คิดยังไงกับคนที่มีสไตล์การพูดแแบบนี้ครับ

พูดให้เราเสียดาย  พูดให้เราคิดมาก  ไม่มีพูดต่อท้ายว่าไม่เป็นไร(คิดในแง่ดีปลอบใจ)
หรือเวลามีปัญหาก็จะเล่าปัญหาแบบฟังแล้วสิ้นหวัง   ไม่มีเสนอแนะวิธีแก้เลย

แม้สุดท้ายเขาจะไม่ได้คิดอะไรละ  เหมือนมาระบายให้โล่งเฉยๆ
เขาโล่งแต่คนฟังคิดมากแทนเลย

ชอบคนที่มาบ่นๆเสียดายบ่นๆคิดมาก  แต่สุดท้ายบอกว่าไม่เป็นไรทำเป็นพูดในแง่ดีปลอบใจตัวเอง  แบบนี้ชอบมาก
ชอบคนที่มาบ่นปัญหาให้ฟัง  แต่ไม่สิ้นหวังพร้อมบอกแนวทางแก้ไขให้ฟัง

คนฟังไม่เครียดดี  แถมรู้สึกได้พลังบวกด้วย
ไม่ใช่มาบ่นแบบไม่มีแนวทางแก้ไข  ฟังแล้วสิ้นหวัง