สวัสดีคะ เราจะมาขอแชร์ประสบการณ์ที่เราเคยถูกเพื่อนในห้องบูลลี่ค่ะ ถึงเรื่องมันจะผ่านมา 3 ปี แล้วแต่สำหรับเรามันคือประสบการณ์ที่เหมือนอยู่ในนรกเลยคะ
เราเรียนชั้นม.ปลายจากโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบุรีคะ โดยตัวเราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะเราเป็นพวกเข้าหาใครไม่เก่ง เพื่อนที่เรามีก็ประมาณ 2 คนแต่เราก็ไม่ได้สนิทกันมากมาย ในช่วงม.ปลายเราโดยแกล้ง เช่น เทกาวร้อนใส่กระเป๋า เอาขยะมาทิ้งในกระเป๋า แล้วก็อื่กหลายๆ ครั้งแต่เราก็เลือกที่จะปล่อยผ่านไปคะ ถามว่าทำไมเราถึงปล่อยผ่านไป ก็คงเพราะไม่มีใครสามารถช่วยเหลือหรือเป็นที่ปรึกษาให้เราได้เลยแม้แต่คนเดียวขนาดคนที่เป็นพ่อแม่ เราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ฟังยังขำและอีกอย่างคือเรากลัวว่ามันจะหนักกว่าเดิมคะ
จนมาช่วงม.ปลายที่เหมือนอะไรๆ มันจะดูดีขั้น แต่มันกลับไม่ใช่เลยคะ ห้องที่เราเรียนมีคนร่วมเราด้วยก็ 27 คน ในห้องมีการแบ่งฝ่าย แบ่งฐานะ ส่วนเราที่ไม่มีเพื่อนอยู่แล้วเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียว มีครั้งหนึ่งที่เราสอบได้คะแนนมากกว่ากลุ่มเรียนเก่งของห้อง มันทำให้ทั้งอาทิตย์เราโดนแซะ โดนแขวะทุกรูปแบบ โดยเหตุผลเพราะเราข้ามหน้าข้ามตา เราอยู่กับเรื่องประเภทนี้จนมาช่วงม.6 เป็นช่วงที่เหมือนนรกสำหรับเราเลยคะ ในตอนนั้นเป็นวิชาภาษาอังกฤษมีการสอบและเราทำผลสอบได้ดีกว่าสมาชิกกลุ่มเรียนเก่งซึ่งหนึ่งในนั้นเป็นเด็กปั้นของครูภาษาอังกฤษ จากนั้นเราโดนคนทั้งกลุ่มของกลุ่มเรียนเก่งบูลลี่เรื่องรูปร่าง ฐานะทางบ้าน ที่แย่คือเข้าไปปลุกปั่นให้คนอื่นๆ ในห้องอย่าไปคุยกับเรา ถ้ามีงานกลุ่มก็อย่าเอาเราเข้ากลุ่ม ถ้าเรามานั่งกินข้าวช่วงพักกลางวันก็อย่าให้มานั่งด้วย แล้วยังมีการปรุกปั่นรุ่นน้องอีกด้วย ช่วงที่แย่ที่สุดคือการที่เราเดินไปหาใครก็เดินหนี พูดกับใครก็ถูกเมิน นั่งกินข้าวกับใครก็ลุกหนี โดนโพสด่า
