สวัสดีเพื่อนๆ ทุกท่าน ผมมีเรื่องราวแปลกๆที่อยากนำมาถ่ายทอดให้เพื่อนๆได้อ่านกันครับ ... เรื่องราวต่อไปนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงๆครับ...
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ผมเองเป็นคนนึงที่เกิดทางชนบททางภาคเหนือ หรือพูดง่ายๆเลยก้อคือบนดอยนั่นเองครับ ซึ่งทางหมู่บ้านที่ผมอยู่นั้น ยังมีความเชื่อเรื่องสิ่งลี้ลับอยู่ แม้ผมเองจะไม่เคยพบเห็นจริงจังๆ แต่ก้อได้สัมผัสใกล้ชิดพอสมควร เรื่องที่หยิบยกมานี้ เป็นหนึ่งในหลายๆเรื่องที่ผมพบเจอมาครับ
เรื่องราวย้อนไปเมื่อประมาณ 20ปีก่อน ในช่วงในวัยที่ผมอายุประมาณ13-14 ปี คุณพ่อผมเองท่านมีอาชีพหลักคือเป็นลูกจ้างหน่วยงานรัฐบาล และอาชีพเสริมของท่านคือทำไร่ ทำสวน ตามประสาชาวบ้านตามชนบท ทั่วไป วันนั้นเป็นวันที่ท่านต้องปทำงานตอนกลางคืน ท่านเลยออกไปทำไรทำสวน ประสาคนขยันตามปกติ คุณแม่ผมเองเป็นแม่บ้านอยู่บ้านไม่ได้ไปด้วย ซิ่งช่วงเวลานั้น น่าจะเป็นช่วงฤดูฝน มักจะมีพายุ บ่อยๆ ตอนนั้นเย็นมากๆ คุณพ่อยังไม่กลับ ฝนตกเริ่มหนัก คุณแม่เองก้อเป็นห่วง แต่ก้อทำอะไรไม่ได้ ได้แต่รอ สักพักใหญ่ๆก่อนจะมืดก็เห้นคุณพ่อกลับขับรถมอไซด์กลับมา ซึ่งคุณพ่อได้บอกกับคุณแม่ผมว่า โดนพายุฝนตกหนัก กลับมาไม่ได้เลยต้องหาที่หลบก่อน น้ำป่าเริ่มจะเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ สะพานเล็กๆที่ทำไว้ขาด ลอยตามน้ำไปน้ำแล้ว ข้ามไม่ได้ ต้องใช้วิธีตัดต้นไม้แล้วดันให้ล้มพาดตลิ่งทั้งสองด้านทำเป็นสะพานชั่วคราวข้ามมาก่อน พูดเสร็จ คุณพ่อก็เข้าบ้านไปอาบน้ำแล้วมานั้งกินข้าว ลืมบอกไปที่บ้านผมจะมีอยู่ด้วยกัน 6คนครับ ซึ่งประกอบด้วย พ่อ- แม่,พี่ชายคนโต-พี่สะใภ้, พี่คนกลาง -ผมเอง พวกเราทั้งหมดก็นั่งกินข้าวด้วยกันตามปกติ คุณพ่อเองก้อเตรียมตัวที่จะต้องไปอยู่เวร ต้อนกลางคืน พอพวกเรากินข้าวเสร็จไฟก้อดับ พรึ้บบ!! พวกเราก้อไม่คิดอะไรมาก เพราะเป็นปกติอยู่แล้วที่แถวชนบทไฟฟ้ามักจะดับตอนฝนตกหนักหรือตอนหน้าฝน ตอนนี้คุณพ่อผมท่านขับรถออกไปทำงานแล้ว คุณแม่ก้อนำเทียนมาจุด คุยกันสักพักนึงก็พากันเข้านอน ช่วงที่กำลังจะเข้านอน นั่นเอง ผมก้อได้ยินเสียงหมาเห่า ไล่มาแต่ไกล ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และแล้วก้อมาหยุดแถวๆที่บ้านของผม ผมเองตอนนั้นยอมมรับว่าไม่กล้าออกไปส่องดูเลย มืดด้วย เพราะไฟดับ วันนั้นน่าจะเป็นวันพระด้วย สักพักนึงเสียงหมาเห่าก็ค่อยๆหายไป กลายเป็นความเงียบ แต่ผมเองหูแว่วๆ ว่าจะได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรมาเดินรอบๆบ้าน แต่ก้อไม่ได้คิดอะไร คิดว่าอาจเป็นเสียงน้ำฝนที่หยดลงมากระทบใบไม้ และแล้วเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกที ตอนประมาณตี3กว่าๆ เพราะพี่ชายผม เค้าตื่นมาเพื่อเตรียมตัวจะไปตลาดซื้อของมาขาย พี่ชายผมช่วงนั้นทำอาชีพค้าขายครับ ประมาณรถพุ่มพวงอ่ะ ต้องตื่นแต่เช้าเพราะตลาดสดที่ไปรับของมาขายอยู่ไกลมากๆ ไฟก้อยังดับอยู่น่าจะยังไม่มีใครมาซ่อม พี่สะใภ้กับคุณแม่ก้อจุดเทียนวางไว้ที่ตรงประตูทางเข้า และออกไปส่งพี่ชาย พอพี่ชายขับรถออกไป แม่ก้อบอกพี่สะใภ้ว่า ป่ะเข้าบ้าน พอเข้ามา สัก 5-6 นาทีเห็นจะได้ผมเองที่นั้งอยู่ตรงแถวประตู ก็เห็นเงาๆนึงรูปร่างเหมือนคนผ่านแสงเทียนเข้าไปด้านใน ลักษณะคล้ายคนเดินผ่านเทียน แล้วมีเงาขึ้นบนฝนังครับ ซึ่งผมเองตกใจมาก สะดุ้งเลย กำลังจะเดินไปบอกแม่กับพี่สะใภ้ที่นั้งคุยกันอยู่ จู่ๆแม่ผมก้อมีอาการสั่นๆ แล้วหันมาตวาดใส่พี่สะใภ้ผมที่กับกำลังเรียกแม่ๆ อยู่เพราะเห็นอาการผิดปกติ แม่ตวาดออกมาว่า กูไม่ใช่แม่!!! ตาของคุณแม่ที่จ้องมาแข็งเป๋งเลยครับ จากนั้นอีกสักปมาณ 2-3 นาที ก็กลายเป็นร้องไห้ สะอึกสะอื้น ญาติพี่น้องที่อยู่ในละแวกใกล้เคียงก้อทะยอยมาดูเพราะคงได้ยินเสียงเอะอะกัน และไม่ว่าใครจะถามอะไร ก้อยังคงไม่มีคำตอบ ได้แต่ส่ายหน้าไป-มา น้าจึงบอกผมให้เรียบไปตามคุณพ่อมา ผมจึงคว้ากุญแจรถกำลังจะขับออกไปตามคุณพ่อ คุณพ่อก้อขับรถสวนทางเข้ามาพอดี มาถึงคุณพ่อก้อเข้ามาในบ้านพอเห็นอาการคุณแม่แบบนั้น น่าจะพอดุออกว่าเป้นอะไรบ้างเลยตวาดใส่คุณแม่ลั่นเลยว่า เป็นใคร มาทำไม ออกไปเดี๋ยวนี้ แต่คุณแม่ผมกลับหันมาทำตาแข็งแล้วพูดใส่คุณพ่อผมว่า ไปทำอะไรไว้ให้รีบไปแก้ไขเลย ไม่งั้นกูจะเอาให้ตายทั้งบ้าน คุณพ่อผมก็ยัง งงอยูไม่แน่ว่าไปทำอะไร เลยถามว่าอะไรที่ให้ไปแก้ บอกมาดีๆ เดี๋ยวคุณพ่อจะไปทำให้ สักพักคุณแม่ผมจึงมีอาการสงบลงเล็กน้อย ไม่เกรี้ยวกราด เหมือนที่แรกที่คุณพ่อเข้ามา แล้วพูดกับคุณพ่อว่า ตอนที่คุณพ่อตัดต้นไม้ใหญ่ทำสะพานขามลำธาร คุณพ่อไม่ได้ตัดให้ลำต้นให้หลุดพ้นจากตอ มันเป็นอาถรรพ์ เขาเดินผ่านไม่ได้ เขาอยู่ที่นั่นมานานมาก มันเป็นทางเดินประจำของเขา พอเดินไม่ได้เขาเลยโกรธมาก