สวัสดีค่ะ หนูอายุ16จะ17แล้วนะคะคือหนูไม่ค่อยชอบแม่เลี้ยงเท่าไหร่ เดิมที หนูเป็นคนนิสัย ไม่ค่อยพูด ถ้าโกรธจะเงียบ เป็นคนขยัน แต่ไม่ค่อยชอบทำงานบ้านเท่าไหร่ แต่แม่เลี้ยงหนูเขาเป็นคนที ชอบทำงานบ้าน เชิงรักสะอาดประมาณนั้ั้น แม่เลี้ยงจะมีหลานตัวเล็กด้วยค่ะ ช่วงที่หนูมาอยู่นี่ใหม่ๆอะไรๆก็ดีนะคะ ตอนแรกหนูลังเล ว่าจะมาอยู่กับพ่อดีมั้ย หนูเลยถามพ่อก่อนว่า แม่เลี้ยงใจดีมั้ย พ่อก็บอกว่าใจดีนะ แต่หนูถามแบบนี้หลายรอบมาก จนตัดสินใจมาอยู่กับพ่อ แต่มันไม่ใช่อย่างที่คิดค่ะ ช่วงแรกดีนะคะ
เอาใจใส่ดี แต่พอนานๆไป มันเริ่มเปลี่ยน เช่นแบบที่ว่าหนูไม่ล้างจานพ่อกับแม่เลี้ยงก็จะทะเลาะกันแบบใหญ่โตมากค่ะ ดุด่าเราว่าเป็นลูกคุณหนู เวลาทะเลาะกันชอบพูดถึงแม่หนูค่ะ หนูก็ไม่รู้ว่าแม่หนูผิดอะไร แต่แม่หนูเป็นพิการเป็นหลอดเลือดในสมองตีบ
แกชอบพูดว่าแกดีกว่าแม่หนูอย่างงั้นอย่างงี้ แต่ทุกครั้งที่แกพูดหนูไม่ได้ตอบโต้อะไรนะคะ หนูนั่งฟังแล้วเก็บมาคิดทุกทีเลยค่ะ วันไหนที่หนูมีปัญหากับแม่เลี้ยง หนูชอบไปพูดกับพ่อค่ะ เหมือนพ่อจะเข้าข้างบ้างไม่เข้าข้างบ้าง แต่พ่อก็มีความเป็นกลางอยู่นะคะ
มีช่วงหนึ่งที่ทะเลาะกันเรื่องที่หนูทำหน้าบึ้งนี่เเหละค่ะ
แล้วเขาอคติกับสีหน้าหนู ทะเลาะกับพ่อเรื่องใหญ่ ทุกครั้งที่ทะเลาะแกชอบพูดขึ้นว่า "ก็หอบลูกไป
หาเมียละไปอยู่ด้วยกันสิ"อะไรประมาณนี้เดิมที่แม่เลี้ยงเป็นคนโมโหร้าย ทุกครั้งที่ปรึกษาพ่อ พ่อก็จะพูดว่าก็เขารักเหมือนลูกนั้นแหละ แต่ก่อนหนูเคยรักเขานะคะ แต่ตอนนี้หนูเปลี่ยนเป็นไม่ชอบแทนเอาเป็นว่าหนูอคติไปแล้วค่ะ หนูสงสารพ่อมากกลัวพ่อหนักใจหนูเคยมีความคิดที่อยากจะหนีออกจากบ้านนี้ แต่ก็ทำไม่ได้สักที ที่หนูเลือกมาอยู่กับพ่อเพราะมาเรียนค่ะ ที่ที่หนูอยู่ห่างไกลจากโรงเรียนหลายกิโลค่ะ
เลยเลือกที่จะมาเรียนกับพ่อค่ะ เพราะบ้านพ่อกับโรงเรียนใกล้กันแต่ตอนนี้ไม่มั่นใจแล้วค่ะว่าตัดสินถูกหรือผิด เพราะในหัวตอนนี้มีแต่อึดอัดกับเบื่อทุกวันนี้ไม่ค่อยชอบบ้านตัวเองเท่าไหร่ ชอบไปหาอะไรทำข้างนอกมากกว่า แล้วพ่อก็ตัดขาดกับแม่เลี้ยงยากมากหรือหนูควรทำใจยอมรับ
ไม่ชอบแม่เลี้ยงทำยังไงดี?
เอาใจใส่ดี แต่พอนานๆไป มันเริ่มเปลี่ยน เช่นแบบที่ว่าหนูไม่ล้างจานพ่อกับแม่เลี้ยงก็จะทะเลาะกันแบบใหญ่โตมากค่ะ ดุด่าเราว่าเป็นลูกคุณหนู เวลาทะเลาะกันชอบพูดถึงแม่หนูค่ะ หนูก็ไม่รู้ว่าแม่หนูผิดอะไร แต่แม่หนูเป็นพิการเป็นหลอดเลือดในสมองตีบ
แกชอบพูดว่าแกดีกว่าแม่หนูอย่างงั้นอย่างงี้ แต่ทุกครั้งที่แกพูดหนูไม่ได้ตอบโต้อะไรนะคะ หนูนั่งฟังแล้วเก็บมาคิดทุกทีเลยค่ะ วันไหนที่หนูมีปัญหากับแม่เลี้ยง หนูชอบไปพูดกับพ่อค่ะ เหมือนพ่อจะเข้าข้างบ้างไม่เข้าข้างบ้าง แต่พ่อก็มีความเป็นกลางอยู่นะคะ
มีช่วงหนึ่งที่ทะเลาะกันเรื่องที่หนูทำหน้าบึ้งนี่เเหละค่ะ
แล้วเขาอคติกับสีหน้าหนู ทะเลาะกับพ่อเรื่องใหญ่ ทุกครั้งที่ทะเลาะแกชอบพูดขึ้นว่า "ก็หอบลูกไป
หาเมียละไปอยู่ด้วยกันสิ"อะไรประมาณนี้เดิมที่แม่เลี้ยงเป็นคนโมโหร้าย ทุกครั้งที่ปรึกษาพ่อ พ่อก็จะพูดว่าก็เขารักเหมือนลูกนั้นแหละ แต่ก่อนหนูเคยรักเขานะคะ แต่ตอนนี้หนูเปลี่ยนเป็นไม่ชอบแทนเอาเป็นว่าหนูอคติไปแล้วค่ะ หนูสงสารพ่อมากกลัวพ่อหนักใจหนูเคยมีความคิดที่อยากจะหนีออกจากบ้านนี้ แต่ก็ทำไม่ได้สักที ที่หนูเลือกมาอยู่กับพ่อเพราะมาเรียนค่ะ ที่ที่หนูอยู่ห่างไกลจากโรงเรียนหลายกิโลค่ะ
เลยเลือกที่จะมาเรียนกับพ่อค่ะ เพราะบ้านพ่อกับโรงเรียนใกล้กันแต่ตอนนี้ไม่มั่นใจแล้วค่ะว่าตัดสินถูกหรือผิด เพราะในหัวตอนนี้มีแต่อึดอัดกับเบื่อทุกวันนี้ไม่ค่อยชอบบ้านตัวเองเท่าไหร่ ชอบไปหาอะไรทำข้างนอกมากกว่า แล้วพ่อก็ตัดขาดกับแม่เลี้ยงยากมากหรือหนูควรทำใจยอมรับ