สวัสดีค่ะ คือเรามีน้องชายที่ตอนนี้อายุได้ 4-5 ขวบแล้วค่ะ เราเองก็อายุมากกว่า 17 แล้ว คือตั้งแต่ที่เรามีน้อง ชีวิตเราก็เปลี่ยนไปเลย
ในตอนแรกที่เรายังเรียนอยู่ เราตัดสินใจอยากจะไปเรียนมหาลัยต่อ จนพอเราจบประมาณ ม.6 เราก็ต้องจบการเรียนต่อของเราไปเลย เพราะทางครอบครัวบอกว่า ไม่อยากให้เรียนไกลบ้าน ไปเรียนไกลเดี๋ยวก็ถูกใครหลอก ใช้ชีวิตลำบากแน่ๆ เงินไม่พอส่งเรียน เพราะต้องส่งน้องเรียนอีก ถึงจะมีทุนก็ไม่พอต้องไปเป็นหนี้เขาด้วย ไหนจะถ้าพ่อแม่ทำงาน ใครจะรับส่งน้องไปโรงเรียน เราที่ก็พอเข้าใจที่ครอบครัวเขาบอก คาดว่าเขาก็คงเป็นห่วงเราล่ะมั้ง หลังจากนั้นเราก็อยู่บ้าน คอยดูแลน้องตลอด ทำนู่นทำนี่ก็ต้องดูแลน้องเพราะว่าพ่อแม่ไปทำงาน พอเราอยากจะทำงาน ก็ทำไม่ได้เพราะพ่อแม่บอกว่า แล้วน้องล่ะ ใครจะดูแล ถ้าทำงานมันก็ไกลบ้าง กลับไม่ตรงเวลาบ้าง คือเราทำอะไรที่เป็นส่วนตัวได้ยากขึ้นเรื่อยๆเลย ตอนนี้เราไม่รู้เลยว่าที่บ้านเขาจะปล่อยให้ไปทำงานได้เมื่อไหร่ เมื่อไหร่เราจะได้หาเงินเข้าบ้านบ้างสักที ต้องรอน้องโตอีกนานแค่ไหนเราถึงจะเป็นอิสระ และได้ทำงานเหมือนคนอื่นเขาบ้าง
เป็นพี่ต้องยอมน้องทุกอย่างเลยสินะ
ในตอนแรกที่เรายังเรียนอยู่ เราตัดสินใจอยากจะไปเรียนมหาลัยต่อ จนพอเราจบประมาณ ม.6 เราก็ต้องจบการเรียนต่อของเราไปเลย เพราะทางครอบครัวบอกว่า ไม่อยากให้เรียนไกลบ้าน ไปเรียนไกลเดี๋ยวก็ถูกใครหลอก ใช้ชีวิตลำบากแน่ๆ เงินไม่พอส่งเรียน เพราะต้องส่งน้องเรียนอีก ถึงจะมีทุนก็ไม่พอต้องไปเป็นหนี้เขาด้วย ไหนจะถ้าพ่อแม่ทำงาน ใครจะรับส่งน้องไปโรงเรียน เราที่ก็พอเข้าใจที่ครอบครัวเขาบอก คาดว่าเขาก็คงเป็นห่วงเราล่ะมั้ง หลังจากนั้นเราก็อยู่บ้าน คอยดูแลน้องตลอด ทำนู่นทำนี่ก็ต้องดูแลน้องเพราะว่าพ่อแม่ไปทำงาน พอเราอยากจะทำงาน ก็ทำไม่ได้เพราะพ่อแม่บอกว่า แล้วน้องล่ะ ใครจะดูแล ถ้าทำงานมันก็ไกลบ้าง กลับไม่ตรงเวลาบ้าง คือเราทำอะไรที่เป็นส่วนตัวได้ยากขึ้นเรื่อยๆเลย ตอนนี้เราไม่รู้เลยว่าที่บ้านเขาจะปล่อยให้ไปทำงานได้เมื่อไหร่ เมื่อไหร่เราจะได้หาเงินเข้าบ้านบ้างสักที ต้องรอน้องโตอีกนานแค่ไหนเราถึงจะเป็นอิสระ และได้ทำงานเหมือนคนอื่นเขาบ้าง