สวัสดีค่ะเราเพิ่งเริ่มตั้งกระทู้ครั้งเเรกเลยอยากมาเล่าประสบการณ์ที่โดนเพื่อนสนิทเเท้ๆของตัวเองหักหลังถ้าเป็นไปได้ก็อยากอ่านเรื่องของคนอื่นด้วยนะคะ 5555
เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนม.ต้นเรามีเพื่อนสนิทอยู่ 4 คนรวมเราก็จะเป็น 5 เราสนิทกับเพื่อนกลุ่มนี้มากไปเที่ยวด้วยกันไปกินข้าวติวหนังสือทำการบ้านคือสนิทกันชนิดที่ว่ารู้ไส้รู้พุงกันเลยค่ะ 555
จนมีอยู่วันนึงเรานั่งเล่นกับเพื่อนในกลุ่มอยู่ตอนเลิกเรียนเเล้วเราก็นั่งคุยกันสนุกสนานเเบบปกติจนเราเห็นว่ามันเริ่มเย็นเเล้วเราเลยบอกเพื่อนๆว่า"เออกลับบ้านกันไหมวะเเม่งเย็นเเล้ว"เพื่อนทุกคนก็เห็นด้วยเเต่ด้วยเพื่อนๆเราเป็นคนเม็ดเยอะกว่าจะกลับก็นู้นนี่เรื่องเยอะไม่กลับสักทีจนมีเพื่อนคนนึงอยู่ๆก็บอกว่าจะกลับตอนนั้นเราก็สงสัยอยู่เพราะว่าปกติเพื่อนคนนี้(J)จะกลับบ้านช้ามากๆปกติเขาจะไม่รีบกลับเเต่เราก็ไม่เอะใจอะไรคงคิดว่าเพื่อนรีบหรืออาจจะมีธุระด่วนเราเลยรอเพื่อนๆทำธุระนู้นนี่จนเสร็จเเละเเยกย้ายกันกลับ(ปกติตอนเรากลับเรามีรถที่บ้านมารับหรือไม่ก็อาจจะมีวินที่คนที่บ้านสั่งให้ไปรับอยู่เเล้วเลยไม่เสียค่าเดินทางตอนกลับ)พอกลับมาบ้านเราก็ทำนู้นทำนี่ธุระส่วนตัวของตัวเองจนเสร็จเลยจะออกไปเซเว่นเพราะจะไปซื้อขนมน้ำอัดลมมากินตอนดูหนังเราเลยจะหากระเป๋าตังเพื่อจะหยิบเงินไปซื้อเเต่เราหาเท่าไหร่เราก็หาไม่เจอ(ปกติเราเอากระเป๋าตังไว้ในกระเป๋านักเรียนถ้าไม่จำเป็นจะไม่หยิบเพราะเป็นคนขี้เกียจถือ)เราหาจนชนิดที่ว่ารื้อบ้านหาเเล้วเราก็หาไม่เจอตอนนั้นเราคิดว่าต้องหายที่รร.เเน่ๆเรากลัวมากเพราะในนั้นมีบัตรเคดิตมีบัตรประชาชนอยู่ถ้าต้องไปทำใหม่มันจะวุ่นวายนู้นนี่เลยพยายามติดต่อเพื่อนๆที่คิดว่าจะอยู่ที่โรงเรียนให้เดินไปดูที่ห้องปกครองเเละตรงที่ๆเรานั่งเล่นให้หน่อยว่ามันยังอยู่ไหมเพื่อนคนนึง(ขอเเทนว่าK ) K ก็เดินไปดูให้เราตามที่ต่างๆก็โทรมาบอกเราว่ามันไม่มีเเต่ K บอกว่าห้องปกครองมันปิดต้องรออีกวันเราก็ใจชื้นเเล้วเพราะคิดว่าอาจจะมีคนเก็บได้เลยไประบายกับเพื่อนอีกคน(ขอเเทนว่าJ) เราไประบายกับ J เยอะมากว่าเเบบ"ถ้ามันมีคนเอาไปจริงๆก็ขอให้เอาบัตรในนั้นมาคืนเพราะเราไม่อยากไปทำใหม่เพราะปีนันเราทำบัตรประชาชนหายไป 3 ครั้งเเล้วต่อให้เงินหายไปก็ไม่ซี้รียส" J ก็ปลอบใจว่าเดี๋ยวก็เจอไม่ต้องเครียดพอตอนเช้าอีกวันเราไปสายเราเลยทักเเชทให้เพื่อนๆในกลุ่มช่วยไปดูที่ห้องปกครองให้หน่อยว่ามีไหมเเต่อยู่ๆ J ก็ทักเรามาในเเชทส่วนตัวว่า J ไปเอากระเป๋าตังค์มาให้เราเเล้วเราก็เอะใจเพราะปกติห้องปกครองต้องให้เจ้าของไปเอาเท่านั้น(ที่เรารู้เพราะเราทำกระเป๋าตังหายที่รร.