เมื่อรักใคร  ก็อยากให้  เขาเป็นสุข
ให้ห่างทุกข์  พ้นภัย  ใจเราหวัง
อายุ วรรณะ สุขะ  และพลัง
เขาถึงฝั่ง  ฝันเขา  เราดีใจ

ถ้ารักใคร  แบบผูกพัน  มากยึดติด
ต้องย้อนคิด  เราเป็นสุข  เขาสุขไหม
เราเป็นทุกข์  เขาต้องทุกข์  ด้วยหรือไร
สุขทุกข์ไหน  ของใคร  ก็ของมัน

กายเราเจ็บ  กายเขา  ไม่เจ็บด้วย
ยามเขาป่วย  เราป่วย  ด้วยหรือนั่น
คราหิวอิ่ม  หรือร้อนหนาว  ก็ต่างกัน
อย่ายึดมั่น  มาบั่นทอน  ให้ร้อนใจ

บอกตัวเอง  เตือนใจ  ไว้บ่อยบ่อย
ใช่รักน้อย  ลดลง  อย่าสงสัย
แค่ยึดติด  ให้น้อย  ปล่อยให้ไว
ทุกข์ภายใน  เราจะน้อย  ถ้าปล่อยลง

เมื่อเห็นเขา  ประสบ  พบความสุข
เราไม่ทุกข์  ดีใจด้วย  ช่วยเสริมส่ง
เขาพบทุกข์  ก็ทุกข์เขา  เราต้องปลง
ตั้งจิตตรง  ทุกข์อย่าครอง  ทั้งสองใจ

มี“เมตตา” “มุทิตา”  เมื่อเขาสุข
เมื่อเขาทุกข์  “กรุณา”  ปรานีให้
“อุเบกขา”  ตั้งไว้ในฤทัย
หลักธรรมใช้  ดำรงตน  “พรหมวิหาร”