ผมไปหาแฟนช่วงวันหยุดทำงานจากระยอง-ชลบุรี เจอกันครั้งที่2แบบนอนพักแบบ1วัน 1คืน ตอนแรกก็กะจะไปแบบ1วันไปเช้าเย็นกลับ แต่ดันติดฝนตกไม่หยุดยันเย็นแล้วออกจากห้องไม่ได้เลยต้องพักกับครอบครัวแฟนไป1คืน ก็มีการคุยกับครอบครัวฝั่งผมเรียบร้อย แต่พออีกวันจะกลับบ้านก็เตรียมตัวเรียบร้อย แต่ก่อนจะกลับมันก็อดไม่ได้ กลั้นน้ำตาไม่ไหว ใจไม่อยากจากกันไปไหน แต่ก็ทำได้แค่ร้องไห้ เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ แต่มันก็อดหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย ตั้งแต่ก่อนกลับ จนถึงห้องโทรหาก็ยังร้องไห้กัน ทั้งๆที่ไม่เคยร้องไห้มาก่อนและไม่เคยร้องไห้กับใครเลยด้วยซ้ำ หรือเพราะผมรู้สึกกับคนนี้มากจริงๆ ผมเลยอดกลั้นอะไรไม่ได้เลย อยากให้เวลาผ่านไปไวๆ อยากใช้ชีวิตด้วยกัน
ผมแอบอิจฉาคนที่มีแฟนอยู่ด้วยกัน แฟนเป็นกำลังใจที่ดีที่สุดที่เวลาอยู่ด้วยก็อุ่นใจที่สุด จนผมพิมพ์กระทู้นี้ผมยังน้ำตาคาเบ้าเลย🥹
ผมก็ขอให้เวลาผ่านไปไวๆจนเราได้เจอกันอีกครั้ง เพราะแฟนก็จะกลับขอนแก่น มันจะไม่ใช่ใกล้ๆแต่มันไกลมาก โอกาสเจอกันมีน้อยมากถ้าเทียบตอนนี้กับวันหยุด
-ใจจริงผแค่อยากระบายความรู้สึกตอนนี้ที่ผมอดกลั้นไม่ได้จริงๆครับ
ถ้าใครอ่านก็ขอบคุณที่อ่านจนจบด้วยนะครับ🙇❤️💜