ผมบอกรักเธอ เเต่เธอดันเเค่รู้สึกเฉย

ตามง้อเธออยู่ เเต่เธอเฉยมาก ไม่มีการตอบรับใดๆ ทั้งที่คุยกันมาเกือบปี เธอโกรธมาก หรือ ว่าเธอไม่เคยรู้สึกอะไร สิ่งที่ผมทำผิดพลาดไปไม่ถึงกับเป็นเรื่องใหญ่ เเต่ทำไม่เธอไม่ให้อภัยสักที นี่ก็สองสองสัปดาห์

ผมชอบผญ.ในห้องผมนะครับม.3 เธอก็รู้อ่ะเเหละ วาเลนไทน์ที่ผ่านมาผมตัดสินใจเอาของไปให้ เเละก็บอกชอบ เเต่เธอก็ยิ้มเขินๆไม่ได้ตอบ ผมก็เขินเเละออกไปหาบัดดี้ เพราะวันนั้นปัจฉิมรร. เเละก็เเยกย้ายผมก็รู้สึกดีนะ

ลองยอมรับเปิดใจและศึกษา อย่าเพิ่งว่าตำหนิสามีเรา ถ้าหากเธอนั้นรักในตัวเขา ตัวของเจ้าจะเหมือนนางฟ้าเลย แก้งใช้เขานวดเท้าของเราดู ใจแฟนสู้หรือรู้สึกเฉยเฉย หากน้องชายตั้งสุงใช้แน่เลย อย่าพึ่งเอ่ยจงดูไป

เพื่อนๆช่วยกันเเสดงความคิดเห็นหน่อยนะครับว่าผมควรจะลุยไปต่อ หรือปล่อยเธอกลับไป เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมกับเธออยู่โรงเรียนเดียวกันมาตั้งเเต่ ม.1 เเต่เราก็ไม่่เคยคุยกันมาก่อน เพราะผมอยู่ห้องต้นๆ เธออยู่ห้อง

เเฟนผมเธอบอกว่าเธอเหนื่อย เเต่เธอก็บอกไม่ได้ว่าเหนื่อยเรื่องอะไ เธอบอกกับผมว่าเธออยากอยู่กับผมเเต่เธอเหนื่อยยิ่งสู้ปัญหายิ่งเยอะ ส่วนหนึ้งก็มาจากครอบครัวของเธอ เเต่เธอเคยบอกผมว่าคำบางคำที่พูดไปไม่ต้อง

อยากจะถามเป็นเพื่อนครับเพราะผมเป็นคนที่เสพติด“”“สวิงกิ้งมาก”“” ชอบดูแฟนมีอะไรกับคนอื่น ยิ่งตอนที่เขามีอะไรกับคนอื่น มันทำให้มันทำให้ผมมีอารมณ์มาก แค่ยืนเฉยเฉยยังไม่

ผมอยู่ม.3ผมเเอบชอบเพื่อนในห้องหนึ่งคน คือเเบบเกือบทุกวันเวลาเรียนจะโดนเเซว เเต่เธอก็ไม่พูดอะไรน่ะ ซึ่งเอาตรงๆน่ะเธอรู้เเหละว่าผมชอบเธอ เเต่เธอก็ทำตัวปกติเหมือนไม่รู้ว่าผมชอบเธออ่ะ เเต่ว่าผมก็ทำเพื่อเธ

คือ.......ผมเเอบชอบเธอคนหนึ่ง เเต่เธอชอบกลับเพื่อนของผม ผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อเขา สุดท้ายผมก้เป็นเเค่ทางผ่านให้เธอ เป็นเเค่คนคั่นเวลา เป็นเเค่คนที่เธอไม่คิดจะมองเเละไม่คิดที่จะมารัก ผมเจ็บผมเสียใจเเล

ผมโดนนอกใจ โดนทำให้เสียใจ จนทำให้ตัวเองความรู้สึกไร้ค่า ไร้ตัวตน ว่าผมยังดีไม่พอสำหรับเธอคนนั้น ทั้งที่ผมตั้งเป้าหมาย ตั้งใจทำงาน หาเงินให้เยอะๆ สร้างอนาคตที่ดีๆด้วยกัน เเต่พอมาได้รับรู้ถึงความเป็นจริ