให้เรารู้สึกอึดอัดไปเลย เหมือนไม่ใช่ที่ของเรา กลับบ้านมาเพลียมากทั้งที่งานไม่ได้หนัก เราเคยทำงานมาแล้วเกี่ยวกับก่อสร้าง เราคิดว่างานก่อสร้างสบายใจกว่างานแบบนี้อีก ไม่เคยกลับบ้านมาแล้วเพลียเท่าฝึกงานเลย ทั้งที่เราเป็นผญ. เราคิดว่าเรามีความอดทนกับงานมากนะ แต่พอมาฝึกงานที่นี่เราทำไมอดทนไม่ได้ ด้วยความที่มีแต่คนแก่รึเปล่าเราก็ไม่รู้ พอวันที่2เราก็ไปฝึกปกติ แต่กลับบ้านมาก็เพลียจนหลับไปเหมือนเดิมช่วง18:00 ยายเรามาปลุกให้ออกไปหาเค้า เราดันหงุดหงิดง่วงนอนจนร้องไห้ออกมาต่อหน้ายาย เราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เรารู้สึกผิดมากที่หงุดหงิดใส่ยาย พอตกดึกเราก็เริ่มคิดว่ามันเหมาะกับเราจริงๆใช่มั้ย เราเป็นคนไม่ค่อยชอบสังคมอยู่แล้ว เรารู้สึกว่าพอเราเครียดเรากลับบ้านมาเราไม่รู้จะออกไปนั่งคุยกับใครที่เข้าใจเรา เพราะเพื่อนเราก็ย้ายไปอยู่ในตัวเมือง เราเลยทักไปหาเพื่อนเพราะเรารู้สึกดิ่งมาก เราร้องไห้หนักด้วยความเครียดด้วยความท้อ หมดกำลังใจ หมดไฟไปกับทุกอย่าง เราเลยตัดสินใจขับรถไปหาเพื่อนในตัวเมือง50โลได้ เพราะตอนนั้นเราอยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ เลือกทางไหนก็กลัวจะผิดพลาด เราไม่มีความสุขเลยตั้งแต่กลับมาฝึกงาน เพราะช่วงปิดเทอมเราทำงานเรามีรายได้ไม่ได้ขอตัวพ่อแม่ มีเงินส่งรถ มีเงินซื้อของที่อยากได้ พอกลับไปฝึกงานเราขาดรายได้ เราก็ต้องขอพ่อแม่ เรารู้ว่าที่บ้านก็มีปัญหาเรื่องเงินตั้งแต่แล้วมา แต่เค้าไม่เคยขอให้หยุดเรียน เราก็ไม่รู้จะเลือกอะไรทำงานเราก็มีความสุขดี ไม่เครียดเรื่องเงิน ถึงเครียดก็มีเพื่อนให้ไปหา แต่พอเรากลับไปฝึกงานเรารู้สึกเครียดมาก ไม่รู้จะหาที่ที่สบายใจที่ไหนได้ เราเลยจะดรอปไปเรียนปีหน้าแทน