บ่อย)เเต่ก็ไม่ได้ถามอะไรจนไปเจอเพื่อนที่รร.เเละ J ก็ยื่นกระเป๋าตังคืนให้เราเราก็รับมาเเต่ไม่กล้าเปิดดูไม่รู้ทำไมเหมือนมีเสียงสั่งมาในสมองว่าอย่าเปิดเราเลยรอตอนเเยกย้ายไปเรียนคาบ 1 เราเลยเปิดตอนอยู่ในลิฟที่เราขึ้นคนเดียวเเละมันก็เป็นอย่างที่คิดคือเงินไม่เหลือสักบาทเลยเเต่บัตรอย่างอื่นอยู่ครบเเละอยู่ๆเซนส์ของเรามันก็สั่งให้สงสัยJ เราเลยทักไปปรึกษาเรื่อง J กับ K เเต่ K บอกว่าเราคิดมากไปเราเลยนั่งคิดว่าจะทำยังไงให้ไอความสงสัยนี้มันหายไประหว่างที่เราคิด J ก็เข้ามาคุยเข้ามาสกินชิปเเบบเเปลกๆ เพราะปกติ J จะเป็นคนที่มาเรียนเหมือนมานอนโรงเเรมจะหลับทั้งวันเราก็เลยยิ่งสงสัยเข้าไปอีกเราเลยคิดว่าไปถามครูห้องปกครองดีกว่าเพราะปกติก็สนิทอยู่เเล้วเราเลยรอพักเที่ยงเเล้วไปถามครูห้องปกครองระหว่างที่เรากำลังจะเดินไปห้องปกครองเราก็คิดซ้ำๆวนไปวนมาว่าถ้า J เอาไปเราจะทำยังไง เราจะบอกครูดีไหม ความสัมพันธ์ของกลุ่มเรามันจะเป็นยังไงจนเราก็ได้เดินเข้าไปในห้องปกครองเเละได้ถามครูห้องปกครองว่าเมื่อวานมีคนเอากระเป๋าเงินมาฝากไหมเเละมีคนมาขอรับกระเป๋าเงินคืนรึป่าวครูห้องปกครองก็ไปเช็คในสมุดทำของหายเเละครูก็บอกคำตอบที้เราโคตรไม่อยากได้ยินคือครูบอกมันไม่มีใครมารับหรือมาฝากอะไรเลยเราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ครูปกครองฟังครูเขาเลยบอกเราว่าจะทำยังไงต่อเราเลยบอกครูว่าในหัวเราขาวไปหมดไม่รู้จะทำอะไรครูเขาเลยโทรไปบอกครูประจำชั้นของเราครูประจำชั้นเลยบอกเราว่าต้องการให้ครูทำยังไงเราเลยบอกว่าเราก็ไม่รู้ ครูประจำชั้นเลยบอกว่าให้ลองกลับไปคุยกับเพื่อนให้เพื่อนสารภาพก่อนเเละครูจะไปคุยให้ซึ่งตอนที่เราเดินไปหาเพื่อนที่กินข้าวกันที่โรงอาหารยอมรับเลยว่ามีร้องไห้นิดหน่อยเเต่ก็ไม่ได้ร้องหนักมากออกเเนวจุกมากกว่า555 ลืมบอกว่าทั้งตอนที่ไปถามห้องปกครองไปคุยกับครูประจำชั้นเรามี K อยู่ข้างๆตลอดเพราะเราไม่เข้มเเข็งพอที่จะทำอะไรเเบบนี้ได้ด้วยตัวคนเดียวหรอกถึงเเม้ภายนอกจะดูเป็นสาวมั่นสาวหยิ่งก็เถอะ5555 ซึ่งตอนที่เราไปถึงโรงอาหารที่โต๊ะที่กลุ่มเรานั่งกินข้าวเป็นประจำเราก็ยืนมองเพื่อนสามคนกินข้าวรวมถึง J ด้วย