จนเราคิดว่าคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้ว แต่มันก็ยังไม่จบสิ่งที่แย่กว่าคือการที่กลุ่มเรียนเก่งที่มีสามชิกในกลุ่มประมาณ 7 คน มี 3 คนที่มีแฟนเป็นนักกีฬาของโรงเรียน ในคาบพละมีการแบ่งกลุ่มแข่งบาสกันค่ะ เราที่ไม่มีคนให้อยู่กลุ่มเลยถูกจับให้ไปอยู่กลุ่มเดียวกับกลุ่มเรียนเก่ง ในการแข่งเราก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากวิ่งไปวิ่งมาเพราะยังไงเขาก็ไม่เข้าใกล้อยู่แล้ว แต่อยู่ๆ ระหว่างที่เราวิ่งไปเก็บลูกบาสที่กระเด็นออกสนามเราโดนแฟนที่เป็นนักกีฬาของหนึ่งในกลุ่มเรียนเก่งปาลูกบาสอัดเข้าที่ท้องเราอย่างแรง ตอนนั้นเราจำได้ว่าไม่มีใครมาดูอาการเราเลยนอกว่าครูประจำวิชา และในคาบพละทุกครั้งเราจะโดนอะไรสักอย่างเสมอ เช่น การเตะลูกบอลมาทางเราอย่างแรง การเตะลูกตะกร้ออัดเราแบบเต็มๆ โดยหลังจากที่เขาทำแบบนั้นแล้วสิ่งต่อมาที่เขาพูดคือ " ไม่ได้ตั้งใจว่ะ " พร้อมกับหัวเราะ เราโดนแบบนี้มาตลอดจนก่อนจบม.6 ครูประจำชั้นมาการจัดเลี้ยงส่งก่อนจบการศึกษา คนในห้องทั้งหมดยกเว้นเราถูกเชิญไป ที่เรารู้ว่ามีการเลี้ยงส่งเพราะครูประจำชั้นมีการโพสงานเลี้ยงจบพร้อมกับรูปรวมคนในห้องกับครูประจำชั้นและคนที่ไม่มีอยู่ในรูปคือเราเอง จนเรามารู้ทีหลังว่ามีการสร้างแชทห้องสำหรับพูดคุยกับแจ้งเรื่องต่างๆ ที่มีครูประจำชั้นกับคนในห้องยกเว้นเรา
แต่เราก็ผ่านมันมาได้ถึงจะยากลำบาก กลุ่มเรียนเก่งตอนนี้บางคนก็กำลังเรียนพยาบาล ทหาร ตำรวจ ครู วิศวะกร และก็หมอ
แล้วทุกคนมีประสบการณ์แบบเราไหม
เราขอมาแชร์ประสบการณ์ถูกบูลลี่จากเพื่อนในห้องค่ะ
เราเรียนชั้นม.ปลายจากโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบุรีคะ โดยตัวเราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะเราเป็นพวกเข้าหาใครไม่เก่ง เพื่อนที่เรามีก็ประมาณ 2 คนแต่เราก็ไม่ได้สนิทกันมากมาย ในช่วงม.ปลายเราโดยแกล้ง เช่น เทกาวร้อนใส่กระเป๋า เอาขยะมาทิ้งในกระเป๋า แล้วก็อื่กหลายๆ ครั้งแต่เราก็เลือกที่จะปล่อยผ่านไปคะ ถามว่าทำไมเราถึงปล่อยผ่านไป ก็คงเพราะไม่มีใครสามารถช่วยเหลือหรือเป็นที่ปรึกษาให้เราได้เลยแม้แต่คนเดียวขนาดคนที่เป็นพ่อแม่ เราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ฟังยังขำและอีกอย่างคือเรากลัวว่ามันจะหนักกว่าเดิมคะ
