สวัสดีค่ะวันนี้เรามีเรื่องที่เราสงสัยมาสักพักแล้วเพราะเริ่มสังเกตจากการกระทำของเราเองและเพื่อนของเรา ใครที่ชอบอ่านอะไรยาวๆ น่าจะพอทนอ่านได้นะคะ5555 ซึ่งขอเกริ่นไว้ก่อนนะคะว่าเรากับมันเป็นแค่เพื่อนกันไม่มีอะไรไปมากกว่านั้นเลยค่ะ
เรามีเพื่อนอยู่คนนึงนามสมมุติว่า ติม แล้วกันนะคะ เรากับไอติมเนี่ยเป็นเพื่อนที่เรียนที่เดียวกันและรู้จักกันตั้งแต่เด็กค่ะซึ่งตัวเราเองก็จำไม่ได้ว่าเรากับไอ้ติมเนี่ยรู้จักกันยังไง รู้ตัวอีกทีเรากับไอ้ติมก็รู้จักกันไปซะแล้ว
สมัยอยู่ประถมเรากับไอติมก็เหมือนเพื่อนร่วมห้องทั่วไปที่พบเห็นได้ทุกห้อง ซึ่งเราสองคนก็เรียกได้ว่าเป็นคู่กัดปะทะฝีปากกันเลยล่ะค่ะ แบบเจอหน้ากันทียังไงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแหย่อีกฝ่ายให้โมโหก่อน(แต่เราไม่ค่อยแหย่มันหรอกค่ะส่วนมากมีแต่มันนั่นแหละที่เริ่มยั่วโมโหเราก่อน)
ด้วยความที่ว่าเรากับไอ้ติมน่ะชอบกัดกันแทบจะทุกครั้งที่เจอหน้ากันสิ่งนี้แหละค่ะที่ทำให้เรามั้งสองคนไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันเท่าไหร่(ส่วนมากเราเองนี่แหละค่ะที่เกลียดมันมากที่สุด)
แต่ถึงแม้เรากับมันจะเกลียดกันขนาดไหนเรากับมันก็ช่วยเหลือกันเท่าที่ทำได้ เราจำได้ว่าช่วงกีฬาสีของปีปีนึงก่อนวันเดินขบวนหนึ่งวันหลังจากที่ไอ้ติมแข่งบอลเสร็จมันก็เดินขึ้นมาที่ห้องเรียนบนอาคาร ตอนนั้นในห้องเรียนของเราและห้องอื่นๆ ค่อนข้างเงียบเพราะนักเรียนเกือบทุกคนพากันไปกองกันเชียร์กีฬาอยู่ที่สนามกีฬา
ตอนนั้นห้องเรียนของเรามีแค่เราคนเดียวที่อยู่ในนั้นเพราะเราเป็นเด็กติ๋มๆ เงียบๆ ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะเลยไม่ได้ลงไปเชียร์กีฬากับคนอื่น ในขณะที่เราก็นั่งเล่นกับอ่านการ์ตูนงูๆ ปลาๆ ของเราไปไอ้ติมมันก็เดินเข้าห้องมา เราเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมันมากเพราะเราเกลียดมัน จู่ๆ มันก็พูดขึ้นมาว่า ‘กูชอบซินว่ะ’ (ใครที่อ่านกระทู้มหากาพย์ความรักของเราจะรู้ว่าซินเป็นใครนะคะแต่ใดๆ คือซินเป็นเพื่อนสนิทที่สนิทที่สุดของเรานั่นแหละค่ะ)
ตอนที่มันบอกว่ามันชอบซินเราเองก็งงมากว่ามันบอกเราทำไมทั้งๆ ที่มันรู้ว่าเราพร้อมจะขายความลับของมันทุกเมื่อที่เราอยากทำ เราก็แบบ บอกกูเพื่อ? แต่ลังจากที่คุยกันสักพักเราก็รู้ว่ามันอยากให้เราช่วยจีบเพื่อนสนิทเรานั่นแหละ เอาง่ายๆ ก็อยากให้เราเป็นแม่สื่อให้ค่ะ
