สวัสดีค่ะ กระทู้นี้สร้างขึ้นเนื่องจากหนูอยากจะเล่าและระบายเรื่องราวของครอบครัวที่ทำให้หนูอึดอัดใจ หากทำให้คนอ่านเสียเวลาหรือเป็นเรื่องราวที่สร้างความรู้สึกลบให้คนอ่านต้องขออภัยด้วยจริงๆนะคะ แต่ถ้าหากใครอ่านจนจบหรือมีคำแนะนำดีๆก็ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
ปัจจุบันหนูอายุ17ปีนะคะ ก่อนอื่นต้องท้าวความมาก่อนเลยว่าครอบครัวหนูมี พ่อแม่และก็หนู จากที่ฟังพ่อกับแม่เล่าตอนเด็กๆคือพ่อกับแม่เป็นคนฐานะไม่ดีกันทั้งสองคนก็คือไม่มีอะไรติดตัวเลยตั้งแต่แรก และทั้งสองคนก็มีครอบครัวกันมาก่อนที่จะมาเป็นครอบครัวปัจจุบัน พ่อมีลูกมาก่อน2คน แม่มีลูกมาก่อน3คน (ปัจจุบันพี่ๆมีครอบครัวกันไปหมดแล้ว) แล้วพ่อกับแม่ก็มาคบกันแบบที่ไม่มีอะไรติดตัวเลย คบกันนานกว่าจะมีหนู จริงๆแล้วหนูเป็นลูกหลงนะคะ พ่อกับแม่เริ่มมีอายุแล้วตอนที่เกิดหนูออกมา จากที่จำความได้พ่อกับแม่ก็เริ่มสร้างฐานะ ทำงานหลายอย่างมากทั้งกรีดยาง ปลูกผักผลไม้ ขายของ รับซื้อเศษยาง เราก็เริ่มมีฐานะมากขึ้น พ่อกับแม่ทำงานทุกอย่างเพื่อหาเงินเลี้ยงหนู อยากได้อะไรก็ไม่เคยขัด ได้เรียนโรงเรียนดีๆ ได้กินอาหารดีๆตลอด แต่เนื่องจากพ่อกับแม่ไม่มีเวลาหนูเลยใช้เวลาส่วนใหญ่กับป้าที่สนิท ตอนเด็กๆตั้งแต่หนูอนุบาลจนมอต้นหนูจำได้ว่าพ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยมากส่วนใหญ่เป็นเรื่องที่พ่อมีชู้ จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นทุกปี ซึ่งส่วนใหญ่จะเกิดในช่วงที่มีเหตุการณ์สำคัญกับหนู เช่น ช่วงวันเกิด ช่วงที่ต้องสอบเข้าต่างๆ รอบที่ฝังใจที่สุดเป็นช่วงตอนมอต้น ราวๆมอสอง เพราะตอนนั้นก็รู้เรื่องราวในชีวิตระดับนึงแล้ว พ่อมีชู้ทะเลาะกับแม่หนัก หนูเห็นแม่ร้องไห้เสียใจ หนูรู้สึกเสียใจที่พ่อทำแบบนี้บวกกับเรื่องราวที่ผ่านๆมาจนทำให้หนูมองหน้าพ่อไม่ติดและไม่คุยกับพ่อนานมากเป็นปีแม้พ่อกับแม่จะกลับมาคุยกันปกติแล้วแต่หนูทำใจคุยกับพ่อไม่ได้ ทุกคนรอบข้างต่างก็ว่าหนูต่างๆนๆว่าทำไมไม่คุยกับพ่อดีๆ ทำไมไม่ยอมคุยกับพ่อแต่หนูก็ไม่เคยตอบโต้อะไรเพราะพูดไปยังไงก็ไม่มีใครเข้าใจและก็ตำหนิหนูเหมือนเดิม จนหนูเริ่มมาคุยกับพ่ออีกทีก็มอสามเข้ามอสี่ ช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาที่ดีมากพ่อกับแม่รับฟังเรามากขึ้นและเข้าใจเรามากขึ้น หนูวาดฝันไว้สวยมากว่าอนาคตครอบครัวเราต้องดีมากแน่ๆ ได้สร้างบ้านใหม่ได้อยู่บ้านดีๆ มีรถมีสวน แต่แล้วความฝันหนูก็พังอีกครั้งเมื่อช่วงมอสี่ปลายเทอมที่1 แม่ได้โทรมาเล่าว่าเกิดเหตุการณ์แบบเดิมขึ้นอีกแล้ว รอบนี้รุนแรงกว่าทุกครั้งจนทำให้แม่ต้องออกจากบ้านไปอยู่บ้านเช่า ขอเสริมนิดนึงหนูเป็นเด็กโรงเรียนประจำเลยไม่ได้อยู่บ้านในเหตุการณ์นั้น มีอยู่วันนึงช่วงปิดเทอมหนูกลับมาบ้านพ่อได้ทะเลาะกับแม่ถึงขั้นจะทำร้ายร่างกายแต่หนูเป็นคนอยู่ตรงกลางห้ามไว้เลยมีโดนบ้างเล็กน้อย พ่อทำลายข้าวของจนพัง หนูคุกเข่าลงและนั่งร้องไห้พูดขอร้องพ่อแต่ก็ไม่ได้ผล คราวนี้ถึงต้องเลิกกันจริงๆ พ่อให้เหตุผลว่า แม่ปกปิดเงินที่ได้จากการทำงานมาหาได้เท่าไหร่ก็ใช้หมด ไม่บอกถึงรายรับรายจ่ายของบ้าน แต่พ้อยหลักมันคือมีชู้ไม่ใช่หรอคะ แม่จึงเสนอว่างั้นก็เลิกกันไปเลยแล้วให้แบ่งสมบัติกันครึ่งๆ อันนี้ขอบอกก่อนนะคะว่าพ่อกับแม่ไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันและที่ดินและบ้านเป็นชื่อพ่อทั้งหมด แต่หนูคิดว่าเป็นสิ่งที่ทั้งสองคนร่วมสร้างกันมาไม่ได้สร้างแค่คนคนเดียว แต่เนื่องจากเป็นชื่อพ่อทั้งหมด พ่อจึงเสนอว่าให้สวนยางแม่แค่ส่วนนึงทำให้แม่ไม่ยอมจนมีปากเสียงกันทุกครั้งที่เจอ จนปัจจุบันผ่านมาจะสองปีแล้วเรื่องนี้ก็ยังไม่จบ แม่ออกจากบ้านมาโดยไม่มีอะไรติดตัว หนูก็มาอาศัยบ้านป้าที่สนิทอยู่ในช่วงปิดเทอม แต่พ่อก็เป็นคนส่งเงินให้ จริงๆแล้วมันมีรายละเอียดมากกว่านี้ ทั้งการทำร้ายร่างกายแม่ การด่าทอแม่ไม่ให้เกียรติ ญาติของพ่อก็ดูถูกแม่และหนูและก็มีส่วนในการสนับสนุนให้พ่อมีเมียน้อย เมียน้อยก็เคยโพสต์ไล่ให้หนูไปตายโดยโพสต์ว่า'ถ้าทำใจไม่ได้ก็ไปตายก่อน' ซึ่งหนูเคยบอกพ่อเรื่องนี้แล้วแต่พ่อก็บอกว่าเค้าไม่ได้ด่าหนูเป็นการเข้าใจผิด ย่าเคยพูดลับหลังหนูให้คนอื่นฟังว่าถึงพ่อแก่ตัวไปหนูก็ไม่กลับมาเลี้ยงดูหรอก ตอนนี้เงินรายได้ของพ่อมันเริ่มมาไม่ถึงหนูแล้ว เนื่องจากพ่อมีเมียน้อยเพิ่มอีกหลายคน จากที่หนูเคยได้เงินใช้จ่ายเยอะกว่านี้ก็เริ่มน้อยลง ซึ่งตอนนี้หนูก็กำลังจะขึ้นมอหกแต่เริ่มไม่มีเงินซับพอร์ท จริงๆหนูเคยมีความฝันที่ใหญ่มากเพราะเคยรักพ่อกับแม่มากอยากเป็นอาชีพดีๆให้พ่อแม่ภูมิใจและเคยตั้งใจเรียนเพื่อพ่อกับแม่มาตลอดแต่พอตอนนี้ความฝันหนูมันเริ่มมืดลงแล้ว มีครั้งนึงหนูเคยซื้อของกินไปให้พ่อแต่พ่อก็ไม่กินไม่แตะเลย หนูเคยหุงข้าวให้พ่อกินแต่พ่อก็ไม่กินเพราะเมียน้อยบอกว่าอย่ากินอะไรที่แม่และหนูทำให้กิน หนูเสียใจมาก อึดอัดใจสุดๆ จริงๆแล้วหนูเริ่มนอนไม่หลับตั้งแต่ตอนที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น พอตกดึกและได้อยู่กับตัวเองเรื่องนี้ก็เข้ามาให้หัวตลอดมันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ อึดอัดใจจนบางครั้งก็หายใจไม่ออก หนูรู้สึกว่าหนูกลายเป็นเด็กที่แย่ลง การเรียนแย่ลง การเข้าสังคมมันเริ่มยากขึ้นทั้งๆที่เมื่อก่อนหนูเป็นคนที่เข้าสังคมได้ดีมาก มีความกล้าแสดงออก เรียนดีกิจกรรมดี สดใส จริงๆหนูคิดถึงตัวเองเมื่อก่อนมากอยากได้คนก่อนกลับมาแต่ตอนนี้แค่ใช้ชีวิตยังยากเลย หนูไม่มีเซฟโซนหรือสิ่งที่เรียกว่าบ้านด้วยซ้ำ จะเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนหรือใครฟังบ่อยๆก็กลัวโดนรำคาญไม่อยากเอาความรู้สึกที่ไม่ดีให้คนอื่นมากเท่าไหร่ แต่ทุกวันนี้ก็มีเพื่อนๆที่คอยเป็นพลังบวกในชีวิตหนูถ้าไม่มีเพื่อนชีวิตนี้หนูคงมืดมิดจริงๆ อยากขอบคุณเพื่อนที่คอยปลอบมาตลอด ตอนนี้ที่อยากถามคือมีวิธีไหนไหมที่จะทำให้ทุกอย่างมันจบ หนูอยากให้แม่ได้รับในสิ่งที่แม่เคยทำงานสร้างมันมาด้วย ตอนนี้แม่ก็แก่แล้วและก็มีโรคประจำตัวทำให้การทำงานต่างๆมันลำบาก และอยากถามว่ามีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้หนูไม่รู้สึกแย่กับตัวเองกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา หนูอยากได้รับความรักแบบจริงๆบ้าง อยากรักตัวเองเป็น อยากใช้ชีวิตให้ดี หนูอยากมีความสุขค่ะ
ทำอย่างไรถ้าพ่อทำแบบนี้
ปัจจุบันหนูอายุ17ปีนะคะ ก่อนอื่นต้องท้าวความมาก่อนเลยว่าครอบครัวหนูมี พ่อแม่และก็หนู จากที่ฟังพ่อกับแม่เล่าตอนเด็กๆคือพ่อกับแม่เป็นคนฐานะไม่ดีกันทั้งสองคนก็คือไม่มีอะไรติดตัวเลยตั้งแต่แรก และทั้งสองคนก็มีครอบครัวกันมาก่อนที่จะมาเป็นครอบครัวปัจจุบัน พ่อมีลูกมาก่อน2คน แม่มีลูกมาก่อน3คน (ปัจจุบันพี่ๆมีครอบครัวกันไปหมดแล้ว) แล้วพ่อกับแม่ก็มาคบกันแบบที่ไม่มีอะไรติดตัวเลย คบกันนานกว่าจะมีหนู จริงๆแล้วหนูเป็นลูกหลงนะคะ พ่อกับแม่เริ่มมีอายุแล้วตอนที่เกิดหนูออกมา จากที่จำความได้พ่อกับแม่ก็เริ่มสร้างฐานะ ทำงานหลายอย่างมากทั้งกรีดยาง ปลูกผักผลไม้ ขายของ รับซื้อเศษยาง เราก็เริ่มมีฐานะมากขึ้น พ่อกับแม่ทำงานทุกอย่างเพื่อหาเงินเลี้ยงหนู อยากได้อะไรก็ไม่เคยขัด ได้เรียนโรงเรียนดีๆ ได้กินอาหารดีๆตลอด แต่เนื่องจากพ่อกับแม่ไม่มีเวลาหนูเลยใช้เวลาส่วนใหญ่กับป้าที่สนิท ตอนเด็กๆตั้งแต่หนูอนุบาลจนมอต้นหนูจำได้ว่าพ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยมากส่วนใหญ่เป็นเรื่องที่พ่อมีชู้ จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นทุกปี ซึ่งส่วนใหญ่จะเกิดในช่วงที่มีเหตุการณ์สำคัญกับหนู เช่น ช่วงวันเกิด ช่วงที่ต้องสอบเข้าต่างๆ รอบที่ฝังใจที่สุดเป็นช่วงตอนมอต้น ราวๆมอสอง เพราะตอนนั้นก็รู้เรื่องราวในชีวิตระดับนึงแล้ว พ่อมีชู้ทะเลาะกับแม่หนัก หนูเห็นแม่ร้องไห้เสียใจ หนูรู้สึกเสียใจที่พ่อทำแบบนี้บวกกับเรื่องราวที่ผ่านๆมาจนทำให้หนูมองหน้าพ่อไม่ติดและไม่คุยกับพ่อนานมากเป็นปีแม้พ่อกับแม่จะกลับมาคุยกันปกติแล้วแต่หนูทำใจคุยกับพ่อไม่ได้ ทุกคนรอบข้างต่างก็ว่าหนูต่างๆนๆว่าทำไมไม่คุยกับพ่อดีๆ ทำไมไม่ยอมคุยกับพ่อแต่หนูก็ไม่เคยตอบโต้อะไรเพราะพูดไปยังไงก็ไม่มีใครเข้าใจและก็ตำหนิหนูเหมือนเดิม จนหนูเริ่มมาคุยกับพ่ออีกทีก็มอสามเข้ามอสี่ ช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาที่ดีมากพ่อกับแม่รับฟังเรามากขึ้นและเข้าใจเรามากขึ้น หนูวาดฝันไว้สวยมากว่าอนาคตครอบครัวเราต้องดีมากแน่ๆ ได้สร้างบ้านใหม่ได้อยู่บ้านดีๆ มีรถมีสวน แต่แล้วความฝันหนูก็พังอีกครั้งเมื่อช่วงมอสี่ปลายเทอมที่1 แม่ได้โทรมาเล่าว่าเกิดเหตุการณ์แบบเดิมขึ้นอีกแล้ว รอบนี้รุนแรงกว่าทุกครั้งจนทำให้แม่ต้องออกจากบ้านไปอยู่บ้านเช่า ขอเสริมนิดนึงหนูเป็นเด็กโรงเรียนประจำเลยไม่ได้อยู่บ้านในเหตุการณ์นั้น มีอยู่วันนึงช่วงปิดเทอมหนูกลับมาบ้านพ่อได้ทะเลาะกับแม่ถึงขั้นจะทำร้ายร่างกายแต่หนูเป็นคนอยู่ตรงกลางห้ามไว้เลยมีโดนบ้างเล็กน้อย พ่อทำลายข้าวของจนพัง หนูคุกเข่าลงและนั่งร้องไห้พูดขอร้องพ่อแต่ก็ไม่ได้ผล คราวนี้ถึงต้องเลิกกันจริงๆ พ่อให้เหตุผลว่า แม่ปกปิดเงินที่ได้จากการทำงานมาหาได้เท่าไหร่ก็ใช้หมด ไม่บอกถึงรายรับรายจ่ายของบ้าน แต่พ้อยหลักมันคือมีชู้ไม่ใช่หรอคะ แม่จึงเสนอว่างั้นก็เลิกกันไปเลยแล้วให้แบ่งสมบัติกันครึ่งๆ อันนี้ขอบอกก่อนนะคะว่าพ่อกับแม่ไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันและที่ดินและบ้านเป็นชื่อพ่อทั้งหมด แต่หนูคิดว่าเป็นสิ่งที่ทั้งสองคนร่วมสร้างกันมาไม่ได้สร้างแค่คนคนเดียว แต่เนื่องจากเป็นชื่อพ่อทั้งหมด พ่อจึงเสนอว่าให้สวนยางแม่แค่ส่วนนึงทำให้แม่ไม่ยอมจนมีปากเสียงกันทุกครั้งที่เจอ จนปัจจุบันผ่านมาจะสองปีแล้วเรื่องนี้ก็ยังไม่จบ แม่ออกจากบ้านมาโดยไม่มีอะไรติดตัว หนูก็มาอาศัยบ้านป้าที่สนิทอยู่ในช่วงปิดเทอม แต่พ่อก็เป็นคนส่งเงินให้ จริงๆแล้วมันมีรายละเอียดมากกว่านี้ ทั้งการทำร้ายร่างกายแม่ การด่าทอแม่ไม่ให้เกียรติ ญาติของพ่อก็ดูถูกแม่และหนูและก็มีส่วนในการสนับสนุนให้พ่อมีเมียน้อย เมียน้อยก็เคยโพสต์ไล่ให้หนูไปตายโดยโพสต์ว่า'ถ้าทำใจไม่ได้ก็ไปตายก่อน' ซึ่งหนูเคยบอกพ่อเรื่องนี้แล้วแต่พ่อก็บอกว่าเค้าไม่ได้ด่าหนูเป็นการเข้าใจผิด ย่าเคยพูดลับหลังหนูให้คนอื่นฟังว่าถึงพ่อแก่ตัวไปหนูก็ไม่กลับมาเลี้ยงดูหรอก ตอนนี้เงินรายได้ของพ่อมันเริ่มมาไม่ถึงหนูแล้ว เนื่องจากพ่อมีเมียน้อยเพิ่มอีกหลายคน จากที่หนูเคยได้เงินใช้จ่ายเยอะกว่านี้ก็เริ่มน้อยลง ซึ่งตอนนี้หนูก็กำลังจะขึ้นมอหกแต่เริ่มไม่มีเงินซับพอร์ท จริงๆหนูเคยมีความฝันที่ใหญ่มากเพราะเคยรักพ่อกับแม่มากอยากเป็นอาชีพดีๆให้พ่อแม่ภูมิใจและเคยตั้งใจเรียนเพื่อพ่อกับแม่มาตลอดแต่พอตอนนี้ความฝันหนูมันเริ่มมืดลงแล้ว มีครั้งนึงหนูเคยซื้อของกินไปให้พ่อแต่พ่อก็ไม่กินไม่แตะเลย หนูเคยหุงข้าวให้พ่อกินแต่พ่อก็ไม่กินเพราะเมียน้อยบอกว่าอย่ากินอะไรที่แม่และหนูทำให้กิน หนูเสียใจมาก อึดอัดใจสุดๆ จริงๆแล้วหนูเริ่มนอนไม่หลับตั้งแต่ตอนที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น พอตกดึกและได้อยู่กับตัวเองเรื่องนี้ก็เข้ามาให้หัวตลอดมันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ อึดอัดใจจนบางครั้งก็หายใจไม่ออก หนูรู้สึกว่าหนูกลายเป็นเด็กที่แย่ลง การเรียนแย่ลง การเข้าสังคมมันเริ่มยากขึ้นทั้งๆที่เมื่อก่อนหนูเป็นคนที่เข้าสังคมได้ดีมาก มีความกล้าแสดงออก เรียนดีกิจกรรมดี สดใส จริงๆหนูคิดถึงตัวเองเมื่อก่อนมากอยากได้คนก่อนกลับมาแต่ตอนนี้แค่ใช้ชีวิตยังยากเลย หนูไม่มีเซฟโซนหรือสิ่งที่เรียกว่าบ้านด้วยซ้ำ จะเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนหรือใครฟังบ่อยๆก็กลัวโดนรำคาญไม่อยากเอาความรู้สึกที่ไม่ดีให้คนอื่นมากเท่าไหร่ แต่ทุกวันนี้ก็มีเพื่อนๆที่คอยเป็นพลังบวกในชีวิตหนูถ้าไม่มีเพื่อนชีวิตนี้หนูคงมืดมิดจริงๆ อยากขอบคุณเพื่อนที่คอยปลอบมาตลอด ตอนนี้ที่อยากถามคือมีวิธีไหนไหมที่จะทำให้ทุกอย่างมันจบ หนูอยากให้แม่ได้รับในสิ่งที่แม่เคยทำงานสร้างมันมาด้วย ตอนนี้แม่ก็แก่แล้วและก็มีโรคประจำตัวทำให้การทำงานต่างๆมันลำบาก และอยากถามว่ามีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้หนูไม่รู้สึกแย่กับตัวเองกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา หนูอยากได้รับความรักแบบจริงๆบ้าง อยากรักตัวเองเป็น อยากใช้ชีวิตให้ดี หนูอยากมีความสุขค่ะ