สวัสดีค่ะครอบครัวเรามี พ่อ แม่ พี่ เราลูกคนกลาง แล้วก็น้องค่ะ เราเป็นคนไม่ค่อยจะออกไปไหนสักเท่าไหร่ อยู่แต่บ้าน ก็มีบ้านญาติใกล้ไปกัน ตอนเด็กๆก็ไปเล่นอยู่บ้างพอเริ่มเข้าม.1,2เราก็ไม่ค่อยไปเล่นกับพวกน้องๆพี่ๆเค้าสักเท่าไหร่เพราะเราไม่ชอบเวลาไปเล่นเค้าก็ชอบแซวเราประมาณว่า"ดารา มาแล้ว"สำหรับพวกเค้าน่าจะหมายถึงชอบเก็บตัวไรงี้ค่ะ)แล้วก็เวลาไปเกือบทุกครั้งเลยเค้าชอบพูดว่าเราผอมไปป่าว กินข้าวบ้างมั้ย ขารึตะเกียบ บางครั้งก็รำคาญค่ะแต่ก็ไม่ค่อยเก็บมาคิด
ช่วงปิดเทอมก็อยู่แต่บ้าน พี่กับน้องเราเค้าก็สนิทกันค่ะ แต่เราอยู่แต่ในห้องไม่ค่อยออกไปคุยกับเค้าเพราะว่าเราไม่ค่อยถูกกับพี่ค่ะเวลาทะเลาะกันเค้าก็ชอบพูดบลูลี่,พูดถึงปมเรา จริงๆเนี่ยเราก็พูดกลับได้นะคะแต่เราก็รู้ว่าไม่มีใครชอบเวลาถูกบลูลี่หรอกค่ะ ส่วนใหญ่เราก็เลยไม่ค่อยพูดกับพวกพี่น้องสักเท่าไหร่ เวลามีอะไรที่โรงเรียนก็ไม่ค่อยอยากเล่าให้ที่บ้านฟังสักเท่าไหร่  เพราะเค้าฟังไปก็เหมือนไม่รับรู้ค่ะ  พ่อเราก็ชอบพูดtoxic ส่วนแม่เวลาเรากับพี่น้องทะเลาะกันเวลาเราฟ้องเค้าก็ชอบพูดว่า "ปัญญาอ่อนรึไงเรื่องแค่นี้" เวลาพี่หรือน้องเราฟ้องเค้าก็ขู่จะตีเราอย่างเดียวไม่ค่อยรับฟังเหตุผลเวลาเราทะเลาะกับพี่หรือน้องเค้าก็จะเข้าข้างกันเองค่ะไม่รับรู้ใครถูกใครผิด ทุกครั้งเลยเวลาเก็บมาร้องให้คนเดียวไม่อยาก บอกคนในครอบครัวค่ะเพราะเวลาเราร้องให้ทุกครั้งที่คำนี้จะออกมาจากปากพวกเค้าคือ"ปัญญาอ่อนเรื่องแต่นี้" เราไม่อยากใช้ชีวิตไม่อยากมีครอบครัวแบบนี้  สิ่งเดียวที่ทำให้รู้สึกดีขึ้นก็ทักคุยกับเพื่อนค่ะ เวลาเปิดเทอมก็อยากจะไปเเต่โรงเรียนไม่อยากอยู่บ้าน