เราเองก็ไม่รู้เป็นอะไรเราก็ยังช่วยเป็นแม่สื่อให้มันจนมันกับเพื่อนเราได้คบกัน แบบพอมาคิดดูแล้วแบบ กูช่วยมันทำไมวะ555
อีกทั้งพอมันกับเพื่อนเราได้คบกันแล้วมันกับเรายิ่งใกล้กันมากขึ้นเพราะด้วยความที่มันเป็นแฟนของเพื่อนเรา เราจำได้ว่าช่วงสอบแก้ครั้งนึงเราก็นั่งทำข้อสอบของเราไป จู่ๆ ไอ้ติมก็เดินถือข้อสอบของมันแล้วมานั่งข้างเราแล้วพูดกับเราว่า ‘ช่วยกูหน่อยดิ’ เราเองก็ไม่อยากช่วยมันเท่าไหร่เลยเถียงกับมันอยู่สักพักแต่สุดท้ายก็นั่งทำด้วยกันจนเสร็จ ซึ่งไอ้เหตุการณ์นี้เพื่อนเราก็มาบอกหลังจากที่เลิกกับมันไปประมาณปีกว่าว่า ‘กูเกือบจะต่อยแล้วตอนนั้นเพราะตอนที่พวกเถียงกันมันเหมือนพวกหยอกกันคู่รักอ่ะ’ และใช่เราก็พึ่งรู้ตอนที่เพื่อนเราบอก
ปัจจุบันเรากับไอ้ติมเองก็เกลียดขี้หน้ากันมากกว่าแต่ก่อน เกลียดถึงขั้นที่ว่าบล็อกการติดต่อกันเลยค่ะ แต่ด้วยความที่ยังต้องไปเรียนที่เดียวกันอยู่เรากับมันก็เลยยังต้องเจอมันอยู่ทุกวัน
แน่นอนว่าทุกวันนี้เวลาเรากับไอ้ติมก็ยังกัดกันอยู่ค่ะ เจอหน้ากันทีไรก็มีเรื่องให้ต้องปะทะฝีปากกันอยู่เป็นประจำแต่พอเข้าช่วงฤดูสอบเรากับมันก็ช่วยกันให้ผ่านไปได้ถึงแม้ว่าส่วนมากจะเป็นเราที่คอยช่วยมันก็เถอะ
อยากจะทราบว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันปกติมั้ยคะที่คนเกลียดกันขนาดนี้จะยังช่วยเหลือกันตลอด วอนผู้รู้ทีค่ะ5555
เกลียดกันแต่ช่วยเหลือกันตลอดเท่ากับ?
เรามีเพื่อนอยู่คนนึงนามสมมุติว่า ติม แล้วกันนะคะ เรากับไอติมเนี่ยเป็นเพื่อนที่เรียนที่เดียวกันและรู้จักกันตั้งแต่เด็กค่ะซึ่งตัวเราเองก็จำไม่ได้ว่าเรากับไอ้ติมเนี่ยรู้จักกันยังไง รู้ตัวอีกทีเรากับไอ้ติมก็รู้จักกันไปซะแล้ว
สมัยอยู่ประถมเรากับไอติมก็เหมือนเพื่อนร่วมห้องทั่วไปที่พบเห็นได้ทุกห้อง ซึ่งเราสองคนก็เรียกได้ว่าเป็นคู่กัดปะทะฝีปากกันเลยล่ะค่ะ แบบเจอหน้ากันทียังไงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแหย่อีกฝ่ายให้โมโหก่อน(แต่เราไม่ค่อยแหย่มันหรอกค่ะส่วนมากมีแต่มันนั่นแหละที่เริ่มยั่วโมโหเราก่อน)
ด้วยความที่ว่าเรากับไอ้ติมน่ะชอบกัดกันแทบจะทุกครั้งที่เจอหน้ากันสิ่งนี้แหละค่ะที่ทำให้เรามั้งสองคนไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันเท่าไหร่(ส่วนมากเราเองนี่แหละค่ะที่เกลียดมันมากที่สุด)
แต่ถึงแม้เรากับมันจะเกลียดกันขนาดไหนเรากับมันก็ช่วยเหลือกันเท่าที่ทำได้ เราจำได้ว่าช่วงกีฬาสีของปีปีนึงก่อนวันเดินขบวนหนึ่งวันหลังจากที่ไอ้ติมแข่งบอลเสร็จมันก็เดินขึ้นมาที่ห้องเรียนบนอาคาร ตอนนั้นในห้องเรียนของเราและห้องอื่นๆ ค่อนข้างเงียบเพราะนักเรียนเกือบทุกคนพากันไปกองกันเชียร์กีฬาอยู่ที่สนามกีฬา
