ชีวิตวัยเด็กยุค90

'หลังสิ้นเสียงระฆัง...เป็นเหมือนสวรรค์สำหรับเด็กนักเรียนในยุค90 ปรากฏแผ่นหลังใหญ่หันกลับมาพร้อมเสียงอันดังกังวาล พุ่งตรงมา กระทบหูของเด็กๆที่เนื้อตัวมอมแมม ชุดนักเรียนหลุดรุ่ยออกมานอกกางเกง เสื้อนักเรียนจากสีขาวเปลี่ยนเป็นสีขาวขุ่นต่างจากเมื่อเช้าราวกับเสื้อคนละตัว... อ้าวๆไปเข้าแถวเตรียมเลิกเรียน กลับบ้าน อย่ามัวแต่คุยกัน ใครมีการบ้าน ให้กลับไปทำด้วย นั่นคือเสียงของครูใหญ่ ผู้มีผิวคล้ำร่างใหญ่ ในชุดครูสีกากีใบหน้าดูดุดัน แต่แววตาแฝงได้ด้วยความห่วงใยเด็กๆ แดดช่วงบ่ายสามโมงครึ่งร้อนดังไฟเผาแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เด็กๆที่ส่งเสียงคุยกันแทรกไปมาเบาลงได้เลย..แม้แต่น้อย ทุกสายตามองไปข้างหน้าเตรียมออกแรงพุงทยานไปข้างหน้าด้วย2ขาเล็กที่มีคาบฝุ่นเกาะไปทั่วทั้งขา... บางคนวางแผน กับเพื่อน เฮ้ย! เย็นนี้ ใครไปเล่นกองฟางที่นาบ้านไอ้จ้อนบ้าง พ่อมันพึ่งเกี่ยวข้าวเสร็จ ก็มีเสียงตอบรับกันมาราวกับทุกคนคิดไว้เหมือนกัน ไปไปไป.. กองฟางสีเหลืองอ่อนๆ จากการสีข้าวกลายเป็นสนามเด็กเล่นที่แสนสนุก ของพวกเด็กๆ ซึ่งกลิ่นไอดิน และกลิ่นซังข้าว ที่มีหอม ลอยอบอวนไปทั่วท้องนาหลังจากการเก็บเกี่ยว ผสานกับเสียงนกกระจาบตัวเล็กที่ว่องไวที่ร้องจิ๊บๆซุกไปมาตาม ก่อหญ้าและท้องฟ้าที่ฉาบไปด้วยสีส้มเข้ม.. จากตะวันที่ถอยห่างจากโลกออกไปเรื่อยๆจนเป็นภาพที่แสนอบอุ่นเมื่อมองไป คือสนามเด็กเล่นของใครหลายๆคนที่ผ่านช่วงวัยเด็กมาแล้วมากกว่า 20 ปี...