ทำไงดีครับ ถูกคนที่รักบอกเลิก ทั้งที่เรารักและยอมเขา เราทำดีกับเขา ไม่ว่าเขาจะเหนื่อยเราก็พาไปหาไปหาอะไรกิน

คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เรามีเพื่อนอยู่คนนึง ที่เที่ยวอยู่ด้วยกัน มีอยู่วันหนึ่ง เราได้คอลคุยกับแฟนเก่า ซึ่ง ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนเก่าที่เรารักมาก มากกว่าใครที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ประมาณว่า ฝั่งใจกับคนๆนี้ (

วันนี้เรา ไม่อยากรักเค้าอีกแล้ว... ไม่ใช่ไม่รักเค้าแล้ว แต่ไม่ไหวกับคำพูดของเค้าแล้ว ไม่ไหวกับความรักที่เค้ามีให้กับครอบครัวเค้า (ที่ไม่ใช่เรากับลูก) เหนื่อยกับทุกๆอย่าง แต่ทำใจทิ้งลูกออกมาไม่ได้ ไม่อ

ขออนุญาติลบนะครับ คิดไปคิดมา มันเป็นปัญหาที่คนทั่วไปก็คิดได้ ว่ามันควรหรือไม่ควร ผมไม่น่าเอามาถาม ลึกๆมันคือสับสนว่าจะไปต่อพอแค่นี้ดี ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ผมก็ไม่น่าจะมีความสุข

เรากับเขาอยู่โรงเรียนเดียวกันเจอหน้ากันทุกวันเขาเป็นน้องของเพื่อนเราแล้ววันหนึงเราเลิกคุยกันเหมือนกับเขางอลเราสักเรื่อวแล้วเราเหนื่อยเราเบยไม่ได้ง้อเขาเลยทำให้เขาขอเลิกคุยเราเลยเดินออกมาก่อนที่จะออกมา

เจอคนในเกมมาพาดพิงถึงแม่ของเราแต่หลายๆคนมองว่ามันเป็นเเค่เกมอย่าไปคิดมาก ก็นะมันร้อยพ่อพันแม่นิ เหนื่อยใจกับคนแบบนี้​

ผมโดนเขาทิ้งเนื่องจากนิสัยผมล้วนๆเลยครับ ทุกวันนี้ก็ยังโทษตัวเอง ผมอารมณ์ร้อนขี้ระแวงบอกเลิกบ่อยแต่ผมก็กลับไปง้อเขาทุกรอบ จน​เขาต้องแอบไปคุยไปเล่นกับเพื่อนเขาเพราะตอนคุยกับผมเขาไม่ได้ให้เวลาเพื่อนเลยเ

คบหาผู้ชายคนหนึ่ง จนวันหนึ่งเขาเปิดตัวคนใหม่ลงสตอรี่ เเต่เรากับเขาไม่ได้ฟอลกันเราเเอบไปส่องคือเสียใจมาก คือถ้าไม่ส่องคือไม่มีทางรู้เลย เราย้ำตลอดนะว่าไม่รักกันให้บอก เคยถามถึงความสัมพันธ์ว่ายังมีกันอย

ได้คำตอบแล้วค่ะ

พยามรักตัวเองหาไรทำแล้วแต่ก็คิดถึงเขาตลอดเลย เวลาทำไรก็นึกถึงแต่เขาปกติทำไรบอกเขาตลอดจนมันชินพอไปทำใจยากมาก พยามปรับอะไรกันแล้วไปกันไม่รอดหลายครั้ง นี่คือครั้งสุดท้ายที่จบเพราะเหนื่อยอยู่ไปมีแต่เสียใจ