ตอนนั้นห้องเรียนของเรามีแค่เราคนเดียวที่อยู่ในนั้นเพราะเราเป็นเด็กติ๋มๆ เงียบๆ ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะเลยไม่ได้ลงไปเชียร์กีฬากับคนอื่น ในขณะที่เราก็นั่งเล่นกับอ่านการ์ตูนงูๆ ปลาๆ ของเราไปไอ้ติมมันก็เดินเข้าห้องมา เราเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมันมากเพราะเราเกลียดมัน จู่ๆ มันก็พูดขึ้นมาว่า ‘กูชอบซินว่ะ’ (ใครที่อ่านกระทู้มหากาพย์ความรักของเราจะรู้ว่าซินเป็นใครนะคะแต่ใดๆ คือซินเป็นเพื่อนสนิทที่สนิทที่สุดของเรานั่นแหละค่ะ)
ตอนที่มันบอกว่ามันชอบซินเราเองก็งงมากว่ามันบอกเราทำไมทั้งๆ ที่มันรู้ว่าเราพร้อมจะขายความลับของมันทุกเมื่อที่เราอยากทำ เราก็แบบ บอกกูเพื่อ? แต่ลังจากที่คุยกันสักพักเราก็รู้ว่ามันอยากให้เราช่วยจีบเพื่อนสนิทเรานั่นแหละ เอาง่ายๆ ก็อยากให้เราเป็นแม่สื่อให้ค่ะ
เราเองก็ไม่รู้เป็นอะไรเราก็ยังช่วยเป็นแม่สื่อให้มันจนมันกับเพื่อนเราได้คบกัน แบบพอมาคิดดูแล้วแบบ กูช่วยมันทำไมวะ555
อีกทั้งพอมันกับเพื่อนเราได้คบกันแล้วมันกับเรายิ่งใกล้กันมากขึ้นเพราะด้วยความที่มันเป็นแฟนของเพื่อนเรา เราจำได้ว่าช่วงสอบแก้ครั้งนึงเราก็นั่งทำข้อสอบของเราไป จู่ๆ ไอ้ติมก็เดินถือข้อสอบของมันแล้วมานั่งข้างเราแล้วพูดกับเราว่า ‘ช่วยกูหน่อยดิ’ เราเองก็ไม่อยากช่วยมันเท่าไหร่เลยเถียงกับมันอยู่สักพักแต่สุดท้ายก็นั่งทำด้วยกันจนเสร็จ ซึ่งไอ้เหตุการณ์นี้เพื่อนเราก็มาบอกหลังจากที่เลิกกับมันไปประมาณปีกว่าว่า ‘กูเกือบจะต่อยแล้วตอนนั้นเพราะตอนที่พวกเถียงกันมันเหมือนพวกหยอกกันคู่รักอ่ะ’ และใช่เราก็พึ่งรู้ตอนที่เพื่อนเราบอก
ปัจจุบันเรากับไอ้ติมเองก็เกลียดขี้หน้ากันมากกว่าแต่ก่อน เกลียดถึงขั้นที่ว่าบล็อกการติดต่อกันเลยค่ะ แต่ด้วยความที่ยังต้องไปเรียนที่เดียวกันอยู่เรากับมันก็เลยยังต้องเจอมันอยู่ทุกวัน
แน่นอนว่าทุกวันนี้เวลาเรากับไอ้ติมก็ยังกัดกันอยู่ค่ะ เจอหน้ากันทีไรก็มีเรื่องให้ต้องปะทะฝีปากกันอยู่เป็นประจำแต่พอเข้าช่วงฤดูสอบเรากับมันก็ช่วยกันให้ผ่านไปได้ถึงแม้ว่าส่วนมากจะเป็นเราที่คอยช่วยมันก็เถอะ
อยากจะทราบว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันปกติมั้ยคะที่คนเกลียดกันขนาดนี้จะยังช่วยเหลือกันตลอด วอนผู้รู้ทีค่ะ5555