ขอความคิดเห็นของของอ่านหน่อยครับ

ตอนที่ 1 ความรัก
เสียงเอะอะโวยวายของนักเรียนที่หน้าประตูโรงเรียนตั้งแต่เช้าไม่ว่าจะเป็นเสียงเฮฮาเสียงโวยวายหรือแม้กระทั่งเสียงประกาศของอาจารน์
ชายหนุ่มที่ยืนมองกระดานเพียงคนเดียว หน้าตา
ธรรมดาๆนี้มีชื่อว่า นานามิ นากิ เป็นนักเรียนโรงเรียนโทชินแห่งนี้
"โธ่เว้ย "
เสียงดังขึ้นที่หน้ากระดานแสดงผลสอบ ต้นเหตุเสียงนั้น
คือ ฮาราซากิ ชิโนะ คือคนที่โวยวายอยู่หน้ากระดานแสดงผลสอบปีการศึกษาที่ 2 ก่อนจะขึ้นเป็นมัธยมปลายชั้นปีที่ 3 
โดยมีเพื่อนของเธอลุกลี่ลุกลนอยู่ข้างๆเนื่องจากเธอตะโกนเสียงดัง
"เดี๋ยวเถอะชิโนะอย่ามาตะโกนหน้าโรงเรียนสิ"
ทาคาวาเสะ มินะ  เพื่อนสนิทของ ฮาราซากิ ชิโนะเนื่องจากผลการสอบของเธอนั้นได้ที่ 2 มาตลอด 2ปี  ทำให้เธอนั้นหงุดหงิดจนตะโกนออกมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก 
ส่วนเหตุผลหลักที่นักเรียนส่วนใหญ่นั้นวกเเวกโวยวายตั้งแต่เช้านั้น
โรงเรียนโทชินแห่งนี้มีกฎอยู่ในโรงเรียนที่ไม่ว่านักเรียนคนไหนที่เห็นก็จะตาแวววับอยากจะได้มันมา
นั่นก็คือกฎข้อที่ 1 เพียงหนึ่งเดียวของโรงเรียนโทชินผู้ที่ได้คะแนนสอบที่อันดับ1 ตลอดปีการศึกษา.มปลาย 3 ปีจะได้รับอภิสิทธิ์ขอ 1 อย่างไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามนั่นคือกฎของโรงเรียนนี้ที่ทำให้มีนักเรียนมากมายได้เข้ามาเรียนที่นี่เนื่องจากหวังอันดับ 1 เพื่อที่จะได้รางวัลที่ทางรัฐบาลจัดให้โรงเรียนนี้โดยเฉพาะ
ไม่ว่าจะเป็นการงานเงินทองหรืออะไรก็ตามที่ขอจะเป็นจริงก็ได้เพราะนี่เป็นการจัดเตรียมของรัฐบาล
'เพราะแบบนั้นมันถึงได้น่าเบื่อ'
เสียงเปิดประตูในห้องเรียนดังขึ้นแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่มีใครสนใจคนที่เข้ามาอยู่ดี เพราะข้างในห้องนั้นมีทั้งเสียงคุยกันยุบยิบยุบยับกระซิบกระซิบกัน
"เอาล่ะนั่งที่กันได้แล้ว"
จนมีอาจารย์ประจำชั้นเข้ามาทุกคนจึงนั่งที่และหยุดพูดคุยกันโดยดี
ส่วน นานามิ นากิ ที่นั่งของเขาจะอยู่แถวหลังชิดซ้ายของขอบหน้าต่างเป็นที่นั่งโปรดที่เขาไม่ค่อยจะให้ใครนั่งเท่าไหร่ เพราะโรงเรียนเเห่งนี้ให้เลือกนั่งได้โดยไม่ได้สุ่ม ส่วนหลักการที่จะได้ที่นั่งก็ง่ายๆใครได้คะแนนสอบเยอะกว่าจะได้นั่งที่ที่ตัวเองเลือกนั่นเอง
