เราเลือกที่จะ หยุด!!! รักษาน้ำใจคนบางคน เพื่อหันกลับมา เริ่ม!!! รักษาใจตัวเองและคนในครอบครัวเราบ้าง ทำไมเราถึงกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว?????
ขออนุญาตแชร์ประสบการณ์ (แบบย่อมากกกก) เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดกับทุกคนหน่อยน่ะคะ
ชื่อ ไอรีน น่ะคะ เราเคยผ่านการมีครอบครัวมาแล้ว มีลูกแล้ว 2 คน ซึ่งหลังจากเลิกกับพ่อของลูกไปประมาณเกือบ 5 ปี เราก็มีแฟนใหม่ แฟนอายุน้อยกว่าเรา แต่ความคิด และการใช้ชีวิตของเค้าโตเป็นผู้ใหญ่มาก เหตุผลหลักที่ทำให้เรายอมทุบกำแพงสูงที่สร้างไว้เกือบ 5 ปี คือ เค้าดูแล+เข้ากับลูกเรา และ คนในครอบครัวเราทุกคนได้ดีมาก ญาติพี่น้องเรารักและเอ็นดูเค้าทุกคน เพราะไม่ว่างานอะไรเค้าทำได้หมด หนักเอาเบาสู้ เป็นคนมีน้ำใจ ช่วยเหลือทุกคน และที่สำคัญ คือ ชอบทำบุญ ชอบสวดมนต์ เหมือนกันกับเราค่ะ
เราแต่งงานอยู่กินด้วยกันมา 3 ปี ไม่เคยทะเลาะ ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิง ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน เงินก็ให้เราเก็บทุกบาท แต่ยอมรับว่ากินเหล้า สูบบุหรี่ ตามประสาผู้ชายค่ะ ซึ่งแค่เรื่องกินเหล้า สูบบุหรี่ มันถือเป็นเรื่องเล็กมาก ถ้าต้องเทียบกับสิ่งที่เค้าดูแลเรากับลูกมาตลอด
แต่แล้วสัญญาณของรังสีอำมหิตที่อยู่ในตัวมนุษย์เมียอย่างเรา มันเริ่มทำงาน หลังจากปิดตายมาหลายปี
ใช่ค่ะ!!! สิ่งที่เรากลัวที่สุด มันมาทักทายเรา (อีกครั้ง) 😣🙁
เค้าแทงข้างหลังเรานับครั้งไม่ถ้วน แอบแชทแอบคุยแอบ.....กับผู้หญิง (หลายคน) มือถือติดตัวตลอด หลบไปแชทไปคุย พูดง่าย ๆ คือ ไม่มีเราอยู่ในสารระบบเลย
หลังจากที่เรารู้ ยอมรับว่าไปไม่เป็น แรก ๆ ก็ยอมเงียบน่ะ (เก็บข้อมูล) หลัง ๆ เค้าเริ่มจะโกหกหนักขึ้น เราเลยต้องเริ่มพูดจี้ในจุดที่เค้าคงคิดมาเสมอ ว่าเมียอย่างเราคงไม่มีทางรู้แน่นอน
พอไปไม่เป็น.....มันก็มีทางออกแค่ทางเดียว คือ โวยวาย หงุดหงิดใส่ ผลลัพธ์ที่เค้าต้องการในตอนนั้น คือ ต้องทะเลาะกัน เพื่อจบการสนทนาให้เร็วที่สุด ถึงขั้นทำร้ายร่างกาย บีบคอ เตะ กระทืบ กระโดดถีบหน้าอกจนเราล้มทั้งยืน เจ็บซี่โครงจนเราเดินไม่ไหว ใช้กำปั้นทุบหัวทุบขมับ จนขอบตาเขียวช้ำเหมือนคนโดนต่อย เป็นไข้นอนหมอนไม่ได้เป็นอาทิตย์ โยนข้าวของไล่เราออกจากบ้านอย่างกับหมาตัวนึง พอเราจะไปจริง ๆ ก็หาเรื่องทะเลาะกับเราอีกอยู่ดี หาว่าเรามีชู้ จะไปอยู่กับชู้บ้าง ไปต่าง ๆ นา ๆ