เราลังเลว่าจะบอกเพื่อนอีกสองคนดีไหม(ขอเเทนว่า P กับ U) เพราะ Pเป็นคนอ่อนต่อโลกมากๆเเทบจะเรียกว่าโง่ได้เลยเราเลยกลัวว่าเพื่อนคนนี้จะรู้สึกไม่ดีส่วนอีกคน U เราก็ไม่กล้าบอกเพราะว่า U ก็สนิทกับ J พอสมควรเราเลยได้เเต่ยืนมองเเละเราก็เก็บกระเป๋าละไปนั่งกินข้าวกับเพื่อนที่สนิทรองลงมาที่อยู่อีกโต๊ะเเทนเพราะเรากินข้าวไม่ไหวมันอึดอัดมันจุกไปหมดเเละเราก็ปรึกษากับเพื่อนอีกสองคนที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่ม(ขอเเทนว่า G กับ M) ทั้งสองคนนี้อยู่ๆก็ด่าเลยว่าเราบ้ารึป่าวทำไมถึงใจดีไม่ด่าไม่อะไรเลยที่ J เอาคำว่าเพื่อนไปเเลกกับเงินเเค่ 90 ตอนนั้นเราก็คิดอยู่นะว่ามันเป็นเพราะเราใจดีหรือเป็นเพราะเรากลัวเสียเพื่อนไปกันเเน่จนเรากำลังจะไปเรียนคาบบ่ายเราก็เห็นว่าครูประจำชั้นเรียก J ไปคุยเราก็พอจะรู้เเล้วว่าเรื่องอะไรเเละ G ก็ตามนิสัยของนางนางก็ไปเเอบๆฟังๆว่าครูเขาพูดเรื่องเรานี่เเหละว่าได้เอากระเป๋าตังค์ไปรึเปล่าเเต่ J บอกว่าไม่ได้เอาไป โกหกได้ทั้งๆที่มีหลักฐานทุกอย่างว่า J บอกว่าไปเอามาให้เรามันอยู่ในเเชทเราเเคปไว้ทุกอย่างเลย ตอนที่เราได้ฟังเราก็เเอบโมโหว่าเรื่องมันมาขนาดนี้เเล้วจะโกหกไปทำไมไม่เข้าใจเลยเเละวันนั้นเราก็ไม่ได้ไปนั่งกับเพื่อนในกลุ่มเลยเพราะเรายังทำใจไม่ได้จนวันต่อมาเราเลยเล่าเรื่องทุกอย่างให้สมาชิกในกลุ่มฟังทุกคนก็ให้กำลังใจเราปลอบใจนู้นนี่เราก็โอเคเราจะเข้มเเข็งให้มากกว่านี้เเละเรากับเพื่อนในกลุ่มก็คุยกันเเล้วว่าจะไม่ให้ J อยู่ในกลุ่มอีกเเล้วเราเลยย้ายโต๊ะของ J ไปไว้หลังห้องนั่นทำให้เพื่อนๆในห้องสงสัยว่าทะเลาะอะไรกันเพราะปกติเราจะนั่งกันเป็นกลุ่มเราเลยเล่าเรื่องคร่าวๆให้เพื่อนในห้องฟังโดยมี U เล่าเสริมเเละเติมเเต่งด้วยถึงเเม้เราจะฟังเเละไม่ค่อยรื่นหูเเต่ก็ไม่ได้ขัดเเละเพื่อนในห้องก็เอาโต๊ะของ J ลากออกไปนอกห้องเพราะก็ต้องยอมรับว่าเเทบจะไม่มีใครรับได้กับการขโมยเราเลยเขียนโน๊ตไว้บนโต๊ะให้ J ว่าให้ J ไปนั่งที่อื่นเพราะเพื่อนๆเขาอึดอัด(ซึ่งโน๊ตอันนี้เราเขียนไว้ก่อนที่เพื่อนในห้องจะลากโต๊ะของ J ไปนอกห้อง)จนวันถัดมา J ก็ได้ลากโต๊ะกลับมานั่งที่เดิมเเละก็ได้มีโน๊ตไว้บนโต๊ะด้วยเหมือนกันตอนเเรกเราคิดว่า J คงไม่ได้อ่านโน๊ตเราเลยจะเอาไปทิ้งเเต่เราเปิดอ่านก่อนซึ่ง J เขียนไว้ว่า "ก็กูจะนั่งตรงนี้ถ้าทนไม่ได้ก็ให้ตxยๆตามคนนั้นไป"