จนมาช่วงม.ปลายที่เหมือนอะไรๆ มันจะดูดีขั้น แต่มันกลับไม่ใช่เลยคะ ห้องที่เราเรียนมีคนร่วมเราด้วยก็ 27 คน ในห้องมีการแบ่งฝ่าย แบ่งฐานะ ส่วนเราที่ไม่มีเพื่อนอยู่แล้วเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียว มีครั้งหนึ่งที่เราสอบได้คะแนนมากกว่ากลุ่มเรียนเก่งของห้อง มันทำให้ทั้งอาทิตย์เราโดนแซะ โดนแขวะทุกรูปแบบ โดยเหตุผลเพราะเราข้ามหน้าข้ามตา เราอยู่กับเรื่องประเภทนี้จนมาช่วงม.6 เป็นช่วงที่เหมือนนรกสำหรับเราเลยคะ ในตอนนั้นเป็นวิชาภาษาอังกฤษมีการสอบและเราทำผลสอบได้ดีกว่าสมาชิกกลุ่มเรียนเก่งซึ่งหนึ่งในนั้นเป็นเด็กปั้นของครูภาษาอังกฤษ จากนั้นเราโดนคนทั้งกลุ่มของกลุ่มเรียนเก่งบูลลี่เรื่องรูปร่าง ฐานะทางบ้าน ที่แย่คือเข้าไปปลุกปั่นให้คนอื่นๆ ในห้องอย่าไปคุยกับเรา ถ้ามีงานกลุ่มก็อย่าเอาเราเข้ากลุ่ม ถ้าเรามานั่งกินข้าวช่วงพักกลางวันก็อย่าให้มานั่งด้วย แล้วยังมีการปรุกปั่นรุ่นน้องอีกด้วย ช่วงที่แย่ที่สุดคือการที่เราเดินไปหาใครก็เดินหนี พูดกับใครก็ถูกเมิน นั่งกินข้าวกับใครก็ลุกหนี โดนโพสด่า
จนเราคิดว่าคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้ว แต่มันก็ยังไม่จบสิ่งที่แย่กว่าคือการที่กลุ่มเรียนเก่งที่มีสามชิกในกลุ่มประมาณ 7 คน มี 3 คนที่มีแฟนเป็นนักกีฬาของโรงเรียน ในคาบพละมีการแบ่งกลุ่มแข่งบาสกันค่ะ เราที่ไม่มีคนให้อยู่กลุ่มเลยถูกจับให้ไปอยู่กลุ่มเดียวกับกลุ่มเรียนเก่ง ในการแข่งเราก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากวิ่งไปวิ่งมาเพราะยังไงเขาก็ไม่เข้าใกล้อยู่แล้ว แต่อยู่ๆ ระหว่างที่เราวิ่งไปเก็บลูกบาสที่กระเด็นออกสนามเราโดนแฟนที่เป็นนักกีฬาของหนึ่งในกลุ่มเรียนเก่งปาลูกบาสอัดเข้าที่ท้องเราอย่างแรง ตอนนั้นเราจำได้ว่าไม่มีใครมาดูอาการเราเลยนอกว่าครูประจำวิชา และในคาบพละทุกครั้งเราจะโดนอะไรสักอย่างเสมอ เช่น การเตะลูกบอลมาทางเราอย่างแรง การเตะลูกตะกร้ออัดเราแบบเต็มๆ โดยหลังจากที่เขาทำแบบนั้นแล้วสิ่งต่อมาที่เขาพูดคือ " ไม่ได้ตั้งใจว่ะ " พร้อมกับหัวเราะ เราโดนแบบนี้มาตลอดจนก่อนจบม.6 ครูประจำชั้นมาการจัดเลี้ยงส่งก่อนจบการศึกษา คนในห้องทั้งหมดยกเว้นเราถูกเชิญไป ที่เรารู้ว่ามีการเลี้ยงส่งเพราะครูประจำชั้นมีการโพสงานเลี้ยงจบพร้อมกับรูปรวมคนในห้องกับครูประจำชั้นและคนที่ไม่มีอยู่ในรูปคือเราเอง จนเรามารู้ทีหลังว่ามีการสร้างแชทห้องสำหรับพูดคุยกับแจ้งเรื่องต่างๆ ที่มีครูประจำชั้นกับคนในห้องยกเว้นเรา
แต่เราก็ผ่านมันมาได้ถึงจะยากลำบาก กลุ่มเรียนเก่งตอนนี้บางคนก็กำลังเรียนพยาบาล ทหาร ตำรวจ ครู วิศวะกร และก็หมอ
แล้วทุกคนมีประสบการณ์แบบเราไหม