เราเป็นคนที่ชอบวาดรูปมากๆ ตั้งแต่ประถมชอบสร้างโอซี สร้างเนื้อเรื่องต่างๆนาๆ แต่ แต่ก่อนแม่จะมองว่ามันไม่ค่อยหากินไดไร้สาระก็มีบ่นมาก แม่เราอยากให้เป็นครู แต่เราไม่ชอบมากๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นไรดี เลยเรียนไปตามนั้น เราไม่รู้ถ้าทำงานเกี่ยวกับวาดรูปจะรอดไหม
เราตัดสินใจว่า จะตั้งใจเรียนค่อยกลับมาพัฒนาวาดรูป แล้วพอเรียนงานมันหนักมากๆ ใจอยากวาด แต่เรียนก็ต้องเรียน สุดท้ายเราได้ห่างหายกับการวาดรูปไปนาน กลับมาอีกที รู้สึกว่าเราเบื่อกับการวาดรูปไปแล้ว เราลืมไปแล้วความสุขตอนที่ได้วาดรูปมันเป็นอย่างไง คือ เราอยากได้ความรู้สึกนั้นกลับมา แต่ตอนนี้เรารู้สึกวาดอะไรมันก็แค่ฝืนๆไป ทั้งที่ในหัวมีร้อยพันเรื่องที่อยากจะวาด แม่มเอ้ย
เบื่อแล้ว
เราตัดสินใจว่า จะตั้งใจเรียนค่อยกลับมาพัฒนาวาดรูป แล้วพอเรียนงานมันหนักมากๆ ใจอยากวาด แต่เรียนก็ต้องเรียน สุดท้ายเราได้ห่างหายกับการวาดรูปไปนาน กลับมาอีกที รู้สึกว่าเราเบื่อกับการวาดรูปไปแล้ว เราลืมไปแล้วความสุขตอนที่ได้วาดรูปมันเป็นอย่างไง คือ เราอยากได้ความรู้สึกนั้นกลับมา แต่ตอนนี้เรารู้สึกวาดอะไรมันก็แค่ฝืนๆไป ทั้งที่ในหัวมีร้อยพันเรื่องที่อยากจะวาด แม่มเอ้ย