สวัสดีคะเราชื่อน้ำคะ เราเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีสางเลย ดูภายนอกฉันงมงายมากชอบดูดวงและชอบในการบูชาของขลังแต่ในใจลึกๆฉันไม่เชื่อเลยเอาจริงๆนะไม่รู้ทำไมแต่คือในใจลึกๆอยากเจอนะแบบจะสักแค่ไหนกันเชียว แต่ไม่หลบหลู่แต่ก็ไม่เชื่อ งงไหม เออ งง
ตอนนั้นเราอยู่ม.6 ผ่านมาได้ 7-8ปีเห็นจะได้แล้วคะ เรื่องมันมีอยุ่ว่าจะมีรุ่นน้องอยู่คนหนึ่งเค้าเป็นคนที่ขี้เเกล้ง ขี้เล่นและกวนส้นเท้าสุดๆแต่คือเป็นสีสันที่ดีของห้องและชั้นเรียนเลยทีเดียวคะ น้องเค้าชื่อ ที(นามสมมุติ)
น้องคนนี้ไม่ค่อยสนิทกับเราเท่าไรแต่ก็คือชอบแซวเล่นตลอดแต่เราเป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยคุยกับใคร แล้วมีอยู่ครั้งหนึ่งน้องทีบอกกับเพื่อนๆว่าถ้ากูไม่อยู่พวกจะคิดถึงกูไหม แต่อย่าร้องไห้นะถ้ามางานกูมาให้ครบทุกคนนะ คือตอนนั้นก็คิดเล่นๆไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะคุยกันแบบขำๆ
แต่พอมาอีกวันช่วงสายๆหรือบ่ายนี้แหละเราจำไม่ค่อยได้ มีเหตุรถชนหน้าหมู่บ้าน รถบรรทุเหยียบหัวนักเรียนเละ คาหมวกกันน็อค!!!!
ซึ้งนั้นก็คือน้องที ทุกคนเสียใจมากนะคะและไปงานน้องทีทุกคน ยกเว้นเราเพราะไม่ค่อยสนิทกันเท่าไรอีกอย่างตอนนั้นเราทำงานพามทามด้วยคะ
แต่เรื่องมันมาเกิดวันที่2 ของการสูญเสียคะ...........
ตอนนั้นเราจำได้ดีเลยคะ เรากำลังกลับจากการทำงานซึ้งเวลานั้นประมาน 5ทุ่มกว่าๆรถที่เรานั้งมาเป็นรถตู้ของพ่อเพื่อนเราซึ้งทำงานที่เดียวกันคะ
ตอนนั้นรถติดจอดตรงประตูหน้าวัดของวัดแห่งหนึ่งที่มีงานศพของน้องทีอยู่ เราซึ้งไม่คิดอะไรแล้วพูดในใจว่า'ที พี่ไม่ได้มางานทีหลอกนะเพราะพี่ทำงาน อย่าโกรธพี่นะแต่ถ้าจะมาหามาได้นะ พี่ไม่กลัว' วูบ!!!!!! ด้านหลังเย็นวาปปป อยู่ๆตัวชาไปหมด แล้วเราค่อยๆหันไปมองข้างหลังเบาะในสุด สิ่งที่เราเห็นคือ มีผู้ชายนั่งอยู่ข้างหลัง ตาสีแดงกล่ำแล้วนั่งมองมาที่เราแถมฉีกยิ้มกว้างมากแต่ตอนนั้นเห็นแค่ตากับปากนะคะเพราะหน้าดำมาก ตอนนั้นเราตัวสั่นมากจริงๆบ้านเรากับวัดไม่ได้ห่างเลยแต่เวลามันช้ามากนะตอนนั้น พอพ่อเพื่อนเราจอดรถเท่านั้นแหละเรารีบคลานไปเปิดประตูเปิดเท่าไรก็เปิดไม่ออก จนเพื่อนเราเปิดจากข้างนอกให้เราล้มทั้งยืนเลยพูดแต่ว่า"ทีมาๆ" เพื่อนเราดูในรถบอกว่า"ไม่มีใครนะ" พ่อเพื่อนเราเห็นเราหน้าซีดปากสั่นเค้าเลยเดินมาปิดประตูให้แล้วบอกทิ้งท้ายว่า"ไปแล้วๆ"ต้องบอกก่อนนะคะว่าพ่อเพื่อนเป็นคนถือศีลมากคะเราไม่รู้ว่าเค้าเห็นไหม หลังจากนั้นเราไข้ขึ้นนอนไม่หลับคือหลอนไปเป็นอาทิตย์เลยคะและไม่ปากดีอีกเลยคะ
