คือว่าเราสังเกตตัวเองมาสักพัก ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้เป็นคนขี้อิจฉา ไม่รู้ว่าสาเหตุเกิดจากอะไรถึงได้เป็นแบบนี้ ทั้งที่ความต้องการตัวเองเรียบง่ายมาก ไม่รู้ว่าจะไปอิจฉาคนอื่นทำไม บางทีเหมือนเราดิ้นตามความฝันคนอื่นและเหนื่อยมาก ต้องคอยมาตั้งสติตลอด ใครพอมีวิธีแก้บ้างไหมคะ
ปล.ความขี้อิจฉาเราไม่เคยทำร้ายใครนะคะ ทำร้ายตัวเองนี่แหละค่ะ
ใครมีวิธีรับมือกับความขี้อิจฉาของตนเองไหมคะ
ปล.ความขี้อิจฉาเราไม่เคยทำร้ายใครนะคะ ทำร้ายตัวเองนี่แหละค่ะ