เเฟนเก่าของเราเขาเสียด้วยอุบัติเหตุ) ยอมรับตรงๆว่าช็อคว่าเป็นเพราะเราเขียนเหมือนด่ารึเปล่าวะเราเลยเอาให้ G กับ Mอ่านทั้งสองคนเลยด่า J ในห้องเเทนเราไปเลยตอนนั้นก็คิดว่ามันเเรงนะเเต่เราไม่คิดจะห้ามเพราะเขาก็ด่าเราเหมือนกันเราเลยไม่รู้จะห้ามอะไรเเละหลังจากเหตุการณ์นี้ก็หยุดเสาร์-อาทิตย์ เเละเราก็เลยลาหยุดวันจันทร์ไปด้วยเพราะขอไปพักใจที่พัทยาเพราะเรามีบ้านที่พัทยาพอกลับมาวันอังคาร G กับ M ก็มาบอกเราว่า P กับ U ไปนั่งคุยกับ J เเบบสบายใจนั่งกินข้าวเเบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆตอนเเรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะว่าเราไม่ได้อยากให้เพื่อนต้องเเบ่งพักเเบ่งพวกเพราะเรามีปัญหากับ J เเต่เพื่อนๆในกลุ่มคนอื่นก็ไม่ได้มีปัญหากับ J เราเลยไม่ได้ว่าอะไรเพราะคิดว่าเขาอาจจะคุยเรื่องงานหรือเรื่องอะไรเเต่ก็เเอบงงๆอยู่ว่าไหนตอนเเรกทุกคนในกลุ่มบอกว่าจะไม่คุยกับ J อีกเเต่เราก็ไม่ได้อะไรจนวันงานกิจกรรมของรร.เราก็ไปทำกิจกรรมไปดูการเเสดงอะไรต่างๆกันจนตอนจะเลิกเรียนเราก็ไปนั่งเล่นอยู่หน้าโรงเรียนอยู่กับเพื่อนต่างห้องเเละ G กับ Mก็ถ่ายรูปมาบอกว่าเพื่อนๆในกลุ่มทุกคนนั่งคุยกับ J สนุกสนานตอนนั้นเราเข้าใจเลยว่าความรู้สึกของเด็กอนุบาลที่เพื่อนเราไปเล่นกับคนที่เราไม่ชอบมันเป็นยังไงเราพูดตรงๆว่าเราไม่อยากทำตัวเเบบนี้เลยที่ต้องมานั่งหวงเพื่อนเหมือนอนุบาลเราได้เเต่เเอบมองตลอดจนมันมาวันนึงที่มันเกินขีดจำกัดคือวันที่เราสอบเก็บคะเเนเสร็จเเละมันพักเที่ยงเรากำลังจะไปกินข้าวกับเพื่อนในกลุ่มเเต่ด้วยความที่เราเป็นคนเก็บของช้าเราเลยนั่งเก็บของนานอยู่พอสมควรจนเรามาที่โรงอาหารเพื่อที่จะไปหินข้าวกับเพื่อนในกลุ่มซึ่งปกติถ้าเรามากินข้าวกับเพื่อนในกลุ่มเพื่อนๆจะไม่ชวน J มานั่งเพราะเลี่ยงการประทะเเต่วันนั้นเราลงมาจากลิฟเราเดินมาที่โต๊ะเราเห็นว่า J มานั่งกินข้าวในที่ๆเรานั่งเหมือนเอา J มาเเทนที่เราเราบอกตรงๆว่าไม่โอเคสุดๆเเต่ก็ยังไม่ได้พูดจนมาถึงตอนเย็นเรามาปรึกษากับเพื่อนอีกกลุ่มว่าถ้าเราหวงเพื่อนเราผิดไหมเราจะดูงี่เง่าไหมตอนที่ปรึกษานี่คิดว่าจะไม่ร้องไห้เเน่ๆเเต่สุดท้ายก็ร้องอยู่ดีเพื่อนคนนึงก็บอกเราว่าถ้าเราไม่พูดออกไปเพื่อนคนอื่นก็จะไม่รู้ว่าเราคิะอะไรเราเลยโทรไปหา K เพราะคิดว่า K จะเข้าใจเราที่สุดใช่ K ก็เข้าใจเราจริงๆเรานี่โคตรปลื้มอะที่เพื่อนคนนี้ยังไม่ทิ้งเราไปไหนจนถึงปัจจุบันเเต่เราไม่ได้คุยกับเพื่อนอีกสองคนในกลุ่ม..