เจอดีเพราะปากดี
ตอนนั้นเราอยู่ม.6 ผ่านมาได้ 7-8ปีเห็นจะได้แล้วคะ เรื่องมันมีอยุ่ว่าจะมีรุ่นน้องอยู่คนหนึ่งเค้าเป็นคนที่ขี้เเกล้ง ขี้เล่นและกวนส้นเท้าสุดๆแต่คือเป็นสีสันที่ดีของห้องและชั้นเรียนเลยทีเดียวคะ น้องเค้าชื่อ ที(นามสมมุติ)
น้องคนนี้ไม่ค่อยสนิทกับเราเท่าไรแต่ก็คือชอบแซวเล่นตลอดแต่เราเป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยคุยกับใคร แล้วมีอยู่ครั้งหนึ่งน้องทีบอกกับเพื่อนๆว่าถ้ากูไม่อยู่พวกจะคิดถึงกูไหม แต่อย่าร้องไห้นะถ้ามางานกูมาให้ครบทุกคนนะ คือตอนนั้นก็คิดเล่นๆไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะคุยกันแบบขำๆ
แต่พอมาอีกวันช่วงสายๆหรือบ่ายนี้แหละเราจำไม่ค่อยได้ มีเหตุรถชนหน้าหมู่บ้าน รถบรรทุเหยียบหัวนักเรียนเละ คาหมวกกันน็อค!!!!
ซึ้งนั้นก็คือน้องที ทุกคนเสียใจมากนะคะและไปงานน้องทีทุกคน ยกเว้นเราเพราะไม่ค่อยสนิทกันเท่าไรอีกอย่างตอนนั้นเราทำงานพามทามด้วยคะ
แต่เรื่องมันมาเกิดวันที่2 ของการสูญเสียคะ...........
ตอนนั้นเราจำได้ดีเลยคะ เรากำลังกลับจากการทำงานซึ้งเวลานั้นประมาน 5ทุ่มกว่าๆรถที่เรานั้งมาเป็นรถตู้ของพ่อเพื่อนเราซึ้งทำงานที่เดียวกันคะ
ตอนนั้นรถติดจอดตรงประตูหน้าวัดของวัดแห่งหนึ่งที่มีงานศพของน้องทีอยู่ เราซึ้งไม่คิดอะไรแล้วพูดในใจว่า'ที พี่ไม่ได้มางานทีหลอกนะเพราะพี่ทำงาน อย่าโกรธพี่นะแต่ถ้าจะมาหามาได้นะ พี่ไม่กลัว' วูบ!!!!!! ด้านหลังเย็นวาปปป อยู่ๆตัวชาไปหมด แล้วเราค่อยๆหันไปมองข้างหลังเบาะในสุด สิ่งที่เราเห็นคือ มีผู้ชายนั่งอยู่ข้างหลัง ตาสีแดงกล่ำแล้วนั่งมองมาที่เราแถมฉีกยิ้มกว้างมากแต่ตอนนั้นเห็นแค่ตากับปากนะคะเพราะหน้าดำมาก ตอนนั้นเราตัวสั่นมากจริงๆบ้านเรากับวัดไม่ได้ห่างเลยแต่เวลามันช้ามากนะตอนนั้น พอพ่อเพื่อนเราจอดรถเท่านั้นแหละเรารีบคลานไปเปิดประตูเปิดเท่าไรก็เปิดไม่ออก จนเพื่อนเราเปิดจากข้างนอกให้เราล้มทั้งยืนเลยพูดแต่ว่า"ทีมาๆ" เพื่อนเราดูในรถบอกว่า"ไม่มีใครนะ" พ่อเพื่อนเราเห็นเราหน้าซีดปากสั่นเค้าเลยเดินมาปิดประตูให้แล้วบอกทิ้งท้ายว่า"ไปแล้วๆ"ต้องบอกก่อนนะคะว่าพ่อเพื่อนเป็นคนถือศีลมากคะเราไม่รู้ว่าเค้าเห็นไหม หลังจากนั้นเราไข้ขึ้นนอนไม่หลับคือหลอนไปเป็นอาทิตย์เลยคะและไม่ปากดีอีกเลยคะ