เราท้องได้9เดือนเเล้ว ตอนนี้เราอยู่หอสิ้นเดือนนี้จะกับบ้าน เเต่เเม่เราไม่ชอบเเฟนเรา ไม่ชอบเเบบไม่เอาเลย เราอยู่หอกับเเฟนเเค่2คนเเฟนทำงานคนเดียวหาเงินคนเดียว ยายเราเขาเลยจะทำห้องที่บ้านให้เพื่อให้เราไปอยู่ไปเลี้ยงลูกเราก็เห็นว่าดีจะได้ประหยัดเงินเพราะยังไงอย่างน้อย3เดือนเรายังทำงานไม่ได้ ยายเราก็มาทำห้องให้จนเสร็จ บ้านนั้นมี เเม่เรา เเฟนเเม่ น้องชาย2คน ตั้งเเต่ท้องเเม่เราโกรธเราเพราะเขาไม่ชอบเเฟนเรา เราก็ไม่กล้าคุยกับเขาเพราะจะคุยจะพูดอะไรเขาก็ไม่ฟังเอาเเต่ด่าเรา ขนวันนั้นเราตัดสิ้นใจไปบ้านไปคุยกับเขาเพราะยังไงสุดท้ายเราก็ต้องกับบ้านอยู่ดี เราก็คุยกันไปเรื่อยจนเเม่เราพูดมาคำนึงว่า ยังจะให้มันมาอยู่ด้วยอีกหรอ ให้มันมาเหยียบหัวกูหรอ ตอนนั้นเราอึ้งไปเลยว่าเเม่เราเกลียดจนมีความคิดนี้เลยหรอความคิดที่ว่าจะไม่ให้เเฟนเรามายุ่งอะไรด้วย ไม่ให้มาอยู่ (ในความคิดเราคือเอ้าลูกพึ่งคลอดเเฟนเราต้องหาเงิน) เเต่เเม่จะให้เเยกกันอยู่เเล้วเราจะติดต่อกันยังไงคือคลอดเเล้วต้องเลิกกันหรอ ยายเราโทรมาเครื่องเเม่พอดีขอคุยกับเราเเม่ก็เอาโทรศัพท์มาให้คุย ยายถามเราว่าเป็นไงห้องสวยไหมอยู่ได้ไหม เเฟนมาอยู่ด้วยป่าว เราก็ตอบไปว่าเเม่ไม่ให้มาอยู่ ยายเราก็ตกใจถ้าเราว่าใครบอก เราบอกเเม่บอก ยายเลยบอกขอคุยกับเเม่หน่อยเเล้วเเม่ก็เอาโทรศัพท์ไปยายพูดอะไรไม่รู้เเล้วเเม่ก็วางสายไม่ยอมคุยกับยาย เเล้วก็เงียบกันไปสักพัก เเฟนเเม่เราเดินขึ้นมาพอดีเราก็สวัสดีเขาเเล้วเขาก็ถามเราว่าท้องหรอ เราก็บอกใช่ เขาก็พูดว่ายังกล้ากับมาไม่อายหรอเเล้วก็ขำเยาะเย้ยเรา เราเลยเรียกรถกับหอเลย เลยโทรไปหายายว่าเรากับไปเจออะไรบ้าง ยายเราก็บอกเราว่าเดียวไปคุยกันอีกที ยายเราก็ว่าเเม่เราว่าทำไมมีความคิดเเยกผัวเมีย ส่วนเเฟนเเม่เราก็โเเนยายด่าว่ามีสิทธิ์อะไรมาพูดเเบบนั้น เขาเลยนัดวันจะมาคุยกันให้ครบ วันนั้นเเฟนเราติดงานเลยมาไม่ได้ ยายเราก็บอกให้เราไปขอโทษเเม่ เราก็ไปบอกเขาว่าหนูขอโทษจะคลอดเเล้วคุยกันดีๆได้เเล้ว ยายเราก็เข้ามากอด ยายเราก็บอกว่าให้มันกับมาบ้านให้ไปอยู่อย่างงั้นได้ไง บ้านเราก็มีเเม่ก็เงียบไม่พูดไม่เอาอะไรเหมือนเดิม ยายเราให้เเม่ไปเรียกเเฟนเขาขึ้นมาคุยก็ไม่ยอมขึ้นมาคุยกับยายเรา ขอนอกเรื่องนิสัยเเฟนเเม่เราหน่อย (เขาคบกับเเม่เรามาเกือบ10เเล้ว ไม่ได้ทำงานอะไรเเม่เราหาเลี้ยงเขา เขามาอยู่บ้านเรา ติดยา เอาตัวเองเป็นใหญ่ ด่าเเม่ด่าเราด่าน้องเรา ชอบทำตัวบ้าๆ) เเต่เเม่เรายอมเขาทุกอย่าง น้องเราก็ไม่ชอบเขาเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเเม่รักเขา มีเยอะกว่านี้มากวีรกรรมเเฟนเเม่เรา เรารู้สึกอึดอัดถ้าจะกับไปอยู่ มีความรู้สึกว่ายังไงก็อยู่ไม่ได้ เเต่ถ้าอยู่หอก็ต้องเสียค่าใช้จ่ายอีกเท่าตัวเเต่เเฟนหาคนเดียวเหมือนเดิม ตอนนี้เราสับสนมากเลย