สวัสดีค่ะ  หนูกำลังสงสัยว่าอาการที่หนูเป็นมันเข้าขั้นโรคซึมเศร้ารึป่าว ประมาณ1-2 เดือนที่ผ่านมา เป็นช่วงที่หนูกำลังจะจบมอสามค่ะ ด้วยความที่หนูต้องทำโครงงานก่อนจบ เลยจำเป็นต้องทำงานกลุ่มกับเพื่อนๆ ซึ่งหนูเองไม่สามารถกลับบ้านช้าได้เกินหกโมง และเพื่อนๆก็ไม่เข้าใจแม้ว่าหนูจะช่วยเขียนโค้ดหรืออะไรก็ตาม พวกเข้าจะพูดแซะพูดแขวะหนูอยู่เสมอ ทำให้หนูค่อนข้างเครียดและคิดแค่ว่าอยากให้มันจบลงเร็วๆ เพื่อนสนิทหนูคนเดียวก็ไม่ค่อยคุยกับหนูค่ะ เขาจะเมินคำถามหรือคำพูดของหนูอยู่บ่อยๆ ตีตัวออกห่างไม่พูดไม่จาและเดินทิ้งหนูไปเลยค่ะ หนูเครียดมากจนหนูไม่คุยกับใครเลย หนูไม่รู้ว่ามันเริ่มจากตอนไหนที่หนูเริ่มเงียบ เพราะปกติหนูพูดมากสุดๆ จนปิดเทอมค่ะ หนูรู้สึกหลุดพ้นมากเพราะได้อยู่คนละห้องกันแล้ว แต่ปิดมาได้ไม่นานหนูก็เริ่มรู้สึกแย่
เป็นความรู้สึกที่เคว้งมากค่ะ หนูรู้สึกดิ่งดาวสุดๆ พูดได้เลยว่าไม่สดใส หนูไม่ค่อยกินข้าวหรือขนมเลย ไม่ทำกิจกรรมอย่างอื่น นอนเยอะขึ้นและร้องไห้ออกมาเองทั้งที่ไม่ได้เศร้า รู้สึกหงุดหงิดง่ายมากๆค่ะหนูเผลอพูดคำแรงๆออกไปทำให้ทะเลาะกับแม่อยู่บ่อยๆ บางครั้งหนูก็รู้สึกว่าหาความสุขไม่เจอ หนูเป็นคนที่ชอบกินของอร่อยชอบเล่นเกมและชอบวาดรูปมากๆค่ะ แต่ช่วงสองเดือนมานี้หนูรู้สึกว่ามันไม่มีเลย หนูไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นบ่อยๆกับของอร่อย ไม่ได้รู้สึกอยากวาดรูปเลยสักนืดเดียว แล้วก็ไม่เล่นเกมอีกเลยด้วย หนูเหม่อลอยบ่อยมากๆค่ะ ยิ่งตอนขับรถก็จะเหม่อลอยสุดๆ จนเกือบชนเกือบล้มมาหลายครั้งมาก หนูไม่รู้เลยว่าหนูเป็นแบบนี้มานานแค่ไหนและเพราะอะไร เพราะหนูมีปัญหาเรื่องครอบครัวและเพื่อนมาตั้งแต่เด็กๆเลยค่ะ พ่อแม่ทะเลาะกันเกือบเลิกกันโดนพ่อทำร้ายร่างกาย โดนตบหน้าบีบคอและขังให้อยู่ในบ้านคนเดียวตอนเด็กๆ ส่วนเพื่อนก็คอยพากันบูลลี่ เมินหนูด่าหนูสารพัด ทำให้หนูใช้เวลากับโลกออนไลน์มากจนไม่ทำอะไรอย่างอื่นที่หนูเคยชอบทำ หนูชอบอยู่คนเดียวและเพ้อฝันไปเรื่อยๆจนทำให้หนูดูเหม่อลอย จริงๆหนูก็แค่อยากปรึกษาใครสักคนเลยอยากมาตั้งกระทู้ถามน่ะค่ะ  ขอบคุณมากเลนนะคะ^^