เรามีน้อง 2 คน เราเป็นพี่คนโตค่ะ เกิดมาในครอบครัวฐานะ พอใช้ค่อนไปทางจนค่ะ เราอายุห่างจากน้อง 8-9 ปีค่ะ พ่อแม่ส่งเสียเราจนเรียนจบมีงานทำมีเงินเดือนค่ะ เงินเดือน 25000 โอนให้พ่อแม่เดือนละ 10000 บาท และพ่อแม่บอกให้เก็บเงินไว้ส่งน้องเรียนด้วย เราอายุ25 ปีค่ะ  เรายังมีหลายสิ่งหลายอยากที่อยากได้ อยากไปกินของอร่อยกับเพื่อน อยากไปเที่ยว อยากซื้อของแพงๆ ส่วนใหญ่เราต้องแอบซื้อของที่อยากได้ของไร้สาระที่เราชอบเพราะกลัวพ่อแม่ด่าค่ะ

ที่เราบอกว่าเราอิจฉา เร่อิจฉาน้องทั้ง2คนค่ะ  ตั้งเราอายุเท่าน้อง เราไม่เคยได้เท่าน้องเลยค่ะ(อาจจะเพราะตอนนั้นพ่อแม่จนมาก)แต่ตอนนี้พอมีกำลังเลยสามารถให้น้องได้  พ่อแม่เปิดบัญชีให้น้องคนละบัญชีเพื่อโอนเงินจากค่ายางพาราที่ขายได้จากสวนเก็บให้ทุกเดือน เราเคยถามว่าเงินส่วยที่พ่อแม่ให้น้องมันไม่ต้องหารสามหรอ แบบไม่โอนให้หนูด้วยหรอ เรารู้สึกน้อยใจค่ะ ในขณะที่เราต้องเก็บเงินเพื่อนน้อง  แต่ตอนนี้เราไม่มีเงินเป็นของตัวเองเลยค่ะ จริงๆเงินเดือนเราไม่พอเก็บเลยค่ะ แต่พ่อแม่ไม่เข้าใจและบอกให้ประหยัดกว่านี้อีก  แต่กับน้อง2คน พ่อแม่บอกว่าไม่ต้องกังวลอะไรให้ตั้งใจเรียนอย่างเดียว  

เราเคยถามว่า เราอยากซื้อสิ่งที่ชอบ อยากทำสิ่งที่ขอบ อยากได้สิ่งที่ชอบได้ตอนไหน  พ่อกับแม่บอกว่าให้น้องเรียนจบก่อน  เราถึงจะเป็นอิสระค่ะ


ถ้าน้องเรียนจบเราถึงจะมีสิทธิ์เก็บเงินเป็นของตัวเองได้ ซึ่งตอนนั้นเราก็อายุ30 พอดีค่ะ ผู้หญิงในวัย30 ที่ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ และไม่มีเงินเก็บ เรารู้สึกกลัวค่ะ เครียดมากเลยค่ะ แต่ไม่กล้าบอกพ่อกับแม่ค่ะ


เราควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ ที่เราอิจฉาเรื่องเงินจากส่วนรวมของครอบครัวแต่โดนแบ่งแค่2ส่วน เราแค่รู้สึกน้อยใจว่าเราไม่มีสิทธิ์ได้ตรงนี้ด้วยหรอคะ  หรือเพราะเรามีเงินเดือนแล้ว