ตามกระทู้เลยค่ะ ทุกวันนี้เราโตขึ้นเรื่อยๆแต่ก็อดใจหายไม่ได้ที่แม่เราเองก็แก่ลงเรื่อยๆ
เราสนิทกับแม่มาก แม่ดูแลเราอย่างดีตั้งแต่เด็ก แม่คอยอยู่เคียงข้างเราในทุกช่วงเวลาถึงแม้ตอนนี้เราจะโตมากแล้วก็ตาม

แต่เมื่อแม่อายุมากขึ้น สุขภาพแม่เริ่มเป็นนู่น เป็นนี่ บ่อยขึ้น ความคล่องตัวที่มีก็เริ่มหายไป

บางครั้งเราได้แต่มองดูแม่ แล้วก็น้ำตาไหลร้องไห้ ไม่รู้ช่วงเวลาเหล่านี้ที่มีแม่ในทุกๆวันจะอยู่กับเราไปได้อีกนานแค่ไหน

เราพยามทำทุกวันให้ดีที่สุด พยามกอด พยามหอมแม่และบอกรักแม่ในทุกๆวัน
ทุกๆอย่างที่แม่อยากกินเราพาไปกิน สถานที่ๆแม่อยากไปเราพาไปทุกที่ตามกำลังและสุดความสามารถที่เราทำให้ได้

แต่เราเองก็รู้ว่าวันนึงทุกๆสิ่งในชีวิตมันก็มีวันหมดอายุไปตามกาลเวลา
เราคิดว่าเราคงเสียใจมากๆ ถ้าแม่จากไปในวันนึง ถึงแม้เราจะทำทุกอย่างอย่างดีที่สุดเท่าที่เราทำได้แล้วก็ตาม

เราไม่รู้จะมีชีวิตและใช้ชีวิตต่อไปได้ไหม เราอยากถามทุกคนว่า เราต้องทำใจยังไงก็เรื่องนี้หรอคะ
ตัวเราเองเราเข้าใจธรรมชาติของเวลาและการเปลี่ยนแปลง แต่การทำใจยอมรับในเรื่องนี้มันกลับเป็นเรื่องที่ยากมากๆเลยค่ะ