อายุในแต่ละตัวเลขเกิดขึ้นได้เพียงครั้งเดียว

ชีวิตผมเนี่ยผมยังอายุ15ย่าง16ซึ่งเมื่อก่อนตอน12-14ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นExtrovertจัดๆเพราะเมื่อมีงานไรจะชอบพบปะผู้คน ชอบเข้าสังคม ชอบสร้างconnectionใหม่ๆอย่างมากๆแต่ทว่าหลังจาก14ปีนั่นก็คือ15ปีในปีนี้ผมนั้นมีความรู้สึกว่าตัวผมเองนั้นมักจะอยู่ในห้องส่วนตัวบ่อยๆนอนตื่นสายกว่าเมื่อก่อนมาก เมื่อก่อนนอนสองทุ่ม ตื่น5โมงเช้าเมื่อก่อนและเข้าสังคมแล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่ที่ที่ผมควรจะอยู่บริเวณนั้นอีก และผมได้เช็คตัวเองทุกวันถามใจตัวเองทุกๆวันว่าความรู้สึกเป็นยังไงเวลาเข้าสังคมหรือต้องเจอนั่นเลยทำให้ผมรู้ตัวเองเลยว่าตั้งแต่อายุ15ปีผมนั้นเข้าข่ายintrovertแล้วเพราะผมมีเรื่องต้องเครียดหลายเรื่องแต่มันอาจจะไม่หนักเท่าผู้ใหญ่ฯลฯ แต่มันก็เครียดในระดับที่มากกว่าอายุนี้จะเป็นกันทั่วเรื่องที่ครอบครัวผมในบางครั้งไม่ค่อยสงบสุขเหมือนครอบครัวอื่นๆเท่าไหร่และในบางครั้งการเงินในครอบครัวผมนั้นช็อตอย่างมากทำให้ผมต้องดรอปเรื่องเข้าสังคมหรือไรก็ตามก่อนหน้านี้อย่างมากๆบวกกับแม่ผมนั้นมีความคิดที่ค่อยข้างจะหัวโบราณ(ขออนุญาตพูดแบบง่ายๆนะครับ)และนั้นแหละครับแม่ผมมักจะเปรียบเทียบว่าเมื่อก่อนเเม่ก็มีความคิดแบบนี้แต่ก็ไม่เคยออกไปไหน และผมก็ถามว่าทำไมไม่ไปแม่ก็บอกว่าไม่อยากไปและแม่ก็มักจะให้ผมอยู่แต่บ้านไม่ให้ออกไปพบปะกับเพื่อนๆไรเลยครับ อีกอย่างนะครับแม่ผมนั้นมีความเชื่อว่า15-20เป็นวัยเบญจเพสตายในวัยนี้กันเยอะ เลยทำให้แใ่ไม่ให้ผมไปไหนเลยครับมากสุดแค่ใช้ไปซื้อของในระยะไม่ถึง1.5กม.เท่านั้นครับ สุดท้ายนะครับผมรู้ตัวดีว่าในปัจจุบันผมต้องทำงานเพื่อช่วยหาเงินเข้าบ้าน ผมไม่ได้สบายหรือลำบากกว่าคนอื่นผมรู้ตัวดีเลยในข้อนี้ แต่ที่ผมออกมาบอกในเรื่องข้างต้นผมแค่รู้ตัวว่าตัวผมนั้นมีนิสัยจากExtrovertสู้introvertเพราะเหตุผลอะไร ปัจจัยอะไรนั้นเองครับ