ตั้งเเต่วันนั้นที่เราเคลียร์ใจกับ K เราก็ตัวติด Kสุดๆจนวันนึงมันมีงานกลุ่มที่มี เรา เเละ K P U G M ซึ่งงานนี้ตอนเเรกงานมันอยู่ที่ K เเต่เพราะ K ต้องไปซ้อมงานของรร.จึงไม่สามารถทำได้จึงส่งต่อไปให้ P กับ U เเต่สองคนนี้ก็ไม่ได้ทำเรียกง่ายๆว่าดองงานจนวันส่งต้องมานั่งปั่นอีก1คาบจะส่งเราเลยโมโหมากเพราะมันคืองานกลุ่มมันควรมีความรับผิดชอบมากกว่านี้เลยใส่อารมณ์เเละด่าไปเเต่ก็ไม่ได้เเรงมากเพราะเวลาเราโมโหส่วนมากจะมีเเค่ไอเชี้ยไอxัสเเละที่เหลือก็จะด่าเรื่องงานว่าทำไมไม่ทำนู้นนี่จนวันนั้นก็ทำงานเสร็จเเละส่งทันก็จบเรื่องไปเเต่ตอนเย็นเพื่อนเราคนนึงทักมาบอกว่า J ฝากมาบอกว่าถ้าเราไม่ชอบ J ก็อย่าไปใส่อารมณ์กับ P เเละ U เราก็เลยปรี๊ดมากเพราะไม่ได้เอ่ยถึง Jเลยเราด่าเเค่เรื่องงานเเบบงานอ่ะเเละสิ่งที่ทำให้เราเสียใจที่สุดคือ Pเเละ Uไม่พอใจเราเเต่ไม่คุยกับเราเลือกจะไปฟ้อง J เเทนนั่นทำให้เรารู้เลยว่าสองคนนี้เขาไม่เคยเห็นเราเป็นเพื่อนตั้งเเต่เเรกขนาดเราออกตัวทวงเงินที่ Jยืม P ไป 500เเทนทั้งๆที่เเม่งไม่เกี่ยวอะไรกับเราสักนิดไหนจะคลิปเสียงที่ K ไปอัดมาตอนทั้งสามคน J P U นั่งนินทาเราใส่สีเติมเเต่งเรื่องบางเรื่องให้มันเกินจริงจนเราเรียกมาเคลียร์เเต่ Pเเละ Uก็ไม่ยอมรับขนาดมีคลิปเสียงเป็นหลักฐานเเละยังโพสด่าเราในเฟสว่าเราคือ สวะ อีกเราก็เลยโพสด่ากลับบ้างเพราะต่อหน้าเราเพื่อนทั้งสามคนนี้ไม่กล้าพูดกับเราด้วยซ้ำจนมีวันนึง Jโพสด่าเราเเละลามปามไปถึงครอบครัวตอนเเรก K ไม่ให้เราเห็นโพสด้วยซ้ำเเต่เราตื้อจนได้ดู พอเราได้อ่านก็ปรี๊ดเเตกลุกขึ้นด่า Jกลางห้องเกือบจะเดินไปตบเเล้วเเต่เพื่อนห้ามไว้ครูก็รีบห้ามเเละJได้เเต่นั่งเงียบเเละไม่พูดเรารู้นะว่าลึกๆเเล้วเขาได้ยินเเละวันนั้นเราก็คิดได้ว่าถ้าเราได้เเต่เงียบเเบบนี้เขาจะได้ใจเราเลยเปลี่ยนตัวเองให้นิสัยเเรงขึ้นกล้าด่าขึ้นเเละเราเเซะเขาทุกวันเรายอมจ่ายเงินให้เขาติด 0 เพื่อจะให้อนาคตเขาพังซึ่งมันก็สำเร็จจริงๆเเต่มันก็เพราะตัวเขาด้วยเเหละที่ไม่ใส่ใจเรื่องเรียนบางคนที่มองจากภายนอกก็จะคิดว่าเรานิสัยไม่ดีชอบเเซะชาวบ้านไปเรื่อยบางคนที่ไม่รู้เรื่องราวตอนเริ่มต้นก็จะคิดว่าทำไมเราต้องทำขนาดนี้ใช่เราเองก็สงสัยว่าทำไมเราต้องทำขนาดนี้ซึ่งช่วงนั้นเราติดบุหรี่เเบบหนักมากติดเบียร์สบัดเเต่จะมี K คอยให้กำลังใจเสมอเเละคอยเตือนตลอด
