สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นตอนนี้เราอายุ 25 เรามีพี่ชาย 1 คน (พ่อกับแม่เราเสียตอนอายุ 17)
หลังๆมาเรารู้สึกว่าตัวคนเดียวบนโลก เราไม่มีใครให้พึ่งพา ให้พูดคุย หรือคอยปรับทุกข์ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร
ในส่วนของพาร์ทครอบครัว ญาติๆเรา เค้าไม่ได้รักและเอ็นดูเราไม่ได้สนใจ เราใช้ชีวิตกับบ้านแฟนตั้งแต่อายุ 17 กับพี่ชายมีบางครั้ง นานๆทีที่ยังพูดคุยกันบ้าง เพราะไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ และพี่ชายเป็นคนไม่ค่อยพูดไม่แสดงความรู้สึกอะไรทั้งสิ้น (แค่อวยพรวันเกิดหรือให้ของขวัญเรา เราเกิดมา 25 ปีไม่เคยได้รับมันเลย)
ในส่วนของแฟน คบกันมา 9 ปีกว่า (หากยังคบกันอยู่ปี 67 นี้เป็นปีที่ 10) ปัจจุบันเมษายน 67 เลิกกันแล้ว ตลอดเวลาที่คบกันหลังปีที่ 5 ก็รักๆเลิกๆกันมาตลอด 2-3 ปีหลังก่อนที่จะเลิกกันเราทนอยู่กับเค้าเพียงเพราะว่าเรารู้สึกว่าไม่มีที่ไป ไม่เหลือใคร แต่ที่เราเลือกเดินออกมา เพราะหลังๆที่อยู่ด้วยกันกับเค้า เรากลับรู้สึกว่าเหมือนเราอยู่ตัวคนเดียว เพราะเค้าไม่เคยปรึกษาอะไรได้เลย
ส่วนเพื่อนสนิทก็ยังพอมีเหลือบ้าง ส่วนตัวเป็นคนมีเพื่อนเยอะมาก (แต่ไม่ได้หมายความว่าทุกคนพร้อมที่จะรับฟังปัญหาของเรา หรือเรียกได้ว่าส่วนใหญ่สนิทแบบผ่านๆ) เพื่อนสนิทตอนนี้มีแฟนกันหมด ก็มีเจอกันบ้างก็พูดได้ทุกเรื่อง แต่บางทีเราก็เกรงใจไม่อยากรบกวนหรืออยากปรึกษาอะไรใคร
เราเป็นคนที่มีความรู้สึกอ่อนไหวมาก แต่ไม่ใช่คนที่แสดงออก เป็นคนที่ชอบรับฟังปัญหาของคนอื่น แต่ไม่ชอบเล่าปัญหาของตัวเองให้ใครฟัง เพราะสมองจะคิดอยู่เสมอว่า “ไม่มีใครสนใจเรา หรือให้ความสำคัญกับเรื่องของเรามากขนาดนั้น”
ตอนนี้รู้สึกเคว้ง รู้สึกถ้าเมื่อ 7 ปีก่อนได้ตายพร้อมพ่อกับแม่ก็คงจะดีมาก รู้สึกเป็นส่วนเกินในทุกๆที่ รู้สึกอยากตายทุกๆวัน รู้สึกว่าชีวิตไม่เคยมีค่าหรือมีประโยชน์กับใครเลย ชีวิตเรามีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย มากเกินกว่าที่เราคิดว่าเราจะผ่านมันมาได้ เรื่องอะไรดีๆไม่ค่อยจะเกิดขึ้นกับเรา เมื่อก่อนเคยเป็นคนชอบเข้าสังคมมาก แต่ปัจจุบัน มันรู้สึกอยากตายลงไปในทุกวัน ร้องไห้คนเดียวแทบทุกวัน พอออกไปเจอคนอื่นก็มักจะแสดงว่าตัวเองมีความสุขยิ้มแย้มแจ่มใส เราแคร์ทุกคนในชีวิตเราเลย แต่ไม่เคยรู้สึกว่ามีใครแคร์เราเลย คือไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองสำคัญสำหรับใคร
ไม่รู้ว่าตัวเองต้องมีชีวิตอยู่บนโลกเพื่อใคร ไม่รู้ว่าตัวเองใช้ชีวิตอยู่เพื่อใคร หรือทำประโยชน์อะไรให้ใครได้
เราอยากเลิกแคร์คนอื่น แต่เวลาเหมือนหันหลังกลับไป เราไม่เคยรู้สึกว่ามีใครอยากอยู่ข้างเราเลยสักคน ยังคงอยากตายทุกวัน เราควรทำยังไงให้ทุกอย่างมันหยุดคิด ทำยังไงให้เรารู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากขึ้น เราไม่รู้ว่าเราควรคิดยังไง ควรทำอะไร อยากได้คำแนะนำว่าควรทำอะไร กลางคืนเราแทบจะนอนไม่หลับมาเป็นปีๆ มีใครพอจะมีคำแนะนำบ้างไหมคะ
