หนูมักเสียใจกับการที่พ่อเเละเเม่ตะคอกใส่หรือพูดจาไม่ดีค่ะ มันจะสะสมไว้ในใจพอนานๆไปก็เก็บไปร้องไห้คนเดียวเเละก็สะสมคำตะคอกใหม่ไปเรื่อยๆเเล้วก็ร้องไห้ มันมักจะวนลูปอยู่อย่างนี้ค่ะ จริงๆหนูน่าจะเป็นคนขี้

;(

รู้สึกตัวเองอ่อนไหวกับคำพูดง่ายมากๆ ชอบโดนเปรียบเทียบจากพ่ออยู่ตลอดๆ ว่าเรียนไม่เห็นได้เรื่องเหมือนพี่คนนั้นคนนี้ที่เป็นญาติกัน แล้วเวลาเราทำอะไรไม่ถูกใจ ก็จะโดนบั่นทอนด้วยคำพูดที่ว่า เกิดมาทำไมวะ ยิ่

แม่เราก็บ่นเหมือนแม่ทั่วๆไปนั่นแหล่ะค่ะ แต่ว่าชอบพูดจาเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนข้างบ้านบ้างเอาไปเปรียบเทียบกับเพื่อนเราบ้างทั้งๆที่คนๆนั้นก็ไม่ได้แตกต่างจากเราอะไรเลย ชอบด่าเราแรงๆ พูดกู เหมือนแม่โมโหเ

ตามหัวข้อเลยค่ะ เราโดนแม่เราเองพูดแรงใส่ แบบ นี่โง่จริงๆทำไมถึงเกิดมาเป็นลูก ไม่ก็บอกว่าตอนเด็กน่าจะทำแท้ง ซึ่งเราไม่ได้เจอแม่มาหลายปีแล้วค่ะ ตอนนี้เรา18 เราอยู่กับยายและน้ามาตลอด แม่ทิ้งเราไปทำงาน เล