เพราะฉะนั้นคะแนนสอบของโรงเรียนนี้นั้นคือ"อำนาจ"ดีๆนี่เอง
"ติกๆ ....ตึก "
เสียงกดปากกาดินสอ ที่ดังข้างๆโต๊ะของ นากิ ในตอนนี้คือ เสียงจากเพื่อนร่วมชั้นโต๊ะข้างๆ
"นี่ ..ฮาราซากิ  "
ฮาราซากิ  ได้หันมาด้วยความไว ในระดับที่
หน้ากลัว
"ถ้าจะทำหน้าน่ากลัว ขู่ ล่ะก็ฉันไม่กลัวหรอกนะ"
ฮาราซากิ ที่ได้ยินเลยทำหน้าไม่สบอารมณ์เข้าไปใหญ่
"ก็คนมันเซ็งอยู่จะให้ร้องเพลง happy หรือไง"
หลังพูดจบเเล้วก็ ทำหน้าบูดต่อไปโดยที่ยังกดดินสอปากกาอยู่อย่างนั้น
"รู้อยู่หรอกว่าเซ็งแต่จะกดเสียงดังข้างๆฉันแบบนี้นี่มัน ..รบกวนอยู่น่ะ"
ทั้งคู่มักจะคุยกันในห้องเรียนบ้างบางครั้ง  ฮาราซากิ มักจะชอบบ่นตอนที่ตัวเองไม่ได้ดังหวัง เพราะอย่างนั้นนากิ เลยเป็นคนที่คอยรับฟังเธอบ้าง บางครั้ง
"แถมนายก็ไม่ยอม..อรุณสวัสดิ์ตอนเช้าอีก"
เสียงที่ออกมาจากปากของ ฮาราซากิ มันเบามากจนนากิได้ยิน แบบพึมพำ
"นินทาฉันอยู่หรือไง"
"ไม่รู้ค่าาาาาา"
ส่วนใหญ่ฮาราซากิ มักจะคุยหยอกกับนากิบ่อยๆ 
โดยที่คนอื่นยังไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำ แต่
........พักเที่ยง.....
"วันนี้เป็น แฮมเบิร์กน หรอ "
แต่พื้นฐานแล้วนากิ มักจะกินข้าวคนเดียวเพราะเขาเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคมหรือ...ยังไงดีล่ะ
'วันนี้ซื้อขนมปังไปกินแล้วกัน'
โดยพื้นฐานแล้วสิ่งที่ถูกเรียกว่าการไม่เข้าสังคมก็คือหนุ่มมืดมนตร์ดีๆนี่เองเพราะในสถานที่แห่งการแข่งขันนี้มักจะมีเพื่อนเป็นกลุ่มๆ
แต่มีแค่นากิ ที่อยู่เพียงลำพังเนื่องจากเขาไม่ต้องการจะบอกตำแหน่งอันดับของตัวเอง เพราะในโรงเรียนแห่งนี้เราจะรู้อันดับของคนอื่นว่าคนอื่นได้ที่เท่าไหร่อาจจะมีการทะเลาะวิวาทเกิดขึ้นได้ หรือแม้กระทั่งการกลั่นแกล้ง
ถึงแม้กฎของโรงเรียนจะเข้มงวดแต่ว่ามันก็มีช่องโหว่ให้นักเรียนทำแบบนั้นอยู่ดี และถึงแม้การปิดบังคะแนนสอบของตัวเองของโรงเรียนนี้คือการใช้ชื่อปลอม ซึ่งอันดับ 1 ณ ตอนนี้คือ "The one"
'อยู่คนเดียวแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว'
เพราะอย่างนั้นนากิจึงได้คิดอย่างนั้นตั้งแต่ขึ้นมัธยมปลายปีที่ 1 หรือเปล่านะ
"นี่ๆ.."