ถ้าทุกคนเจอเเบบเราจะทำยังไงคะเรารู้อยู่เเล้วเเหละว่าเราทำไม่ถูก555เเละประสบการณ์เรื่องเพื่อนที่คุณถูกหลังคืออะไรคะ
ใครเคยโดนเพื่อนหักหลังบ้างคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนม.ต้นเรามีเพื่อนสนิทอยู่ 4 คนรวมเราก็จะเป็น 5 เราสนิทกับเพื่อนกลุ่มนี้มากไปเที่ยวด้วยกันไปกินข้าวติวหนังสือทำการบ้านคือสนิทกันชนิดที่ว่ารู้ไส้รู้พุงกันเลยค่ะ 555
จนมีอยู่วันนึงเรานั่งเล่นกับเพื่อนในกลุ่มอยู่ตอนเลิกเรียนเเล้วเราก็นั่งคุยกันสนุกสนานเเบบปกติจนเราเห็นว่ามันเริ่มเย็นเเล้วเราเลยบอกเพื่อนๆว่า"เออกลับบ้านกันไหมวะเเม่งเย็นเเล้ว"เพื่อนทุกคนก็เห็นด้วยเเต่ด้วยเพื่อนๆเราเป็นคนเม็ดเยอะกว่าจะกลับก็นู้นนี่เรื่องเยอะไม่กลับสักทีจนมีเพื่อนคนนึงอยู่ๆก็บอกว่าจะกลับตอนนั้นเราก็สงสัยอยู่เพราะว่าปกติเพื่อนคนนี้(J)จะกลับบ้านช้ามากๆปกติเขาจะไม่รีบกลับเเต่เราก็ไม่เอะใจอะไรคงคิดว่าเพื่อนรีบหรืออาจจะมีธุระด่วนเราเลยรอเพื่อนๆทำธุระนู้นนี่จนเสร็จเเละเเยกย้ายกันกลับ(ปกติตอนเรากลับเรามีรถที่บ้านมารับหรือไม่ก็อาจจะมีวินที่คนที่บ้านสั่งให้ไปรับอยู่เเล้วเลยไม่เสียค่าเดินทางตอนกลับ)พอกลับมาบ้านเราก็ทำนู้นทำนี่ธุระส่วนตัวของตัวเองจนเสร็จเลยจะออกไปเซเว่นเพราะจะไปซื้อขนมน้ำอัดลมมากินตอนดูหนังเราเลยจะหากระเป๋าตังเพื่อจะหยิบเงินไปซื้อเเต่เราหาเท่าไหร่เราก็หาไม่เจอ(ปกติเราเอากระเป๋าตังไว้ในกระเป๋านักเรียนถ้าไม่จำเป็นจะไม่หยิบเพราะเป็นคนขี้เกียจถือ)เราหาจนชนิดที่ว่ารื้อบ้านหาเเล้วเราก็หาไม่เจอตอนนั้นเราคิดว่าต้องหายที่รร.เเน่ๆเรากลัวมากเพราะในนั้นมีบัตรเคดิตมีบัตรประชาชนอยู่ถ้าต้องไปทำใหม่มันจะวุ่นวายนู้นนี่เลยพยายามติดต่อเพื่อนๆที่คิดว่าจะอยู่ที่โรงเรียนให้เดินไปดูที่ห้องปกครองเเละตรงที่ๆเรานั่งเล่นให้หน่อยว่ามันยังอยู่ไหมเพื่อนคนนึง(ขอเเทนว่าK ) K ก็เดินไปดูให้เราตามที่ต่างๆก็โทรมาบอกเราว่ามันไม่มีเเต่ K บอกว่าห้องปกครองมันปิดต้องรออีกวันเราก็ใจชื้นเเล้วเพราะคิดว่าอาจจะมีคนเก็บได้เลยไประบายกับเพื่อนอีกคน(ขอเเทนว่าJ) เราไประบายกับ J เยอะมากว่าเเบบ"ถ้ามันมีคนเอาไปจริงๆก็ขอให้เอาบัตรในนั้นมาคืนเพราะเราไม่อยากไปทำใหม่เพราะปีนันเราทำบัตรประชาชนหายไป 3 ครั้งเเล้วต่อให้เงินหายไปก็ไม่ซี้รียส" J ก็ปลอบใจว่าเดี๋ยวก็เจอไม่ต้องเครียดพอตอนเช้าอีกวันเราไปสายเราเลยทักเเชทให้เพื่อนๆในกลุ่มช่วยไปดูที่ห้องปกครองให้หน่อยว่ามีไหมเเต่อยู่ๆ J ก็ทักเรามาในเเชทส่วนตัวว่า J ไปเอากระเป๋าตังค์มาให้เราเเล้วเราก็เอะใจเพราะปกติห้องปกครองต้องให้เจ้าของไปเอาเท่านั้น(ที่เรารู้เพราะเราทำกระเป๋าตังหายที่รร.