ขอวิธีรักตัวเองมากกว่าเขาหน่อยค่ะ

เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคู่รัก ขึ้นกับเหตุปัจจัยหลายอย่างมาประกอบกัน ทั้งจังหวะชีวิต อายุ เงื่อนไขปัจจัยภายนอกต่างๆมากมายฯลฯ อยากทราบความเห็นของทุกท่าน ที่ "ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่"

การที่เราป่วยเป็นโรคน่ารังเกียจแล้วโดนแฟนตีตัวออกห่าง ไม่มีแม้แต่กำลังใจให้ เราอยากเลิก อยากตัดใจจากเรื่องนี้ ควรทำอย่างไรคะ ปล.ไม่ใช่โรคที่เกี่ยวกับเพศสัมพันธ์ค่ะ

ฟังเพลงเศร้าบ่อย เอามาถามหน่อยดีกว่า . . ระหว่าง "หายไปเฉยๆ" กับ "บอกข้อเสีย" (หรือข้ออ้างอะไรสักอย่าง) . . จบแบบไหนเจ็บกว่ากัน . .

จากกระทู้ที่แล้วที่บอกว่าอกหัก ได้มีโอกาสกลับไปคุยกับคนเดิมค่ะ เคยเลิกคุยกันไปครั้งนึง หายกันไปแค่ 1-2 วันก็กลับมาคุยใหม่ เขาดูจะปรับตัวได้ดีขึ้น แต่เรากลับรู้สึกว่าอะไร ๆ มันสายไปแล้ว ต่อให้ดีขึ้นแต่

เจ็บไม่จำ ทั้งๆที่รู้ ขอโทษใจตัวเอง

อกหักความรู้สึกมันเป็นแบบนี้นี่เอง อกหักจากอะไรไม่เจ็บเท่าคนคุย มีเหตุผลที่ไปต่อกันไม่ได้แม้ว่าทุกอย่างกำลังไปได้ดี มีแต่คำว่าเสียดาย เรายังไม่มีโอกาสแม้แต่คบกันด้วยซ้ำ ปีแรกของการมาเรียนมหาลัย เจ็บมา

ความรัก...เป็นสิ่งสวยงามเสมอ .......... และความรักที่เกิดขึ้น ก็ควรจะทำให้คนทั้งสอง "อิ่มใจ" และ มี "ความสุข" เราถึงจะเรียกว่า "ความรัก" ใช่ไหม ? แล้วความรักที่เกิดขึ้น

→ สะท้อนตัวตนและประสบการณ์ชีวิต

พยามตัดใจอยู่ค่ะ คบไปได้ไม่นานรู้สึกเบื่อ ความรู้สึกลดลง เหนื่อยกับเขา บางทีก็อยู่กับเขาแล้วมีความสุข บางทีก็ทุกข์ ตอนนี้อยากตัดใจให้ได้แล้วค่อยๆถอยออกมาค่ะ บางทีเราเจ็บ ไม่อยากให้ค่าอะไรกับคนแบบนี้ิอ