:เราตายไปแล้ว เราบริกรรม คำภาวนาได้หรือไม่:😊

การบริกรรมภาวนาแบบนี้ได้ไหมครับหายใจเข้านึกว่าสัพเพหายใจออกแล้วว่าสัตตา

น_ึึภาวนาใหม่ๆควรใช้คำบริกรรมหรือไม่ ถ้าไม่ใช้ก็ภาวนายากหรือภาวนาไม่ได้เลย ถ้าจะจับลมหายใจ ก็ยากมาก

หรือการบริกรรมภาวนา กับภาวนาเฉยๆ อะไรดีกว่า แล้วการบริกรรมภาวนา กับการภาวนาเฉยๆ ใช่อันเดียวกันไหมครับ หรือเป็นอีกแบบหนึ่ง

สมมุติว่าตอนใกล้จะตาย ไม่ภาวนาพุทโธจะเป็นอาไรมั้ย ถ้าเจริญอานาปานสติ ไว้ดีแล้ว ตอนที่จะตาย ไม่ภาวนาพุทโธ จะไปสู่สุคติได้ไหม เพราะว่าดูลมหายใจ จิตมันก็ตั้งมั่นเป็นสมาธิ แล้วก็เกิดบุญเกิดกุศล เหมือนกันอ

ตามเนื้อหาเลยครับ

วิญญาณ เป็นผู้รับอารมณ์จาก ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ส่งไปยัง จิต เป็นผู้รู้อารมณ์ สองสิ่งนี้แยกออกจากกันไม่ได้เนื่องด้วยกิเลส ตัณหาเป็นตัวร้อยรัด สมาธิ วิปัสสนาช่วยให้จิตเบื่อหน่ายคลายกำหนัดวิญญาณและขัน

อยากจะทราบมุมมองของทุกๆคนครับ แต่สำหรับผม..ไม่ผิด..แต่ไม่ควรและไม่งาม จะบรรพชาสามเณร ก็ต้องมีอุปัชฌาย์ อาจารย์ มีพระพี่เลี้ยง อยู่แล้ว หน้าที่ทั้งหมดควรจะตกอยู่ที่พระ (ไม่รวมเรียนนักธรรมหรือเรียนแบบท

เราพึ่งตัวเองไม่ได้ ทั้งที่อายุมากแล้ว รู้สึกอับจนปัญญามาก หมดไฟ มองไม่เห็นที่พักพิงใจเลย คนในครอบครัวก็เขี่ยทิ้ง เพื่อนก็ไม่เข้าใจ ไม่กล้าคบใครเพราะมีปมที่ใบหน้า ไปทำงาน หรือ เข้าสังคมก็โดนบูลลี่ หมด