การที่คน 2 คน คบหาดูใจกันมาเป็น 10 ปี คนนึงมีการมีงานมีเงินเดือนมีงานประจำ (มีงาน มีเงิน มีหนี้) คนนึงมีธุรกิจเป็นของตัวเอง (มีงานก็มีเงิน ช่วงไหนไม่มีงานก็ไม่มีเงิน)
ตั้งเเต่คบกันมา ไม่มีเคยมีการพูดคุยกันเลยว่า ในอนาคตของเราทั้งคู่จะเป็นอย่างไร มีเเต่เรื่องของตัวเองว่าฉันอยากทำอันนั้น เธออยากทำอันนี้ แต่ไม่เคยมีการพูดคุยกันเลยว่า อนาคตจะวางแผนการมีครอบครัว การอยู่ด้วยกันอย่างไร ไม่เคยมีการวางเเผนการใช้เงินร่วมกัน เคยปรึกษากันว่า เคยบอกว่าอยากแต่งงาน เขาก็บอกว่าขอเก็บเงินก่อน (คบกันตั้งแต่เรา 20 ต้นๆ) ทำให้สร้างกำแพงในใจขึ้นมาว่า ต้องเก็บเงินกี่ปี ต้องมีเงินกี่บาท ถึงจะสร้างครอบครัวได้ เคยชวนเค้าเปิดบัญชีร่วม เพื่อเก็บเงิน ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่ได้มีงานเข้ามาตลอด ช่วงไหนมีงานก็มีเงิน ช่วงไหนไม่มีงาน รายรับน้อยก็รายจ่าย ก็ต้องเอาเงินเก็บออกมาใช้ อ่ะงั้นชีวิตนี้ไม่อยากแต่งงานเเล้ว อยู่กันไปอย่างนี้แหละ...
อยากมีลูก แต่ก็จะได้รับคำตอบว่า ถ้ามีแล้วลูกป่วยจะทำอย่างไร ถ้าลูกอยากได้ของเล่นจะทำอย่างไร ถ้าลูกจะเข้าโรงเรียนจะทำอย่างไร เราเคยถามเค้าว่าเเล้วถ้าอยากจะมีลูก ต้องมีเงินเท่าไร? เค้าก็ตอบไม่ได้ พอมีคนมาถามว่าเมื่อไรจะมีหลานให้พ่อให้เเม่ คนอื่นเค้ามีกันหมดแล้ว เราก็ตอบไปว่าไม่มี ไม่อยากมี ถึงไม่มีหลานให้พ่อให้แม่ แต่ฉันก็เลี้ยงพ่อแม่ได้
คบกันมาก็ลุ่มๆ ดอนๆ มาตลอด จนทุกวันนี้ อยากไปเที่ยว อยากไปไหน ก็ไม่ได้ไป เพราะต้องคิดอยู่เสมอว่า เอาเงินไว้ซื้อข้าวกันดีกว่า ใครชวนไปไหนก็ไม่ไป ได้แต่บอกว่าไม่ว่าง
จนวันนึง ... ด้วยที่มีบางสิ่งบางที่ติดอยู่ในใจ เราอยากที่จะอยู่คนเดียว อยากลองใช้ชีวิตคนเดียว แบบอยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ อยากหายหรืออยากปลีกตัวอยู่คนเดียว ไม่อยากสุงสิง ไม่อยากพูดใครกับใคร กลายเป็นว่าเค้าคิดว่าเราอาจจะเป็นซึมเศร้า กลัวเราจะทำร้ายตัวเองมั้ง (ซึ่งเราไม่ได้มีความคิดที่จะทำร้ายตัวเองเลย) เราแค่อยากอยู่คนเดียว อยู่ในโลกของตัวเอง (มันแปลกมากหรอการที่อยากอยู่กับตัวเอง)
จุดเปลี่ยนก็อยู่ตรงนี้แหละ ... หลังจากที่บอกว่าอยากอยู่คนเดียว
กลายเป็นว่าเค้าบอกว่า แต่งงานกันมั้ย เราก็บอกว่าไม่แต่ง
งั้นไปจดทะเบียนกันเฉยๆ ก็ได้ เราก็บอกว่าไม่จด จะจดไปทะเบียนไปทำไม
งั้นเรามีลูกกันมั้ย? เราก็บอกว่าเลี้ยงตัวเองยังไม่รอดเลย จะเอาเงินจากไหนมาเลี้ยงลูก
ตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยมีคำว่า “ชีวิตคู่” กันเลย ไม่เคยวางแผนชีวิต หรือพูดคุยถึงการใช้ชีวิตคู่เลย เรามีแค่คำว่าคบกัน/อยู่ด้วยกันให้พ้นวันๆ ไปเท่านั้นเอง ...