เสียงกระซิบโต๊ะใดโต๊ะหนึ่งในโรงอาหาร
"นี่เธอจะไม่ชวนเขาจริงๆหรอ"
โต้ะที่มีนักเรียนหญิงอยู่กัน 3 คน กำลังคุยหรือหารืออะไรกันสักอย่างอยู่ นั่นคือโต๊ะของสามสาวที่มี
 ฮาราซากิ นั่งอยู่
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่รู้จะชวนยังไงอ่ะ"
กลุ่มนักเรียนหญิงที่กำลังคุยกันอย่างนี้คือกลุ่มของ
ฮาราซากิ ชิโนะ กับเพื่อนสนิทของเธออีก2คน
ทาคาซาเสะ มินะ  เเละ สึชิเนะ มาริ 
โดยเรื่องที่กำลังหารือนั้นคือ นากิ นั้นเอง
"เธอเนี่ยนะ~ถึงมาข้างนอกจะดูเป็นหมาดเข้มแต่จริงๆยังเป็นสาวน้อยนี่นา"
ถ้าดูจากลักษณะภายนอกแล้ว ฮาราซากิ ชิโนะ
เป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่าสวยในระดับนึงเลยไม่ว่าจะเป็นผมที่ยาวสวยที่ดูแลอย่างดีและสัดส่วนในร่างกายที่เรียกได้ว่า perfect แถมมีผมสีขาวที่หายากในพื้นที่แถบนี้ 
จึงเรียกได้ว่าเป็นดอกฟ้าของโรงเรียนเลยก็ว่าได้แต่กลับไม่มีชายใดที่สามารถเอาหัวใจของเธอไปได้เลยเพราะว่าทุกคนที่เข้าไปหากลับถูกบอกเพียงว่า
"ถ้าอันดับไม่ถึงเธอก็อย่าได้มายุ่ง"
ใช่แล้วนะโรงเรียนแห่งนี้ไม่สามารถโกหกอันดับของตัวเองได้ถ้าโกหกมีสิทธิ์โทษฐานโดนเตะออกจากโรงเรียน
ซึ่ง ณ ตอนนี้เธอนั้นไม่รู้เลยว่าอันดับที่ 1 ที่อยู่เหนือกว่าเธอนั้นเป็นใคร
"ก็ไหนบอกว่าชอบผู้ชายที่ระดับสูงกว่าตัวเองไง"
มินะ พยักหน้าตาม
"ก็แค่พูดให้ไม่ไห้มีใครมาเกะกะนี่นา"
หลังพูดเสร็จ ชิโนะ ทำหน้าเหนื่อยหน่าย เเล้วกินต่ออย่างเหนื่อยหน่าย
"แล้วเธอรู้อันดับของนากิคุงหรอ?"
มาริพูดออกมา หลังจากนั้นก็ซดน้ำซุป

"ก็ไม่รู้...น่ะสิ"
ชิโนะ พูดออกมาโดยที่ใบหน้ามีความรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย
"แล้วอะไรไปโดนใจเธอล่ะนั่น"
มาริพูดโดยที่มี มินะ พยักหน้าตามงึกๆพวกเธอมักจะพูดอะไรแบบนี้กันตอนพักเที่ยงเสมอว่าที่ ชิโนะ สนใจในตัวของนากิ นั้นเป็นเรื่องที่แปลกมาก
เพราะตั้งแต่ที่พวกเธอรู้จักกันมาตั้งแต่เรียนม. ต้นที่โรงเรียนเดียวกันชิโนะไม่เคยสนใจผู้ชายไหนเลยมาตั้งแต่มัธยมต้นแล้ว การที่คิดว่ามาสนใจในตัวของ นากิ ที่เป็นผู้ชายนั่นเป็นเรื่องแปลกจริงๆ
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ว่า..มันมีความรู้สึกที่
เหมือนกันน่ะ"
ชิโนะ พูดออกมาด้วยใบหน้าที่แดงนิดหน่อย
จน มินะ เเละ มาริ พูดออกมาพร้อมกันเลย..ว่า
"หมายถึงคนที่มาช่วยเธอตอนนั้นสินะ"
ชิโนะพยักหน้าด้วยความเขินอาย โดยใบหน้าแดงก่ำเหมือนลูกพีช ทำเอาสองสาวลูปหัวชิโนะอย่างสนุกสนาน
"แต่ถ้าไม่ใช่'เขา'ขึ้นมาล่ะ"
ชิโนะทำหน้าช็อคไปสักครู่หนึ่งแล้วหันมาตอบมินะ
ด้วยความมั่นใจและสีหน้าที่ดูดีขึ้นกว่าตอนแรก
"ถึงจะไม่ใช่ก็แสดงว่าฉันชอบนากิคุงอยู่ดี
ทั้งสองคนที่ได้ยินสิ่งที่ชิโนะพูด ก็ยิ้มและลูปหัวชิโนะกันอย่าง สนุกสนาน และในที่สุดพักเที่ยงของวันก็หมดลงอย่างน่าเสียดาย จนถึงเวลาเลิกเรียนของวันนี้
"ขอให้นักเรียนทุกคนเดินทางกลับบ้านอย่างปลอดภัยด้วยล่ะ"
หลังจากอาจารย์พูดเสร็จนักเรียนหลายคนก็ได้ออกจากห้องไปหมดแล้วเหลือเพียงแค่นากิและชิโนะ
เพราะทั้งสองคนเป็นเวรทำความสะอาดตอนเย็นของวันนี้
จองงงงงงงงงงงงงง~~
"นี่ .ฮาราซากิ "
ฮาราซากิ ที่กำลังจ้องนากิอย่างไม่ปิดบัง ได้มีท่าทีที่ตกใจนิดหน่อย
"อะ..ไร.."