บ่อย)เเต่ก็ไม่ได้ถามอะไรจนไปเจอเพื่อนที่รร.เเละ J ก็ยื่นกระเป๋าตังคืนให้เราเราก็รับมาเเต่ไม่กล้าเปิดดูไม่รู้ทำไมเหมือนมีเสียงสั่งมาในสมองว่าอย่าเปิดเราเลยรอตอนเเยกย้ายไปเรียนคาบ 1 เราเลยเปิดตอนอยู่ในลิฟที่เราขึ้นคนเดียวเเละมันก็เป็นอย่างที่คิดคือเงินไม่เหลือสักบาทเลยเเต่บัตรอย่างอื่นอยู่ครบเเละอยู่ๆเซนส์ของเรามันก็สั่งให้สงสัยJ เราเลยทักไปปรึกษาเรื่อง J กับ K เเต่ K บอกว่าเราคิดมากไปเราเลยนั่งคิดว่าจะทำยังไงให้ไอความสงสัยนี้มันหายไประหว่างที่เราคิด J ก็เข้ามาคุยเข้ามาสกินชิปเเบบเเปลกๆ เพราะปกติ J จะเป็นคนที่มาเรียนเหมือนมานอนโรงเเรมจะหลับทั้งวันเราก็เลยยิ่งสงสัยเข้าไปอีกเราเลยคิดว่าไปถามครูห้องปกครองดีกว่าเพราะปกติก็สนิทอยู่เเล้วเราเลยรอพักเที่ยงเเล้วไปถามครูห้องปกครองระหว่างที่เรากำลังจะเดินไปห้องปกครองเราก็คิดซ้ำๆวนไปวนมาว่าถ้า J เอาไปเราจะทำยังไง เราจะบอกครูดีไหม ความสัมพันธ์ของกลุ่มเรามันจะเป็นยังไงจนเราก็ได้เดินเข้าไปในห้องปกครองเเละได้ถามครูห้องปกครองว่าเมื่อวานมีคนเอากระเป๋าเงินมาฝากไหมเเละมีคนมาขอรับกระเป๋าเงินคืนรึป่าวครูห้องปกครองก็ไปเช็คในสมุดทำของหายเเละครูก็บอกคำตอบที้เราโคตรไม่อยากได้ยินคือครูบอกมันไม่มีใครมารับหรือมาฝากอะไรเลยเราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ครูปกครองฟังครูเขาเลยบอกเราว่าจะทำยังไงต่อเราเลยบอกครูว่าในหัวเราขาวไปหมดไม่รู้จะทำอะไรครูเขาเลยโทรไปบอกครูประจำชั้นของเราครูประจำชั้นเลยบอกเราว่าต้องการให้ครูทำยังไงเราเลยบอกว่าเราก็ไม่รู้ ครูประจำชั้นเลยบอกว่าให้ลองกลับไปคุยกับเพื่อนให้เพื่อนสารภาพก่อนเเละครูจะไปคุยให้ซึ่งตอนที่เราเดินไปหาเพื่อนที่กินข้าวกันที่โรงอาหารยอมรับเลยว่ามีร้องไห้นิดหน่อยเเต่ก็ไม่ได้ร้องหนักมากออกเเนวจุกมากกว่า555 ลืมบอกว่าทั้งตอนที่ไปถามห้องปกครองไปคุยกับครูประจำชั้นเรามี K อยู่ข้างๆตลอดเพราะเราไม่เข้มเเข็งพอที่จะทำอะไรเเบบนี้ได้ด้วยตัวคนเดียวหรอกถึงเเม้ภายนอกจะดูเป็นสาวมั่นสาวหยิ่งก็เถอะ5555 ซึ่งตอนที่เราไปถึงโรงอาหารที่โต๊ะที่กลุ่มเรานั่งกินข้าวเป็นประจำเราก็ยืนมองเพื่อนสามคนกินข้าวรวมถึง J ด้วย เราลังเลว่าจะบอกเพื่อนอีกสองคนดีไหม(ขอเเทนว่า P กับ U) เพราะ Pเป็นคนอ่อนต่อโลกมากๆเเทบจะเรียกว่าโง่ได้เลยเราเลยกลัวว่าเพื่อนคนนี้จะรู้สึกไม่ดีส่วนอีกคน U เราก็ไม่กล้าบอกเพราะว่า U ก็สนิทกับ J พอสมควรเราเลยได้เเต่ยืนมองเเละเราก็เก็บกระเป๋าละไปนั่งกินข้าวกับเพื่อนที่สนิทรองลงมาที่อยู่อีกโต๊ะเเทนเพราะเรากินข้าวไม่ไหวมันอึดอัดมันจุกไปหมดเเละเราก็ปรึกษากับเพื่อนอีกสองคนที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่ม(ขอเเทนว่า G กับ M) ทั้งสองคนนี้อยู่ๆก็ด่าเลยว่าเราบ้ารึป่าวทำไมถึงใจดีไม่ด่าไม่อะไรเลยที่ J เอาคำว่าเพื่อนไปเเลกกับเงินเเค่ 90 ตอนนั้นเราก็คิดอยู่นะว่ามันเป็นเพราะเราใจดีหรือเป็นเพราะเรากลัวเสียเพื่อนไปกันเเน่จนเรากำลังจะไปเรียนคาบบ่ายเราก็เห็นว่าครูประจำชั้นเรียก J ไปคุยเราก็พอจะรู้เเล้วว่าเรื่องอะไรเเละ G ก็ตามนิสัยของนางนางก็ไปเเอบๆฟังๆว่าครูเขาพูดเรื่องเรานี่เเหละว่าได้เอากระเป๋าตังค์ไปรึเปล่าเเต่ J บอกว่าไม่ได้เอาไป โกหกได้ทั้งๆที่มีหลักฐานทุกอย่างว่า J บอกว่าไปเอามาให้เรามันอยู่ในเเชทเราเเคปไว้ทุกอย่างเลย ตอนที่เราได้ฟังเราก็เเอบโมโหว่าเรื่องมันมาขนาดนี้เเล้วจะโกหกไปทำไมไม่เข้าใจเลยเเละวันนั้นเราก็ไม่ได้ไปนั่งกับเพื่อนในกลุ่มเลยเพราะเรายังทำใจไม่ได้จนวันต่อมาเราเลยเล่าเรื่องทุกอย่างให้สมาชิกในกลุ่มฟังทุกคนก็ให้กำลังใจเราปลอบใจนู้นนี่เราก็โอเคเราจะเข้มเเข็งให้มากกว่านี้เเละเรากับเพื่อนในกลุ่มก็คุยกันเเล้วว่าจะไม่ให้ J อยู่ในกลุ่มอีกเเล้วเราเลยย้ายโต๊ะของ J ไปไว้หลังห้องนั่นทำให้เพื่อนๆในห้องสงสัยว่าทะเลาะอะไรกันเพราะปกติเราจะนั่งกันเป็นกลุ่มเราเลยเล่าเรื่องคร่าวๆให้เพื่อนในห้องฟังโดยมี U เล่าเสริมเเละเติมเเต่งด้วยถึงเเม้เราจะฟังเเละไม่ค่อยรื่นหูเเต่ก็ไม่ได้ขัดเเละเพื่อนในห้องก็เอาโต๊ะของ J ลากออกไปนอกห้องเพราะก็ต้องยอมรับว่าเเทบจะไม่มีใครรับได้กับการขโมยเราเลยเขียนโน๊ตไว้บนโต๊ะให้ J ว่าให้ J ไปนั่งที่อื่นเพราะเพื่อนๆเขาอึดอัด(ซึ่งโน๊ตอันนี้เราเขียนไว้ก่อนที่เพื่อนในห้องจะลากโต๊ะของ J ไปนอกห้อง)จนวันถัดมา J ก็ได้ลากโต๊ะกลับมานั่งที่เดิมเเละก็ได้มีโน๊ตไว้บนโต๊ะด้วยเหมือนกันตอนเเรกเราคิดว่า J คงไม่ได้อ่านโน๊ตเราเลยจะเอาไปทิ้งเเต่เราเปิดอ่านก่อนซึ่ง J เขียนไว้ว่า "ก็กูจะนั่งตรงนี้ถ้าทนไม่ได้ก็ให้ตxยๆตามคนนั้นไป"
ถ้าทุกคนเจอเเบบเราจะทำยังไงคะเรารู้อยู่เเล้วเเหละว่าเราทำไม่ถูก555เเละประสบการณ์เรื่องเพื่อนที่คุณถูกหลังคืออะไรคะ