อาการแบบนี้มันคืออะไรกันคะ เริ่มเรื่องคือแฟนเป็นคนติดเพื่อนค่ะ เพื่อนมาหาแต่ละทีคือคุยยาวจนลมเราเลยค่ะ เขาบอกปฏิเสธไม่ได้ จริงๆไม่เคยว่าที่นั่งคุยกับเพื่อน แต่บางครั้งมันควรมีขอบเขตบ้าง ยิ่งเราเป็นความรักแบบระยะทางไกล เรายิ่งต้องสื่อสารกัน ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง พอถึงเวลากลับมาจากเรียนเหนื่อยๆก็อยากโทรระบายกับแฟน แค่วันละ2-3ชม.ก็ยังดี แต่นี่คือเลยเถิดไปเลย มาอีกทีคือเราหลับแล้ว สรุปวันนั้นก็ไม่ได้คุยอะไร ทุกวันนี้คุยกันน้อยลงทุกวันจนนับคำได้ แล้วยิ่งแฟนชอบอยู่กับเพื่อนนี่คือแล้วใหญ่เลย รอแล้วรออีก ส่วนใหญ่เราเป็นฝ่ายรอค่ะ แฟนไปทำงานแล้วไม่มีเวลาคุยเราเข้าใจเขามากเลยนะคะ แต่เวลาหลังเลิกงาน ขอให้แบ่งเวลามาให้หน่อยได้มั้ย แค่1-2ชม.ก็ยังดี แต่นี่คือแทบไม่ได้คุยอะไรกันแล้ว จนเราทะเลาะเรื่องนี้มากกว่า5รอบแล้ว แต่ก็ยังทำเหมือนเดิม จนตอนนี้เราชินเราปลงไปแล้ว ปล่อยแล้ว อยากทำอะไรทำ ไม่สนใจ ไม่ถามไถ่ใดๆทั้งสิ้น ถึงเวลานั้นกันมาเรียกร้องขอให้เราสนใจ ถามว่ายังรักอยู่มั้ย ก็ยังรักค่ะ แต่ถ้าถามว่ายังอยากมีเขาอยู่ในชีวิตอยู่รึเปล่า มันตอบยากมากค่ะ ใจนึงก็อยากใจนึงก็อยากปล่อยแล้ว ควรทำไงดีคะ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
รู้สึกทั้งรักทั้งเบื่อแฟน