รู้สึกว่าตัวเองตัวคนเดียวบนโลก และเป็นส่วนเกินสำหรับทุกคน
หลังๆมาเรารู้สึกว่าตัวคนเดียวบนโลก เราไม่มีใครให้พึ่งพา ให้พูดคุย หรือคอยปรับทุกข์ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร
ในส่วนของพาร์ทครอบครัว ญาติๆเรา เค้าไม่ได้รักและเอ็นดูเราไม่ได้สนใจ เราใช้ชีวิตกับบ้านแฟนตั้งแต่อายุ 17 กับพี่ชายมีบางครั้ง นานๆทีที่ยังพูดคุยกันบ้าง เพราะไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ และพี่ชายเป็นคนไม่ค่อยพูดไม่แสดงความรู้สึกอะไรทั้งสิ้น (แค่อวยพรวันเกิดหรือให้ของขวัญเรา เราเกิดมา 25 ปีไม่เคยได้รับมันเลย)
ในส่วนของแฟน คบกันมา 9 ปีกว่า (หากยังคบกันอยู่ปี 67 นี้เป็นปีที่ 10) ปัจจุบันเมษายน 67 เลิกกันแล้ว ตลอดเวลาที่คบกันหลังปีที่ 5 ก็รักๆเลิกๆกันมาตลอด 2-3 ปีหลังก่อนที่จะเลิกกันเราทนอยู่กับเค้าเพียงเพราะว่าเรารู้สึกว่าไม่มีที่ไป ไม่เหลือใคร แต่ที่เราเลือกเดินออกมา เพราะหลังๆที่อยู่ด้วยกันกับเค้า เรากลับรู้สึกว่าเหมือนเราอยู่ตัวคนเดียว เพราะเค้าไม่เคยปรึกษาอะไรได้เลย
ส่วนเพื่อนสนิทก็ยังพอมีเหลือบ้าง ส่วนตัวเป็นคนมีเพื่อนเยอะมาก (แต่ไม่ได้หมายความว่าทุกคนพร้อมที่จะรับฟังปัญหาของเรา หรือเรียกได้ว่าส่วนใหญ่สนิทแบบผ่านๆ) เพื่อนสนิทตอนนี้มีแฟนกันหมด ก็มีเจอกันบ้างก็พูดได้ทุกเรื่อง แต่บางทีเราก็เกรงใจไม่อยากรบกวนหรืออยากปรึกษาอะไรใคร
เราเป็นคนที่มีความรู้สึกอ่อนไหวมาก แต่ไม่ใช่คนที่แสดงออก เป็นคนที่ชอบรับฟังปัญหาของคนอื่น แต่ไม่ชอบเล่าปัญหาของตัวเองให้ใครฟัง เพราะสมองจะคิดอยู่เสมอว่า “ไม่มีใครสนใจเรา หรือให้ความสำคัญกับเรื่องของเรามากขนาดนั้น”
ตอนนี้รู้สึกเคว้ง รู้สึกถ้าเมื่อ 7 ปีก่อนได้ตายพร้อมพ่อกับแม่ก็คงจะดีมาก รู้สึกเป็นส่วนเกินในทุกๆที่ รู้สึกอยากตายทุกๆวัน รู้สึกว่าชีวิตไม่เคยมีค่าหรือมีประโยชน์กับใครเลย ชีวิตเรามีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย มากเกินกว่าที่เราคิดว่าเราจะผ่านมันมาได้ เรื่องอะไรดีๆไม่ค่อยจะเกิดขึ้นกับเรา เมื่อก่อนเคยเป็นคนชอบเข้าสังคมมาก แต่ปัจจุบัน มันรู้สึกอยากตายลงไปในทุกวัน ร้องไห้คนเดียวแทบทุกวัน พอออกไปเจอคนอื่นก็มักจะแสดงว่าตัวเองมีความสุขยิ้มแย้มแจ่มใส เราแคร์ทุกคนในชีวิตเราเลย แต่ไม่เคยรู้สึกว่ามีใครแคร์เราเลย คือไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองสำคัญสำหรับใคร
ไม่รู้ว่าตัวเองต้องมีชีวิตอยู่บนโลกเพื่อใคร ไม่รู้ว่าตัวเองใช้ชีวิตอยู่เพื่อใคร หรือทำประโยชน์อะไรให้ใครได้
เราอยากเลิกแคร์คนอื่น แต่เวลาเหมือนหันหลังกลับไป เราไม่เคยรู้สึกว่ามีใครอยากอยู่ข้างเราเลยสักคน ยังคงอยากตายทุกวัน เราควรทำยังไงให้ทุกอย่างมันหยุดคิด ทำยังไงให้เรารู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากขึ้น เราไม่รู้ว่าเราควรคิดยังไง ควรทำอะไร อยากได้คำแนะนำว่าควรทำอะไร กลางคืนเราแทบจะนอนไม่หลับมาเป็นปีๆ มีใครพอจะมีคำแนะนำบ้างไหมคะ