อยู่เพราะไม่มีที่ไปทำแบบนี้เห็นแก่ตัวมากมั้ย??

คบกับแฟนได้2ปีกว่า เราอยู่บ้านแฟนมีพ่อแม่ พี่และน้องของแฟน อยู่รวมกัน ช่วงแรกๆไม่มีปัญหากันแต่พอตอนหลังเราเริ่มมีปัญหากัน (เรื่องเงิน)  แล้วก็มีเรื่องผู้หญิงตามมาทุกครั้งที่ทะเลาะกันแฟนจะทักหาผู้หญิงและเราจับได้2-3 ครั้ง จนเขาคงคิดว่าเราทนได้มาตลอด จนมาวันนึงความอดทนของเราหมดในหลายๆเรื่อง เช่น ทะเลาะกันแล้วเขาทำร้ายร่างกายเรา ไม่ให้เกียรติแม่เรา ไม่เคยปกป้องเราจากคำพูดของเพื่อนเขา พี่เขา ที่พูดถึงเราไม่ดี ดูถูกเราว่าที่ขอมีอะไรกับเราเพราะไม่มีใครเฉยๆ หน้าตาอย่างเราใครจะเอา และเขาไปหาเรื่องเราที่ทำงานเราจนเราถูกไล่ออก ส่วนเรื่องดีคือตอนเรามาอยู่บ้านเขาตอนแรกเรามีปัญหาเขายอมเอารถมอไซเข้าไฟแนนซ์เพื่อช่วยเรา5หมื่น แต่เราก็เป็นคนจ่ายค่างวด พ่อแม่เขาดีกับเรา แต่ตอนนี้พอเราเจออะไรมาหนักๆ มันสะสมมาตลอด เราเลยถอดใจไม่สามารถเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว แม้แต่เขาโดนตัวเราเราก็ไม่อยากให้โดน แต่เราก็อยากออกไปจากตรงนี้ แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างเช่น เรื่องเงินในการหาที่อยู่ใหม่ เรื่องงานที่เราพึ่งได้ทำไม่ถึงเดือนความมั่นคงยังไม่มี เราไม่กล้าเสี่ยงออกไปตอนนี้ เรายังอยู่บ้านเขาตอนนี้ บางทีแม่เขาดีกับเราเราก็มีความคิดอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมอยากลองลืมทุกๆอย่างแต่ใจตอนนี้มันไม่เอาแล้วหรืออาจจะเป็นเพราะเราคุยกับคนอื่นตอนที่เราคิดว่าเราจะทนอยู่ตรงนี้อีกแล้ว (อันนี้ยอมรับว่าเราคุยตอนที่เราคิดว่าเราจะไม่ทนอีกแล้วซึ่งมันคงจะผิดเพราะเรายังอยู่บ้านเขา) แต่อะไรหลาบๆอย่างที่เราเจอและบวกกับสิ่งที่เขาเคยคุยกับคนอื่นด้วยที่เราเคยจับได้ แต่สุดท้ายตอนนี้เราก็ยังอยู่บ้านเขา ผิดมั้ยที่เราอยู่แต่ใจเราไม่ได้เหมือนเดิมแล้ว เราเห็นแก่ตัวมากมั้ย