แล้วตามมา แต่ทำอะไรคุณพ่อไม่ได้ เพราะคุณพ่อมีอะไรดีๆในตัวเยอะ เลยมาเฝ้าที่หน้าบ้านแทน แต่ก้อเข้าบ้านไม่ได้ ได้จังหวะตอนที่แม่เรียกพี่สะใภ้เข้าบ้านเลยเข้ามาด้วย ถึงตอนนี้คุณพ่อผมท่านก้อพอนึกออกจึงบอกกับวิญญาณตนนั้นไปว่าพรุ่งนี้จะไปแก้ไขให้ แล้วให้ออกไปก่อน อย่ามารบกวนคนที่บ้านนี้อีก สักพักนึงคุณแม่ผมก้อฟุบไปเหมือนคนเป็นลม เรียกอยู่ประมาณ 10 นาที จึงรู้สึกตัว ปรากฎว่าคุณแม่จำอะไรไม่ได้เลย จำได้แค่ตอนเรียกพี่สะใภ้เข้าบ้านแค่นั้นเอง
พอแก้ไขคุณแม่ได้สักพักนึง คุณพ่อก้อบอกกับทุกคนว่านอนกันเถอะไม่มีอะไรแล้ว คุณพ่อเองก้อจะกลับไมที่ทำงาน ผมเลยถามว่าทำไมคุณพ่อถึงกลับมา คุณพ่อบอกว่า สังหร แปลกๆเลยจะกลับมาดูซะหน่อย เผอิญมาพบเหตุการพอดี หลังจากคุณพ่อออกไปแล้ว พวกเราก้อไม่มีใครนอนกันต่อเลย นั่งคุยกันยันสว่างเลยครับ วันรุ่งขึ้น คุณพ่อก้อ ซื้อไก่มา1ตัวพร้อมเหล้าขาว1ขวด บอกว่าเดี๋ยวจะเอาไปเลี้ยงที่ต้นไม้ที่ตัดเมื่อวาน พร้อมกับไปตัดลำต้นนั้นออกจากตอให้พ้นจากกัน ให้เรียบร้อย จากวันนั้นมาก้อไม่มีเหตุการณ์แปลกเกี่ยวกับวิญญาณตนนี้อีกเลย ...
.... อยากทราบว่าเพื่อนๆ เคยได้ยินเรื่องราวประเภทนี้ไหมครับ เรื่องราวอาถรรพ์ ลี้ลับ เกี่ยวกับป่า ที่เรายังหาสาเหตุไม่ได้ ...
เรื่องหลอนๆ วัยเด็ก
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ผมเองเป็นคนนึงที่เกิดทางชนบททางภาคเหนือ หรือพูดง่ายๆเลยก้อคือบนดอยนั่นเองครับ ซึ่งทางหมู่บ้านที่ผมอยู่นั้น ยังมีความเชื่อเรื่องสิ่งลี้ลับอยู่ แม้ผมเองจะไม่เคยพบเห็นจริงจังๆ แต่ก้อได้สัมผัสใกล้ชิดพอสมควร เรื่องที่หยิบยกมานี้ เป็นหนึ่งในหลายๆเรื่องที่ผมพบเจอมาครับ
เรื่องราวย้อนไปเมื่อประมาณ 20ปีก่อน ในช่วงในวัยที่ผมอายุประมาณ13-14 ปี คุณพ่อผมเองท่านมีอาชีพหลักคือเป็นลูกจ้างหน่วยงานรัฐบาล และอาชีพเสริมของท่านคือทำไร่ ทำสวน ตามประสาชาวบ้านตามชนบท ทั่วไป วันนั้นเป็นวันที่ท่านต้องปทำงานตอนกลางคืน ท่านเลยออกไปทำไรทำสวน ประสาคนขยันตามปกติ คุณแม่ผมเองเป็นแม่บ้านอยู่บ้านไม่ได้ไปด้วย ซิ่งช่วงเวลานั้น น่าจะเป็นช่วงฤดูฝน มักจะมีพายุ บ่อยๆ ตอนนั้นเย็นมากๆ คุณพ่อยังไม่กลับ ฝนตกเริ่มหนัก คุณแม่เองก้อเป็นห่วง แต่ก้อทำอะไรไม่ได้ ได้แต่รอ สักพักใหญ่ๆก่อนจะมืดก็เห้นคุณพ่อกลับขับรถมอไซด์กลับมา ซึ่งคุณพ่อได้บอกกับคุณแม่ผมว่า โดนพายุฝนตกหนัก