"ก็เธอเล่นจ้องฉันไม่พักเลยนี่นา"

ฮาราซากิ ทำหน้าตกใจเพราะเนื่องจากหน้าที่ของนากิ ที่ต้องลบกระดานกับหน้าที่ของเธอที่ต้องถูพื้นด้านหลังห้องมันอยู่ห่างไกลจากเธอระดับนึงจึงตกใจ

"ก็แค่สงสัยน่ะเพราะว่าอาทิตย์ที่แล้วนายทำหน้าที่เสร็จนายก็กลับเลย"
เขาหยุดเช็ดกระดานและหันมาตอบด้วยใบหน้าที่เเอบไร้ความรู้สึก เเละกดดันแปลกๆ ต่อชิโนะ
"แล้วต้องพูดว่าอะไรหรอ.."
ชิโนะ ร้อนรนเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างเเต่เธอกลับไม่กล้าพูดออกไป จนนากิ เขาหันกลับไป เช็ดกระดาน จนจะเสร็จ 
เธอก็นึกอะไรไม่ออกจนสุดท้ายนากิได้เช็ดกระดานเสร็จแล้วหันกลับมาเก็บกระเป๋า 
"ตึก .."
มีเสียงกระแทกดังในห้อง ที่เหมือนกับมีอะไรตกกระทบกัน
'อึก...อะไรมาโดนหลังเนี้ย..กระเเทกเเรงมาก..เเต่.'
ขณะนี้นากิได้รู้สึกเลยว่าสิ่งที่กระแทกมานั้นรุนแรงมากแต่กลับไม่เจ็บเลยแม้แต่นิดเดียวแถมนุ่มซะอีก
"ต้องการอะ..ไร.. หรอครับ"
ใบหน้าของชิโนะที่อยู่หลังแผ่นหลังของนากิมีหน้าแดงจนเหมือนลูกพีชลูกใหญ่ๆเลย แต่เธอก็ได้ปล่อยเสียงเพื่อตอบกลับไป
"นาย..ชอบ..ผู้หญิงแบบไหนหรอ"
'เสียงกระตุกกระตากจนฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเลยเหะ'
แสงยามเย็นสีส้มสลวยสาดลงมาที่ห้อง จนเห็นเงาของชิโนะและนากิที่ชิโนะกำลังกอดจากข้างหลังทำให้นากิเห็นผ่านเงาสะท้อน ชิโนะที่ตัวสั่นไม่หยุด 
'ผู้หญิงที่ชอบ....อึกก....'
ชิโนะได้ยินเสียงร้องจึงปล่อยเเขนออกอย่างตกใจ
และลูกลี้ลูกหล่น อยู่อย่างตกใจ หลังจากที่นั้น นากิเลยหันมา
"เป็นอะไรหรือเปล่าสีหน้านายดู...ไม่ดีน่ะ........"

ชิโนะที่พยายามจะหยิบผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าเสื้อก็ได้ถูกนากิปัดมือไส่อย่างไม่ทันตั้งตัว
"โอ้ย.."
'เราทำให้เขาเจ็บหรือเปล่านะ..'
เมื่อชิโนะลืมตาขึ้นมาจากความตกใจก็ได้เห็นแววตาของนากิ ที่ดูไม่เหมือนนากิคนก่อนหน้านี้เลย 
จากหนุ่มธรรมดาเมื่อกี้เขาได้เสยผมขึ้นเเววตาที่ดูเข้มมากกว่าปกติ เเสงยามเย็นที่ส่องมาจากข้างนอกหน้าต่าง ทําไห้เห็นใบหน้าที่ชัดขึ้น
"..เฮ้ย..ยัยหัวไอศครีม "
หลังจากพูดเสร็จเขาก็ได้ชี้มาที่ ชิโนะ ด้วยใบหน้าเเบบนักเลง โดยที่ชิโนะยืนตัวเเข็งด้วยความงง ง้วย
เเละคิดในใจ
'นี้มันเรือง...อะไรเนี่ย~~~``~~~~~`'