ไม่ใช่จิตเที่ยง หรือจิตมีหลายดวงที่เข้าใจกัน แต่เป็นการรู้ทีละขณะต่อเนื่องกันไป
เกิดพร้อมกัน แต่รู้ได้คนละขณะคือจิตและเจตสิก  เช่น
ขณะจิตไม่มีความคิด(สังขารขันธ์:จิต) จิตมีความสว่าง ว่าง(เจตสิก:เวทนา) โดยมีผู้รู้
รู้การรู้อย่างนี้ ทำให้รู้เหตุและผล เห็นเหตุปัจัยในการภาวนา