สวัดดีค่ะทุกคน เรื่องของเราอาจจะดูแปลกๆหน่อยนะคะ เราเป็นเด็กมัธยมคนนึงที่แอบชอบเพื่อนค่ะ เราคิดมาตลอดถ้าบอกชอบไปต้องเสียเพื่อนคนนี้เเน่ เราเสียน้ำตาบ่อยมากกับคนนี้ มีวันนึงมีเพื่อนมาบอกเค้าว่าคนที่เค้าชอบก็ชอบเค้า แต่เค้าไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจมันทรมานยังไงไม่รู้ค่ะเหมือนเราพยายามอยู่คนเดียวพยายามใช่ชีวิตแบบไม่มีเขาแต่เขากับไม่ต้องทำอะไรเลยมาๆหาย สิ่งที่เค้าไม่อยากเห็นคือคนที่เค้าชอบมีคนรักแต่ใครจะห้ามได้ละคะเขามีค่ะแต่เขาก็ยังดึงเราเข้าไปในความสัมพันธ์นั้นมันรู้สึกเจ็บมากบางทีเขาก็ไม่ต้องการเราบางทีก็ต้องการ ขอบอกก่อนนะคะเราไม่ได้เข้าไปเป็นมือที่สามหรืออย่างอื่นนะคะเข้าไปในถานะเพื่อน เราเลยดึงตัวเองบอกมาเพื่อนเราคอยเตือนเราตลอด จนวันนั้นที่มีเพื่อนมาบอกว่าคนนั้นก็ชอบเค้าเหมือนกัน เค้าเลยเปิดใจคุยกับคนที่เค้าชอบ สรุปง่ายๆคือได้เป็นเเฟน เขาบอกชอบเราตั้งแต่ยังไม่มีคนรัก คำนี้ทำเราเจ็บมากค่ะถ้าชอบเค้าเเล้วจะไปคบกับคนนั้นทำไมเค้าตั้งคำถามมาตลอด ระหว่างที่เราคบกับเขามันก็ดีค่ะแต่ยังดีไม่สุด เหมือตัวเค้ายังฝังใจในเรื่องอดีตของเขาที่ทำเราเสียใจมันเหมือนเป็นแผลในใจ พยายามบอกตัวเองว่ามีเขาปัจจุบันเเล้วอย่าไปสนใจ แต่มันทำไม่ได้เลยค่ะ เหมือนเราเสียน้ำตาไปเยอะมากๆอยู่ดีๆมาสมหวังมันยังไงไมรู้ค่ะ

         ขอดูความคิดเห็นของเพื่อนๆหน่อยค่ะ   ถ้าเราไม่เข้าใจก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