เป็นความหวังของที่บ้านมาตั้งแต่เด็กจนมัธยม อยากไปเรียนที่กรุงเทพแต่ที่บ้านห้ามไม่ให้ไป ควรบอกยังไงดีค่ะ

ตอนนี้เรากำลังขึ้นม.5ค่ะ คือเรื่องของเราก็คือ เราเป็นความหวังของที่บ้านค่ะ เพราะที่บ้านไม่มีใครเรียนจบสักคน พี่สาวทุกคนเรียนไม่จบ ถ้าให้พูดสั้นๆในภาษาบ้านเราคือเอาผัวก่อนเรียนจบ แล้วความหวังก็ตกมาที่ตัวเราเลยค่ะ เราก็พยายามมาตลอดนะคะ ตั้งใจเรียนมาตลอดเลยไม่เคยซน แต่บางทีเราโดนกดดันมากๆเลยค่ะ แล้วคนที่บ้านเป็นประเภทหัวโบราณ ประมาณว่ารร.เลิก4โมง ถ้ากลับบ้านเกิน5โมงคือโดนว่าแล้วค่ะ(ถ้าถามว่าแล้วอีก1ชม.ไปอยู่ไหน บ้านไกลจากรร.ประมาณ20กิโลค่ะ เราเข้ามาเรียนในเมืองค่ะเพื่อการศึกษาที่ดี ไปรถสองแถวรับส่งนะคะ) แล้วเค้าเป็นคนที่เข้มงวดมากๆเลยค่ะ แล้วคิดแพลนไว้ ว่าจบม.6อยากไปเรียนที่กรุงเทพ แต่เค้าไม่ให้ไปค่ะ นี่อยากออกจากจุดนี้มากๆเลยค่ะ โดนกดดันมากจริงๆ(มันมีหลายๆเรื่องนะคะไม่ใช่แค่เรื่องเรียนแต่เรื่องเรียนหนักสุดเลยอยากนำมาปรึกษาค่ะ) ร้องไห้ทุกครั้งที่เค้าพูด เข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงค่ะ แต่นี่อยากเรียนสิ่งที่ตัวเองอยากเรียน เค้าบอกให้เราเรียนมหาลัยที่จังหวัดเดิม แต่ประเด็นก็คือ ไม่ให้เช่าหอนะคะ ให้ไปกลับเอา นี่ยิ่งสตั้นใหญ่เลยค่ะ
ควรพูดยังให้เค้าเข้าใจดีคะไม่ใช่ว่าอกตัญญูหนีไปนะคะแต่มันเหนื่อยและกดดันจริงๆค่ะ นี่คิดหนักมากๆเลย เพราะเค้าไม่เข้าใจในสิ่งที่เราสื่อ อยากขอคำแนะนำทุกๆคนค่ะ ว่าควรทำยังไงดีคะ เราเข้าใจค่ะว่สการไปเรียนคนเดียวมันอันตรายและมันเหนื่อยกว่านี้แน่นอน แต่เราอยากอยู่ในจุดที่คนที่กดดันตัวเองเป็นเรามากกว่าค่ะ อยากอยู่ในจุดที่สบายใจแบบทำอะไรแล้วพยายามทำด้วยตัวเองโดยไม่มีใครมาบอกย้ำๆว่าเราเป็นแบบนี้ๆต้องทำแบบนี้ให้มันได้