สวนมะม่วงในฝันของภรรยาผม

ตัวผมเองก็อยากมีสวนมะม่วงเป็นของตัวเองด้วยครับ จำได้ในวัยเด็ก เราจะวิ่งเก็บมะม่วงในสวนเถ้าแก่กัน เถ้าแก่ในหมู่บ้านก็จะมีสามกลุ่มครับ คือเถ้าแก่เงินกู้ เถ้าแก่หวย และเถ้าแก่โรงนุ่น ที่ผลิตที่นอน หมอน นั่นเอง
สวนเถ้าแก่ก็จะไม่หวงอะไร เพราะมองเป็นลูกเป็นหลาน แหล่งรายได้ และเป็นลูกจ้างโรงงานอยู่แล้ว แต่ก็มีรั้วรอบขอบชิด
เมื่อพายุฤดูร้อนมา ลมกรรโชก เสียงมะม่วงหลากหลายสายพันธุ์ร่วง ปึกๆปุกๆ ผมไม่สามารถต้านทานความอยากได้ สับเท้าวิ่งทันที เพราะรู้ว่ามีคู่แข่งเยอะมาก
ทางวิ่งเป็นแนว ถึงรั้วไม่ต้องชะลอ สไลด์ตัวลอดรั้วลวดหนามอย่างปราดเปรียว รองเท้าไม่ต้อง เพราะจะกลายเป๊นภาระ ถุงใส่มะม่วงไม่จำเป็น เอาชายเสื้อมาคาบไว้ที่ปาก ก็จะได้ถุงเก็บมะม่วงแบบพกพาและคล่องตัวสุดๆ
ฝันภรรยาจึงมาบรรจบกันพอดี สวนมะม่วงต้องมี ต้องได้ เรามีสระแล้ว ต่อไปก็สวนมะม่วง แต่สวนไม่มีระบบน้ำ เราไปดูแลได้แค่วันหยุด  รากแก้ว...ต้องเป็นต้นพันธุ์จากการเพาะเม็ดเท่านั้นคือคำตอบ
มะม่วงเพาะเม็ดหลากหลายสายพันธุ์ราว 120 ต้น ปลูกจากแนวขอบสระขึ้นไปราว 40 เมตร โดยขอให้คนเช่าไม่ปลูกมันสำปะหลังในเขตนี้ เนื่องจากเขาขอเช่าเป็นปีสุดท้ายครับ

เราสูบน้ำรดอย่างจริงจังสัปดาห์ละครั้ง เดินทางไปกลับ 150 กม. เราตั้งใจมากกับต้นมะม่วง หวังว่าจะรอดซักครึ่ง ค่อยมาแซมในปึหน้า
เพราะเราทุ่มเท ผลที่ได้คือ ตายเรียบครับ ไม่เหลือแม้แต่ต้นเดียว นี่เราพลาดอะไรไปหรือปล่าว หรือคนเช่ามาดึงต้นมะม่วงเรา หรือปลวกมากินราก หรือไก่ป่ามาจิก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ความฝันเราก็ถูกเบรคไว้ จนกว่าสวนเราจะพร้อมปลูกมะม่วง หลังจากนี้ เราจะเปลี่ยนสายพันธุ์ครับ

โปรดติดตามสวนสะเปะสะปะของผมครับ..
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่