เราผิดมั้ยที่มีความคิดแบบนี้กับการใช้ชีวิตคู่...??
ความคิดแบบนี้
ตั้งเเต่คบกันมา ไม่มีเคยมีการพูดคุยกันเลยว่า ในอนาคตของเราทั้งคู่จะเป็นอย่างไร มีเเต่เรื่องของตัวเองว่าฉันอยากทำอันนั้น เธออยากทำอันนี้ แต่ไม่เคยมีการพูดคุยกันเลยว่า อนาคตจะวางแผนการมีครอบครัว การอยู่ด้วยกันอย่างไร ไม่เคยมีการวางเเผนการใช้เงินร่วมกัน เคยปรึกษากันว่า เคยบอกว่าอยากแต่งงาน เขาก็บอกว่าขอเก็บเงินก่อน (คบกันตั้งแต่เรา 20 ต้นๆ) ทำให้สร้างกำแพงในใจขึ้นมาว่า ต้องเก็บเงินกี่ปี ต้องมีเงินกี่บาท ถึงจะสร้างครอบครัวได้ เคยชวนเค้าเปิดบัญชีร่วม เพื่อเก็บเงิน ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่ได้มีงานเข้ามาตลอด ช่วงไหนมีงานก็มีเงิน ช่วงไหนไม่มีงาน รายรับน้อยก็รายจ่าย ก็ต้องเอาเงินเก็บออกมาใช้ อ่ะงั้นชีวิตนี้ไม่อยากแต่งงานเเล้ว อยู่กันไปอย่างนี้แหละ...
อยากมีลูก แต่ก็จะได้รับคำตอบว่า ถ้ามีแล้วลูกป่วยจะทำอย่างไร ถ้าลูกอยากได้ของเล่นจะทำอย่างไร ถ้าลูกจะเข้าโรงเรียนจะทำอย่างไร เราเคยถามเค้าว่าเเล้วถ้าอยากจะมีลูก ต้องมีเงินเท่าไร? เค้าก็ตอบไม่ได้ พอมีคนมาถามว่าเมื่อไรจะมีหลานให้พ่อให้เเม่ คนอื่นเค้ามีกันหมดแล้ว เราก็ตอบไปว่าไม่มี ไม่อยากมี ถึงไม่มีหลานให้พ่อให้แม่ แต่ฉันก็เลี้ยงพ่อแม่ได้
คบกันมาก็ลุ่มๆ ดอนๆ มาตลอด จนทุกวันนี้ อยากไปเที่ยว อยากไปไหน ก็ไม่ได้ไป เพราะต้องคิดอยู่เสมอว่า เอาเงินไว้ซื้อข้าวกันดีกว่า ใครชวนไปไหนก็ไม่ไป ได้แต่บอกว่าไม่ว่าง
จนวันนึง ... ด้วยที่มีบางสิ่งบางที่ติดอยู่ในใจ เราอยากที่จะอยู่คนเดียว อยากลองใช้ชีวิตคนเดียว แบบอยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ อยากหายหรืออยากปลีกตัวอยู่คนเดียว ไม่อยากสุงสิง ไม่อยากพูดใครกับใคร กลายเป็นว่าเค้าคิดว่าเราอาจจะเป็นซึมเศร้า กลัวเราจะทำร้ายตัวเองมั้ง (ซึ่งเราไม่ได้มีความคิดที่จะทำร้ายตัวเองเลย) เราแค่อยากอยู่คนเดียว อยู่ในโลกของตัวเอง (มันแปลกมากหรอการที่อยากอยู่กับตัวเอง)
จุดเปลี่ยนก็อยู่ตรงนี้แหละ ... หลังจากที่บอกว่าอยากอยู่คนเดียว
กลายเป็นว่าเค้าบอกว่า แต่งงานกันมั้ย เราก็บอกว่าไม่แต่ง
งั้นไปจดทะเบียนกันเฉยๆ ก็ได้ เราก็บอกว่าไม่จด จะจดไปทะเบียนไปทำไม
งั้นเรามีลูกกันมั้ย? เราก็บอกว่าเลี้ยงตัวเองยังไม่รอดเลย จะเอาเงินจากไหนมาเลี้ยงลูก
ตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยมีคำว่า “ชีวิตคู่” กันเลย ไม่เคยวางแผนชีวิต หรือพูดคุยถึงการใช้ชีวิตคู่เลย เรามีแค่คำว่าคบกัน/อยู่ด้วยกันให้พ้นวันๆ ไปเท่านั้นเอง ...
เราผิดมั้ยที่มีความคิดแบบนี้กับการใช้ชีวิตคู่...??