กลับมาไม่ได้เลยต้องหาที่หลบก่อน น้ำป่าเริ่มจะเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ สะพานเล็กๆที่ทำไว้ขาด ลอยตามน้ำไปน้ำแล้ว ข้ามไม่ได้ ต้องใช้วิธีตัดต้นไม้แล้วดันให้ล้มพาดตลิ่งทั้งสองด้านทำเป็นสะพานชั่วคราวข้ามมาก่อน พูดเสร็จ คุณพ่อก็เข้าบ้านไปอาบน้ำแล้วมานั้งกินข้าว ลืมบอกไปที่บ้านผมจะมีอยู่ด้วยกัน 6คนครับ ซึ่งประกอบด้วย พ่อ- แม่,พี่ชายคนโต-พี่สะใภ้, พี่คนกลาง -ผมเอง พวกเราทั้งหมดก็นั่งกินข้าวด้วยกันตามปกติ คุณพ่อเองก้อเตรียมตัวที่จะต้องไปอยู่เวร ต้อนกลางคืน พอพวกเรากินข้าวเสร็จไฟก้อดับ พรึ้บบ!! พวกเราก้อไม่คิดอะไรมาก เพราะเป็นปกติอยู่แล้วที่แถวชนบทไฟฟ้ามักจะดับตอนฝนตกหนักหรือตอนหน้าฝน ตอนนี้คุณพ่อผมท่านขับรถออกไปทำงานแล้ว คุณแม่ก้อนำเทียนมาจุด คุยกันสักพักนึงก็พากันเข้านอน ช่วงที่กำลังจะเข้านอน นั่นเอง ผมก้อได้ยินเสียงหมาเห่า ไล่มาแต่ไกล ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และแล้วก้อมาหยุดแถวๆที่บ้านของผม ผมเองตอนนั้นยอมมรับว่าไม่กล้าออกไปส่องดูเลย มืดด้วย เพราะไฟดับ วันนั้นน่าจะเป็นวันพระด้วย สักพักนึงเสียงหมาเห่าก็ค่อยๆหายไป กลายเป็นความเงียบ แต่ผมเองหูแว่วๆ ว่าจะได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรมาเดินรอบๆบ้าน แต่ก้อไม่ได้คิดอะไร คิดว่าอาจเป็นเสียงน้ำฝนที่หยดลงมากระทบใบไม้ และแล้วเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกที ตอนประมาณตี3กว่าๆ เพราะพี่ชายผม เค้าตื่นมาเพื่อเตรียมตัวจะไปตลาดซื้อของมาขาย พี่ชายผมช่วงนั้นทำอาชีพค้าขายครับ ประมาณรถพุ่มพวงอ่ะ ต้องตื่นแต่เช้าเพราะตลาดสดที่ไปรับของมาขายอยู่ไกลมากๆ ไฟก้อยังดับอยู่น่าจะยังไม่มีใครมาซ่อม พี่สะใภ้กับคุณแม่ก้อจุดเทียนวางไว้ที่ตรงประตูทางเข้า และออกไปส่งพี่ชาย พอพี่ชายขับรถออกไป แม่ก้อบอกพี่สะใภ้ว่า ป่ะเข้าบ้าน พอเข้ามา สัก 5-6 นาทีเห็นจะได้ผมเองที่นั้งอยู่ตรงแถวประตู ก็เห็นเงาๆนึงรูปร่างเหมือนคนผ่านแสงเทียนเข้าไปด้านใน ลักษณะคล้ายคนเดินผ่านเทียน แล้วมีเงาขึ้นบนฝนังครับ ซึ่งผมเองตกใจมาก สะดุ้งเลย กำลังจะเดินไปบอกแม่กับพี่สะใภ้ที่นั้งคุยกันอยู่ จู่ๆแม่ผมก้อมีอาการสั่นๆ แล้วหันมาตวาดใส่พี่สะใภ้ผมที่กับกำลังเรียกแม่ๆ อยู่เพราะเห็นอาการผิดปกติ แม่ตวาดออกมาว่า กูไม่ใช่แม่!!! ตาของคุณแม่ที่จ้องมาแข็งเป๋งเลยครับ จากนั้นอีกสักปมาณ 