๏ ... วสันต์ รึดู ... ๏

14.13 น.

  พาฉันท์ วสันต์ ระอุ ฤดู                             ดุจะ อยู่ ฤดูร้อน
   เดือนพฤษภา สุริยะจร                                นภดล สิ อบอุ่น
   เหมันต์ วสันตะ สินะต่อ                              มิละรอ ก็พอลุ้น
   นี่ไร้ ละออง ไอพระพิรุณ                         ก็ระเหย มิเคยเห็น

    ฝนหลง ฤดู รึก็ละหลง                          มิเคยส่ง ละอองเย็น
   โลกร้อน เพราะว่า ปะทะกะ-เอล                ละนิโญ่-มโหฬาร
    ไม้ป่า พนาไพร วิปริต                          มลพิษ ไอฝุ่น พล่าน
   ฟ้าขาว เตาไฟ ขยะในบ้าน                       ฤ เผาไร่ ในป่าดง
     
   โทษธรรมะชาติ สินะเราท่าน               อุปทาน ทำท่านหลง
    ทำกิน มิสิ้น สิอุปสงค์                               นะกะสือ กะหังหิว
    หวังฉันท์ วสันต์ นำสติตั้ง                         ผิวยั้ง ประทังกริ้ว
    โกรธฉัน ประทาน กระทะตะหลิว     เคาะกะโหลก กะบาลเรา

15.46 น.
จารึกไว้
ด้วย
ขวัญจินตกวี
 
นกผี
กวีคำผวน * กวนวะคำผี * กวนหวีคำพระ
3/พค//2567 
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่