คือเราเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบนอนนอกสถานที่ค่ะ ตอนแรกก็คิดว่าปกติแต่เราไม่ชอบนอนแม้แต่บ้านปู่น่าตายายหรือญาติตัวเองด้วยพอถามเพื่อนคนอื่นๆเค้าก็บอกว่านอนได้ปกติ คือตอนเด็กๆเราก็ไปนอนด้วยบ่อยๆแต่ตอนนี้ขึ้นมัธยมแล้วเลยรู้สึกไม่สบายใจเวลาไปนอนด้วยถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีอะไรเลยก็ตาม ใช้คำว่าไม่ชอบอาจบรรยายความรู้สึกได้ไม่หมดมันใกล้เคียงกับคำว่า เกลียด มากกว่าค่ะ มันรู้สึกแบบว่าไม่อยากนอนที่ไหนที่ไม่ใช่บ้านตัวเองเลย พอไปนอนที่อื่นแล้วจะคิดมาก ไม่สบายใจบางทีก็ถึงขั้นนอนไม่หลับยันเช้าเลยค่ะ  อยากทราบว่ามันแปลกไหมคะเพราะแม้แต่บ้านปู่ย่าตายาย ยังไม่อยากไปนอน มันเกินไปหรือเปล่าคะ?