2-3 นาที ก็กลายเป็นร้องไห้ สะอึกสะอื้น ญาติพี่น้องที่อยู่ในละแวกใกล้เคียงก้อทะยอยมาดูเพราะคงได้ยินเสียงเอะอะกัน และไม่ว่าใครจะถามอะไร ก้อยังคงไม่มีคำตอบ ได้แต่ส่ายหน้าไป-มา น้าจึงบอกผมให้เรียบไปตามคุณพ่อมา ผมจึงคว้ากุญแจรถกำลังจะขับออกไปตามคุณพ่อ คุณพ่อก้อขับรถสวนทางเข้ามาพอดี มาถึงคุณพ่อก้อเข้ามาในบ้านพอเห็นอาการคุณแม่แบบนั้น น่าจะพอดุออกว่าเป้นอะไรบ้างเลยตวาดใส่คุณแม่ลั่นเลยว่า เป็นใคร มาทำไม ออกไปเดี๋ยวนี้ แต่คุณแม่ผมกลับหันมาทำตาแข็งแล้วพูดใส่คุณพ่อผมว่า ไปทำอะไรไว้ให้รีบไปแก้ไขเลย ไม่งั้นกูจะเอาให้ตายทั้งบ้าน คุณพ่อผมก็ยัง งงอยูไม่แน่ว่าไปทำอะไร เลยถามว่าอะไรที่ให้ไปแก้ บอกมาดีๆ เดี๋ยวคุณพ่อจะไปทำให้ สักพักคุณแม่ผมจึงมีอาการสงบลงเล็กน้อย ไม่เกรี้ยวกราด เหมือนที่แรกที่คุณพ่อเข้ามา แล้วพูดกับคุณพ่อว่า ตอนที่คุณพ่อตัดต้นไม้ใหญ่ทำสะพานขามลำธาร คุณพ่อไม่ได้ตัดให้ลำต้นให้หลุดพ้นจากตอ มันเป็นอาถรรพ์ เขาเดินผ่านไม่ได้ เขาอยู่ที่นั่นมานานมาก มันเป็นทางเดินประจำของเขา พอเดินไม่ได้เขาเลยโกรธมาก แล้วตามมา แต่ทำอะไรคุณพ่อไม่ได้ เพราะคุณพ่อมีอะไรดีๆในตัวเยอะ เลยมาเฝ้าที่หน้าบ้านแทน แต่ก้อเข้าบ้านไม่ได้ ได้จังหวะตอนที่แม่เรียกพี่สะใภ้เข้าบ้านเลยเข้ามาด้วย ถึงตอนนี้คุณพ่อผมท่านก้อพอนึกออกจึงบอกกับวิญญาณตนนั้นไปว่าพรุ่งนี้จะไปแก้ไขให้ แล้วให้ออกไปก่อน อย่ามารบกวนคนที่บ้านนี้อีก สักพักนึงคุณแม่ผมก้อฟุบไปเหมือนคนเป็นลม เรียกอยู่ประมาณ 10 นาที จึงรู้สึกตัว ปรากฎว่าคุณแม่จำอะไรไม่ได้เลย จำได้แค่ตอนเรียกพี่สะใภ้เข้าบ้านแค่นั้นเอง
พอแก้ไขคุณแม่ได้สักพักนึง คุณพ่อก้อบอกกับทุกคนว่านอนกันเถอะไม่มีอะไรแล้ว คุณพ่อเองก้อจะกลับไมที่ทำงาน ผมเลยถามว่าทำไมคุณพ่อถึงกลับมา คุณพ่อบอกว่า สังหร แปลกๆเลยจะกลับมาดูซะหน่อย เผอิญมาพบเหตุการพอดี หลังจากคุณพ่อออกไปแล้ว พวกเราก้อไม่มีใครนอนกันต่อเลย นั่งคุยกันยันสว่างเลยครับ วันรุ่งขึ้น คุณพ่อก้อ ซื้อไก่มา1ตัวพร้อมเหล้าขาว1ขวด บอกว่าเดี๋ยวจะเอาไปเลี้ยงที่ต้นไม้ที่ตัดเมื่อวาน พร้อมกับไปตัดลำต้นนั้นออกจากตอให้พ้นจากกัน ให้เรียบร้อย จากวันนั้นมาก้อไม่มีเหตุการณ์แปลกเกี่ยวกับวิญญาณตนนี้อีกเลย ...
.... อยากทราบว่าเพื่อนๆ เคยได้ยินเรื่องราวประเภทนี้ไหมครับ เรื่องราวอาถรรพ์ ลี้ลับ เกี่ยวกับป่า ที่เรายังหาสาเหตุไม่ได้ ...