เรากำลังเรียนอยู่ม.4 ตามหัวข้อเลยค่ะ ต้องบอกก่อนว่าเราเริ่มจับทางตัวเองได้ว่าสายเรียนไม่ใช่ทางเราตั้งแต่ม.3
เราไม่ค่อยชอบโรงเรียนค่ะ ทั้งสังคม กฏระเบียบ ระบบต่าง ๆ สภาพแวดล้อม ไม่ใช่ว่าเราไม่เอาไหนนะคะ แต่รู้สึกไม่ชอบจริง ๆ
ถ้าถามว่า งั้นทำไมถึงเลือกสายสามัญ ไม่เรียนสายอาชีพ ? จริง ๆ เราเคยคิดอยากไปทางสายอาชีพค่ะ แต่ด้วยเหตุที่ไม่มีวิทยาลัยไหนใกล้บ้านเราเลย ไม่ค่อยสะดวกเดินทางเท่าไหร่ เราเลยเรียนต่อสามัญโรงเรียนเดิมกับที่เรียนตอนม.ต้นค่ะ เพราะใกล้บ้านและเข้าได้ง่ายจากโควต้าด้วย
เราคิดอยากลาออกไปหาเงินตั้งแต่ม.2-3 เพราะสมัยนี้ช่องทางหาเงินเปิดกว้างมาก ไม่จำเป็นต้องเรียนสูงก็ได้ จำกัดแค่พวกราชกาล บริษัท หรือพาร์ทไทม์บางแห่งที่ต้องใช้วุฒิม.6ขึ้นไป ซึ่งเราเคยคุยกับแม่เรื่องนี้ เขาบอกอยากให้เรียนจบม.6ก่อนแล้วค่อยคิดอีกที เพราะแม่อยากให้ได้วุฒิปริญญาตรี จะได้หางานได้ง่าย
เราไม่อยากฝืนเรียนต่อทั้งที่ไม่ใช่ทาง เพราะ*ส่วนตัว*คิดว่าเมื่อมันไม่ใช่ทาง เราทำไปมันก็เสียเวลาชีวิต สู้ออกไปหาเงิน ได้ใช้ชีวิตจริง ๆ รับรู้โลกภายนอกจริง ๆ จะดีกว่ามั้ย และอาชีพที่เราใฝ่ฝันคือ บาริสต้า ค่ะ แน่นอนว่าเป็นธุรกิจส่วนตัว ซึ่งไม่ใช่วุฒิเลย ต้องใช้เพียงใจรักและฝีมือ หรือทักษะอื่น ๆ แต่ถ้าเราออกไปก็คงหางานทำอะไรที่เราทำได้ อีกใจหนึ่งก็อยากเรียนให้จบค่ะ เพราะมันจะได้เอาวุฒิมาใช้ชีวิตได้สะดวกมากขึ้นอย่างที่แม่บอก แต่ใจก็ไม่อยากฝืนเลยค่ะ
เลยอยากจะรู้ว่า ในสถานการณ์ ปัญหา gศรษกิจบ้านเมืองแบบนี้ ควรทำยังไงดีคะ ? จะแนะนำหรือช่วยปลุกไฟ หรืออะไรก็ได้ค่ะ รู้สึกสิ้นหวังมากเลย T T
ไม่อยากเรียนต่อเพราะไม่ใช่ทาง ทำยังไงดีคะ ?
เราไม่ค่อยชอบโรงเรียนค่ะ ทั้งสังคม กฏระเบียบ ระบบต่าง ๆ สภาพแวดล้อม ไม่ใช่ว่าเราไม่เอาไหนนะคะ แต่รู้สึกไม่ชอบจริง ๆ
ถ้าถามว่า งั้นทำไมถึงเลือกสายสามัญ ไม่เรียนสายอาชีพ ? จริง ๆ เราเคยคิดอยากไปทางสายอาชีพค่ะ แต่ด้วยเหตุที่ไม่มีวิทยาลัยไหนใกล้บ้านเราเลย ไม่ค่อยสะดวกเดินทางเท่าไหร่ เราเลยเรียนต่อสามัญโรงเรียนเดิมกับที่เรียนตอนม.ต้นค่ะ เพราะใกล้บ้านและเข้าได้ง่ายจากโควต้าด้วย
เราคิดอยากลาออกไปหาเงินตั้งแต่ม.2-3 เพราะสมัยนี้ช่องทางหาเงินเปิดกว้างมาก ไม่จำเป็นต้องเรียนสูงก็ได้ จำกัดแค่พวกราชกาล บริษัท หรือพาร์ทไทม์บางแห่งที่ต้องใช้วุฒิม.6ขึ้นไป ซึ่งเราเคยคุยกับแม่เรื่องนี้ เขาบอกอยากให้เรียนจบม.6ก่อนแล้วค่อยคิดอีกที เพราะแม่อยากให้ได้วุฒิปริญญาตรี จะได้หางานได้ง่าย
เราไม่อยากฝืนเรียนต่อทั้งที่ไม่ใช่ทาง เพราะ*ส่วนตัว*คิดว่าเมื่อมันไม่ใช่ทาง เราทำไปมันก็เสียเวลาชีวิต สู้ออกไปหาเงิน ได้ใช้ชีวิตจริง ๆ รับรู้โลกภายนอกจริง ๆ จะดีกว่ามั้ย และอาชีพที่เราใฝ่ฝันคือ บาริสต้า ค่ะ แน่นอนว่าเป็นธุรกิจส่วนตัว ซึ่งไม่ใช่วุฒิเลย ต้องใช้เพียงใจรักและฝีมือ หรือทักษะอื่น ๆ แต่ถ้าเราออกไปก็คงหางานทำอะไรที่เราทำได้ อีกใจหนึ่งก็อยากเรียนให้จบค่ะ เพราะมันจะได้เอาวุฒิมาใช้ชีวิตได้สะดวกมากขึ้นอย่างที่แม่บอก แต่ใจก็ไม่อยากฝืนเลยค่ะ
เลยอยากจะรู้ว่า ในสถานการณ์ ปัญหา gศรษกิจบ้านเมืองแบบนี้ ควรทำยังไงดีคะ ? จะแนะนำหรือช่วยปลุกไฟ หรืออะไรก็ได้ค่ะ รู้สึกสิ้นหวังมากเลย T T