ทุกครั้งที่ทะเลาะกันไม่เคยมีใครเคยเห็นว่าเราโดนกระทำยังไงบ้าง แต่ก็อย่างว่าแหล่ะ เรามันคนนอก เรายอมเงียบ ยอมนิ่ง ยอมทำตัวปกติในฐานะเมียมาตลอด เพื่อใช้กรรมที่มีกับเค้าให้หมด และ รอเวลาของเราก็แค่นั้น (เราจึงต้องทน)
จนตอนนี้ เราสามารถถอยออกมาได้แล้ว ไม่ใช่แค่ก้าวเดียวน่ะ เราถอยมาให้เธอระยะทาง 1,xxx กว่ากิโลแระ เราขอถอยมาทำหน้าที่แม่ และทุก ๆ หน้าที่ที่เราเคยละเว้นไปหลายปี เราถอยจนเค้าบอกกับคนอื่นว่าเราเห็นแก่ตัว เราสนใจแต่ลูก และพ่อแม่พี่น้องของเรา หาว่าเราทิ้งเค้าในยามที่เค้าลำบาก ยามที่เค้าป่วยไข้ จะกินอะไรก็ไม่มีใครหาให้เหมือนก่อน ต้องทำเองทุกอย่าง
จริง ๆ แล้ว เรารักเค้ามากน่ะ แต่เราก็เจ็บมากเหมือนกัน
คนดี ๆ ที่ไหนจะพูดลามปามสาปแช่งไปถึงพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย โคตรเหง้าคนอื่นเค้า คำพูดของเค้ามันทำให้เราลืมภาพผู้ชายคนเก่าไปหมดเลย ก่อนหน้านี้เราร้องไห้หนักมาก ร้องตลอดเวลา ตลอดระยะเวลาหลายเดือน จนตอนนี้น้ำตาเรามันไม่ไหลให้กับเรื่องของเค้าอีกแล้ว
ในความเป็นจริงเรื่องราวมันเยอะแยะ และยืดยาวกว่านี้มากน่ะคะ ขออนุญาตไม่รื้อฟื้นเรื่องหนัก ๆ และพาดพิงใครอีกหลายคนดีก็ว่าค่ะ
สรุป....ตอนนี้เราก็ยังให้เค้าโทรมาหาเราได้น่ะ เราไม่เคยบล็อค ไม่ว่าจะช่องทางไหน ทุกวันนี้เค้าก็ยังโทรมาด่า มาทวงบุญคุณที่เค้าเคยปกป้องเคยดูแลเราอยู่เลย แถมยังโทรมาตราหน้าเราทุกวันว่าเราเนรคุณ เราทิ้งเค้า เมียดี ๆ ที่ไหน ปล่อยให้ผัวต้องลำบากอยู่คนเดียว บอกว่าเราไม่ใส่ใจเค้าทั้ง ๆ ที่เค้าเป็นผัว......☹️☹️
แล้วตอนที่เราเจ็บหล่ะ เคยเจ็บแทนเราได้สักครั้งรึเปล่า มีแต่ซ้ำเติม มีแต่ยังให้เราดูแล ยังให้เราหากับข้าวกับปลาให้กินตลอด แม้เราเดินแทบจะไม่ไหว เราก็ทำให้ เพราะเรารัก
เค้าจะพูดเสมอว่า "มีเมียที่บ้านอยู่ไกลก็ดี เวลาทะเลาะกันมันจะได้ไม่หนีกลับบ้าน" คนแบบเรา ต่อให้ไม่มีที่ไป เราก็ไป ไปตายเอาดาบหน้าโน้น จะตายทำไมไกลบ้าน
เราไม่รู้น่ะคะ ว่าที่เราเลือกที่จะใจดำแบบนี้กับเค้า มันผิดมากขนาดไหน แต่เราว่า ครั้งนี้เราเลือกถูกและดีกับเราที่สุดแล้วค่ะ เรารู้ว่าเค้าต้องเจออะไรบ้างในตอนนี้ แล้วเค้าจะรู้มั๊ยว่านั่นคือสิ่งที่เค้าเคยทำกับเรา เคยสาบานกับเราไว้......
เราอโหสิกรรมให้น่ะ !!!!
เลิกอดทน!!! ทำไมถึงมองว่าเราเห็นแก่ตัว