ผมกับแฟนยังอยู่มัธยมทั้งคู่ครับ พอเป็นช่วงวันหยุด หรือปิดเทอม เวลาไม่ว่างแฟนผมชอบหายแบบไม่บอกบ่อยมาก 4-5ชม.ที่หาย เรื่องนี้ผมเข้าใจ แต่มันก็มีรู้สึกนอยขึ้นมานิดๆครับ ต้องรอคนๆนึงหายไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าไปไหน แต่ผมไม่เคยงี่เง่าใส่เลย เหตุผลของแฟนก็คือ ไม่รู้ว่าจะไม่ว่างเลยไม่ได้บอก

เกือบทุกๆเย็นเราจะได้โทรคุยกัน มันก็ทำให้หายคิดถึงกันครับ เราไม่ค่อยได้แชทคุยกันยาวๆครับ  ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเล็กๆน้อย จะคุยก็ต่อเมื่อได้โทรหากัน

พอเป็นช่วงปิดเทอมก็แฟนไปอยู่บ้านญาติที่กทม.ครับ ซึ่งทำให้ไม่ว่างกว่าเดิมอีก แล้วก็ไม่บอกเหมือนเดิม  ทำให้ไม่ว่างโทรคุยกันเลย จากเดิมที่ไม่ได้แชทคุยกันเยอะๆอยู่แล้ว พอไม่ได้โทร ก็เลยทำให้ไม่ได้คุยยิ่งกว่าเดิมไปอีก

เรื่องของเรื่องคือกลายเป็นผมที่ทักไปคุยอยู่ฝ่ายเดียวเลย เพื่อที่จะได้คุยกันเยอะๆ ก่อนที่จะไม่ว่าง แทนจากที่เราไม่ได้โทรหากันจะได้หายคิดถึงกันบ้าง เวลาผมทักไปคุย นานมากครับกว่าจะตอบทั้งๆที่ออนอยู่จนออฟแล้วก็ออนใหม่ ก็ยังไม่อ่านครับ  แล้วแฟนก็จะตอบมาแบบสั้นๆ ทำให้คุยกันต่อไม่ได้ 

ผมก็เลยพูดออกไปประมาณว่า เวลาที่ออนอยู่ หรือว่างช่วยทักมาหาหน่อยได้มั้ย แค่ทักมาบอกรัก บอกคิดถึง แฟนก็ตอบตกลงครับ แต่ก็ไม่ทักเหมือนเดิม พอผมบอกบ่อยเข้า  แฟนก็บอกว่าอะไรอ่ะ ก็ไม่ได้ว่างขนาดนั้นมั้ย ทั้งๆที่ส่วนใหญ่ออนอยู่นานมากเลยครับ ไม่ทักมา ไม่อ่าน  แล้วแฟนก็ปิดแสดงสถานะออนไลน์เลย พอผมถามก็ตอบว่า ไม่เปิดแล้ว เปิดแล้วปัญหาเยอะ เหมือนผมเป็นฝ่ายผิด

ตอนนี้ได้คุยกันน้อยลงกว่าเดิมมากๆครับ เพราะผมเริ่มเบื่อที่จะทักไปฝ่ายเดียวแล้ว ผมเลยไปหาอะไรอย่างอื่นทำ ไม่ได้จดจ่อกับแฟนอย่างเดียว แต่มันก็อดรู้สึกนอยไม่ได้ครับ อยากให้เขาสนใจผมบ้าง เหมือนผมพยายามอยู่ฝ่ายเดียวเลย จะทักมาก็คือ มอนิ่ง กับ ฝันดี

อยากได้คำแนะนำครับ ผมทำอย่างไรต่อไปดี อยู่แบบนี้คิดถึงเขามาก อยากให้เขาสนใจกว่านี้ ไม่มีความสุขเลย ต้องเป็นผมที่จัดการความรู้สึกตัวเองหรือป่าว เพราะดูเขาไม่รู้สึกอะไรเลยจากความเปลี่ยนแปลงนี้